Bóg ukazał królowi Dawidowi w widzeniu, że jeden z królów Izraela zostanie wywyższony na prawicę Bożą, i tym widzeniem król Dawid bardzo się uradował, gdyż to ugruntowało jego wiarę w nastanie Królestwa Bożego, o którym mówili prorocy. Dawid w widzeniu usłyszał słowa Boga Izraela Jahwe, który powiedział do jego Pana, i przyszłego Mesjasza, aby usiadł po prawicy Bożej: “Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, Aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek pod nogi twoje! (Ps 110:1, BW)
Król Dawid cieszył się wielką łaską u Boga i jemu Bóg uczynił obietnicę, że tym przyszłym władcą Królestwa Bożego będzie jego daleki potomek Chrystus: “Złożył Pan Dawidowi niezłomną przysięgę, Której nie cofnie: Jednego z potomków twoich Osadzę na tronie twoim! (Ps 132:11 Biblia Warszawska)
Pod naciskiem trynitarnej teologii mesjańska przepowiednia Króla Dawida o wywyższeniu króla Izraela na prawicę Bożą, została w przekładach Biblii bałamutnie przetłumaczona, ponieważ tekst hebrajski podważa trynitarną teorię o równości osób Trójcy. Tranitarianie twierdzą, że obaj panowie z Psalmu 110:1 są na równi Bogami. Tłumacze nie respektują rozróżnienia pomiedzy tytułem „Jahwe“ (H3068) oraz tytułem „Adon“ (H113), jakie one posiadają w hebrajskim języku.
Hebrajski tytuł „adon” nie odnosi się w żadnym miejscu Biblii do Pana Boga, lecz zawsze do ludzkich dostojników, i ludzi wpywowych. Wywyższonym Panem Dawida nie miała być druga osoba Trójcy „Bóg-Syn”, lecz człowiek, który będzie do bytu powołany z nasienia Dawida. Obietnica jaką Bóg dał Dawidowi nie została jeszcze do końca spełniona. Potomek Dawida Chrystus i król Izraela (Mt 21:9), został wywyższony i usiadł po prawicy Bożej (Ef 1:20), lecz jego wrogowie, którzy zmówili się przeciw Pomazańcowi Pańskiemu (Ps 2:2), nie zostali jeszcze położeni podnóżkiem pod jego stopy, i Królestwo Boże nie zostało jeszcze potomkowi Dawida przekazane; “Oczekując już tylko na moment, gdy Jego nieprzyjaciele legną jako podnóżek u stóp Jego”. (Hbr 10:13, BWP)-
Tysiące lat oczekiwali Żydzi na obiecanego Mesjasza i nie oczekiwali oni na jakiegoś Boga-Syna, który już od wieczności preegzystuje i rzekomo stworzył świat, lecz oczekiwali na Mesjasza Bożego, którego Jahwe Pan miał im wzbudzić spośród ich braci, aby wybawił ich z niebezpieczeństwa grożącego im ze strony, otaczających ich kraj wrogów. Psalm 45. przedstawia przyszłego wodza Królestwa Bożego, jako najpiękniejszego spośród wszystkich ludzi: “Tyś najpiękniejszy z synów ludzkich, wdzięk rozlał się na twoich wargach: przeto pobłogosławił tobie Bóg na wieki”. (Ps 45:3, BT).
Przyszły władca królestwa Bożego i Pomazaniec Boży jest wyjątkowym człowiekiem, który został wywyższony ponad wszystkich królów świata, ponieważ jego pryncypia rządzenia będą zbudowane na zasadach Bożej miłości i sprawiedliwości: “Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz bezprawia; Dlatego pomazał cię Bóg… twój Bóg Olejkiem wesela jak żadnego towarzysza twego”. (Ps 45:8, BW).
Słowa: „Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz bezprawia; odnoszą się do Mesjasza potomka dawidowego, a nie do Wszechmogącego Boga, ponieważ Bóg jest i był zawsze sprawiedliwy i doskonały, natomiast Syn Boży Jezus został za umiłowanie sprawiedliwości i znienawidzenie bezprawia wywyższony na prawicę Boga Ojca. Pomazanie przyszłego wodza królestwa Bożego dokonuje sam Wszechmogący Bóg. Słowa: Dlatego pomazał cię Bóg … twój Bóg, odnoszą się do króla Izrala a także do pomazańca Pańskiego czyli Chrystusa i nie mogą się odnosić do jakiegoś wcielonego Boga, lecz odnoszą się dawidowego potomka, o którym prorokował Zachariasz: “Ten będzie wielki, a Synem Najwyższego będzie nazwany, i da mu Pan Bóg stolicę Dawida, ojca jego; (33) I będzie królował nad domem Jakóbowym na wieki, a królestwu jego nie będzie końca” (Łk 1:32-33).
(Dz 2:30-32). Nigdy żaden ziemski król nie został namaszczony olejem wesela przez samego Boga, lecz Chrystus został przez swojego Boga Ojca namaszczony Duchem Świętym (Mt 3:16-17). Ta natchniona wypowiedź nie pozostawia najmniejszej wątpliwości, że królewski Syn nie jest Bogiem równym Bogu Ojcu. Wyrażenie: „jak żadnego towarzysza twego“ ukazuje, że królewski Syn jest człowiekiem, tak jak inni jego towarzysze królowie Izraela, którzy jednak nie rządzili sprawiedliwie i czynili bezprawie.
Tłumacze w liście do Hebrajczyków dokonali własnej samowolnej interpretacji, że jeden Bóg innego Boga namaścił olejem wesela, i sfałszowali natchniony tekst, aby wspierał trynitarny dogmat. Uczeni o trynitarnym przekonaniu zamiast przetłumaczyć w liście do Habrajczyków 1:8, że Bóg wywyższył Mesjasza i uczynił go Panem Królestwa, Niebieskiego dopuścili się fałszerstwa, jakoby Bóg Izraela Jahwe Zastępów nazwał Masjasza Bogiem. Królestwem Bożym nie będzie władał „Bóg-Syn”, jak to zostało przekręcone , lecz królestwem Bożym będzie władał Syn Człowieczy, (Mt 25:31). W Psalmie 45 natchniony autor nazwał Bożego księcia i Pomazańca “elohim” , co odnosi się do człowieka: (33) “Odpowiedzieli Mu Żydzi: Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty będąc człowiekiem uważasz siebie za Boga. (34) Odpowiedział im Jezus: Czyż nie napisano w waszym Prawie: Ja rzekłem: Bogami jesteście? (35) Jeżeli /Pismo/ nazywa bogami tych, do których skierowano słowo Boże – a Pisma nie można odrzucić” (Ewangelia Jana 8:33-36, BP).
Trynitarni tłumacze zarzucili biblijną interpretację tych mesjańskich przepowiedni o królestwie przekazanemu Synowi Człowieczemu przez Boga Ojca (Rdz 49:10; Dan 7:14; Łk 21:27). Chrystus, czyli Syn Człowieczy jest najpiękniejszym spośród wszystkich synów ludzkich (Ps 45:3), dlatego Bóg Ojciec w jego ręce przekazał królestwo, i wywyższył go na swoją prawicę: “Niech ręka Twoja będzie nad mężem Twej prawicy, nad synem człowieczym, któregoś utwierdził dla siebie.” (Ps 80:18, Biblia Tysiąclecia).
Jahwe Pan wywyższył Syna Człowieczego jak to widział prorok Dwid, lecz tłumacze fałszują biblijną interpretację, i wmawiają światu, że Bóg Ojciec rzekomo Boga równego rwnego sobie wywyższył i do wyznawania tego kłamstwa zwiedzionych zostało wiele narodów. Prawdziwego Boga nie można wywyższać i powiedzieć do niego: „usiądź po mojej prawicy“, gdyż to byłoby poniżeniem i zniewagą osoby będącej Bogiem. Bóg siedzi na własnym tronie, a nie na miejscu łaskawie wskazanym mu przez kogoś dostojniejszego. Mesjańskie proroctwa mówiły, że Bóg wywyższy swego Pomazańca, i położy pod jego stopy wszystkich wrogów sprawiedliwości. Tłumacze o trynitarnej orientacji zaciemnili biblijną naukę i wmawiają czytelnikom Pisma. Świętego, że Dawid natchniony Duchem Jahwe naucza w Psalmie 110. o dwóch Panach Bogach. Wiele angielskich tłumaczeń wspiera to fałszerstwo, tytułując obu Panów, Boga Ojca oraz Jego Syna tytułem Lord, czyli Jahwe. Psalm 110:1 jest w Nowym Testamencie wielokrotnie cytowany i nigdzie syn Dawida Jezus nie został nazwany Bogiem. Apostoł Piotr przemawiając do zgromadzonych w dniu Święta Tygodni powiedział, że Bóg Ojciec swego sługę Jezusa uczynił Panem i Mesjaszem: “Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem.” (Dz. 2:36, BT).
Bóg Ojciec nie wywyższył jakiegoś równego sobie Boga, lecz wywyższył człowieka, którego uczynił Panem i dziedzicem przyszłego świata. Bóg Ojciec uczynił Jezusa Panem, ponieważ jemu dał władzę sądzenia w dniu ostatecznym: “I dał mu władzę sądzenia, bo jest Synem Człowieczym. Nie dziwcie się temu, gdyż nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą głos jego;” (Ew Jana 5:27-28, BT).
Wywyższenie Jezusa na prawicę Bożą ukazuje absurdalność trynitarnego dogmatu, jakoby po prawicy Boga Ojca siedziała druga osoba Trójcy Bóg-Syn. Jeżeli osoby Trójcy są sobie równe, nie może jeden Bóg drugiego Boga wywyższać i posadzać po swojej prawicy i nie może jeden Bóg drugiego Boga Trójcy uczynić Panem. Jest zatem Absurdem, aby jeden Bóg innemu Bogu Trójcy udzielał władzy sądowniczej nad ludźmi w dniu ostatcznym. Apostoł Paweł jednym tekstem obala trynitarną filozofię, gdy mówi: “Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus,” (ym 2:5, BT)
Świadectwo apostoła Pawła, że po prawicy Boga Ojca zasiada Syn człowieczy a nie Bóg, potwierdza także Szczepan, który widział stojącego po prawicy Boga Ojca – Syna Człowieczego: “I rzekł: Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga.” (Dz 7:55-56 BT).
Żydzi bardzo się zgorszyli gdy Szczepan oświadczył, że widzi Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej, zatkali uszy i zazgrzytali zębami przed tak okropnym bluźnierstwem, że człowiek został wywyższony na prawicę Wszechmogącego Boga, co Szczepan przepłacił życiem. Jezus jest Pomazańcem, którego Bóg Ojciec wywyższył i uczynił dziedzicem i Panem przyszłego Królestwa Niebieskiego. Jezus odpowiadając żydowskim kapłanom, którzy oskarżali go o bluźnierstwo, że czyni się równym Bogu, odpowiada również trynitarnym teologom, że on nie jest Bogiem, lecz Synem Człowieczym wywyższonym na prawicę Bożą: “Lecz Jezus milczał. A najwyższy kapłan rzekł do Niego: Poprzysięgam Cię na Boga żywego, powiedz nam: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży? Jezus mu odpowiedział: Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego, i nadchodzącego na obłokach niebieskich,” (Mat 26:63-64, BT).
Wywyższenie Syna Człowieczego przez Boga Ojca ponad aniołów jest bezspornym dowodem, że on nie preegzystował on od wieczności, jako druga osoba Trójcy Bóg-Syn i nie był wyższy od aniołów. Odziedziczenie imienia wyższego od aniołów przez Syna Człowieczego nastąpiło na postawie faktu, że Jezus jest zrodzony przez Boga Ojca na ziemi. Do nikogo poza Jezusem Bóg nigdy wcześniej nie powiedział, że jest jego Synem: “Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził? I znowu: Ja będę Mu Ojcem, a On będzie Mi Synem.” (Hbr 1:5, BT).
Chrystus jest pierworodnym synem Boga Ojca i dopiero od tego czasu, gdy przez zrodzenie został wprowadzony na świat, co stało się w Betlejem, a nie przed stworzeniem świata: “Kiedy zaś wprowadzał swego Pierworodnego na świat, wtedy polecił: Niech Mu oddają cześć wszyscy aniołowie Boży.” (Hbr 1:6, BWP).
Kolejnym faktem wykluczającym twierdzenie, że Chrystus jest Bogiem równym Ojcu, jest stwierdzenie natchnionego autora listu do Hebrajczyków, że Chrystus stał się zacniejszym od aniołów. O Bogu, który rzekomo jest równy Bogu Ojcu, nie można powiedzieć, że jest zacniejszym od aniołów, jeżeli rzekomo od wieczności był już Bogiem-Synem, czyli drugą osobą Trójcy. Czyżby druga osoba Trójcy Bóg-Syn, nie był doskonały? Autorowi listu do Hebrajczyków nauka o dwóch równych Bogach jest zupełnie obca, natomiast powołując się na Psalm ósmy dowodzi, że Jahwe wywyższył Syna Człowieczego ponad aniołów, ale także poddał mu dzieło swoich rąk: “Albowiem nie aniołom poddał Bóg przyszły świat, o którym mówimy. A świadczył ktoś na pewnym miejscu, mówiąc: „Cóż jest człowiek, że nań pamiętasz, albo syn człowieczy, że go nawiedzasz? Umniejszyłeś go nieco od aniołów, chwałą i czcią go ukoronowałeś i postanowiłeś go nad dziełem rąk swoich.” (Hbr 2:5-7, BW).
Postanowienie Syna Człowieczego „nad dziełem rąk Bożych“ ukazuje absurdalność twierdzenia, że przez Syna Człowieczego świat został stworzony, jak to zostało fałszywie przetłumaczone w liście do Hebrajczyków 1:2, co oznaczałoby, że Bóg postanowił nad dziełem swoich rąk kogoś, kto sam to dzieło na początku stworzył. Chrystus oświadczył żydowskim kapłanom, że oni ujrzą Syna Człowieczego siedzącego po prawicy Boga. Jezus nie powiedział do kapłanów, że jest Bogiem i że zasiądzie po prawicy Bożej, lecz powiedział, że oni ujrzą Syna Człowieczego siedzącego po prawicy Bożej;„Lecz On milczał i nic nie odpowiedział. Najwyższy kapłan zapytał Go ponownie: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Błogosławionego? Jezus odpowiedział: Ja jestem. Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi.” (Mk 14:61-62, BT).