Przyszłość świata szczegółowo objawiona: Bóg objawił Danielowi w śnie przyszłość świata, od królestwa starożytnego Babilonu, aż do nastania sądu ostatecznego i założenia królestwa Bożego:
Królestwo Babilon 605-539 p.n.e. “Ja, Daniel, miałem w nocy widzenie: Oto cztery wiatry niebieskie wzburzyły Wielkie Morze, i cztery wielkie zwierzęta wychodziły z morza, każde inne. Pierwsze było podobne do lwa i miało orle skrzydła. Gdy potem spojrzałem, wyrwano jego skrzydła; wtedy podniosło się z ziemi i stanęło na dwóch nogach jak człowiek i dano mu ludzkie serce” (Ks. Daniela 7:3-4, BW).
Królestwo Medo-Perskie 538-331 p.n.e. “Potem pojawiło się inne, drugie zwierzę, podobne do niedźwiedzia; było ono podniesione tylko jedną stroną, a miało w paszczy między zębami trzy żebra, i powiedziano mu: Wstań, jedz dużo mięsa! (Ks. Daniela 7:5).
Królestwo Greckie 332-168 p.n.e. “Potem spojrzałem, a oto pojawiło się inne, podobne do pantery; miało ono na grzbiecie cztery ptasie skrzydła, i cztery głowy miało to zwierzę, i dano mu władzę” (Ks. Daniela 7:6).
Filip II Macedoński (357-336 p.n.e.), dzięki sukcesom wojennym powiększył terytorium swojego królestwa, tworząc z Macedonii silne państwo z bardzo silną i bobrze wyszkoloną armią. Spadkobiercą Filipa został jego syn Aleksander Macedoński (335-323), który wyruszył na podbój Babilonu z Egiptu i w niespełna 10 lat stał się władcą największego imperium świata. Bóg Danielowi w proroczej wizji, że królestwo trzecie Aleksandra Wielkiego zostanie po jego śmierci rozdzielone pomiędzy jego generałów na cztery inne rogi, które wyrosły ku czterem stronom świata, a z jednego z tych czterech rogów, wyrósł inny mały Róg:
“Tedy on kozieł z kóz stał się bardzo wielkim; ale gdy się wzmocnił, złamał się on róg wielki, a wyrosły cztery rogi znaczne miasto niego na cztery strony świata. A z jednego z nich wyszedł róg jeden mały, a ten wielce urósł ku południowi, i ku wschodowi i ku ziemi ozdobnej” (Ks. Daniela 8:8-9, BG)
Czwarte mocarstwo – Rzym 168 p.n.e. – 476 n.e. Po panowaniu Grecji, czyli po Aleksandrze Wielkim oraz po jego czterech następcach Didochach, nad światem zapanował Rzym: “Potem spojrzałem i w widzeniu nocnym pojawiło się czwarte zwierzę, straszne i groźne, i nadzwyczaj silne; miało ono potężne żelazne zęby: pożerało i miażdżyło, a co pozostało, deptało swoimi nogami, było ono inne aniżeli wszystkie poprzednie zwierzęta, a miało dziesięć rogów” (Ks. Daniela 7:7).
Bóg ukazał Danielowi w widzeniu, że bestia czwarta była niesłychanie silna i miała wielkie żelazne zęby, którymi wszystko pożerała i kruszyła, a co pozostało zdeptała do reszty. Bestia czwarta, określona jako okropna i przerażająca różniła się od wszystkich poprzednich i miała dziesięć rogów: “gdy uważnie przypatrywałem się rogom, zaczął wyrastać między nimi inny, mały róg, i trzy spośród poprzednich rogów zostały wyrwane. Na tym rogu były oczy jakby oczy ludzkie i usta, które mówiły zuchwałe słowa” (Ks. Daniela 7, 8, BW)
Pojawienie się “Małego Roga” na arenie dziejów: Koniec panowania królów Grecji, czyli Seleukidów nie nastąpił przez zbrojną interwencję Rzymu, lecz przez rozkład wewnętrzny państwa Seleukidów, których terytoria sukcesywnie stawały się bez wojny prowincjami nowej potęgi Rzymu. Seleukidzi i Ptolomeusze toczyli pomiędzy sobą zaciekłe wojny i pogrążyli antyczny świat w morzu krwi, i dopiero po zbrodniach dokonanych przez następców Aleksandra Wielkiego, na arenę historii wyłonił się mały Róg, o którym proroctwo mówi, że on będzie dysponował potężną i niszczycielską siłą. Prześladowcza działalność małego Roga przeciwko Chrystusowi oraz ludowi Bożemu, trwać będzie aż do dnia sądu ostatecznego. Proroctwo opisuje czwarte mocarstwo światowe Rzym, jako najbardziej brutalne i bezwzględne ze wszystkich dotychczas istniejących mocarstw świata, i mały Róg wyrósł z tego czwartego mocarstwa, dziedzicząc jego charakter, Jest zatem mały Róg przedłużeniem cesarstwa rzymskiego i reprezentuje na świecie jego spuściznę: “Potem chciałem się upewnić co do czwartej bestii, odmiennej od pozostałych i nader strasznej, która miała zęby z żelaza i miedziane pazury, a pożerała, kruszyła i deptała nogami resztę; oraz co do dziesięciu rogów na jej głowie, i co do innego, przed którym, gdy wyrósł, upadły trzy tamte. Róg ten miał oczy i usta, wypowiadające wielkie rzeczy, i wydawał się większy od swoich towarzyszy” (Ks. Daniela 7:19-20, BT)
Mały Róg jest bastardem wychowanym na dworze cesarzy Rzymu i on stał się największym i okrutnym prześladowcą ludu Bożego po upadku cesarstwa rzymskiego, o jego pojawieniu się przepowiadają Chrystus Pan oraz apostołowie.
Gdy zbrodniarze dopełnią swej miary: Proroctwo nazywa cztery królestwa, które powstały z mocarstwa Aleksandra Wielkiego zbrodniarzami, i dopiero gdy miara ich grzechów się dopełni i ich panowanie dobiegnie końca, wtedy na arenie dziejów pojawi się przepowiedziany Mały Róg. Jak już o tym wyżej była mowa, Mały Róg nie wystąpił indywidualnie na scenę historii, lecz on wyrasta na głowie bestii czwartej, czyli Rzymu cesarskiego, który zapanował nad światem pod koniec królowania następców Aleksandra Wielkiego: “Lecz pod koniec ich królowania, gdy zbrodniarze dopełnią swej miary, powstanie król zuchwały i podstępny” (Ks. Daniela 8:23, BW).
Król Antioch IV. Epifanes jest synem Antiocha III. wielkiego, będącego potomkiem następców Aleksandra Wielkiego, którzy toczyli pomiędzy sobą bratobójcze wojny i sprowadzili na ówczesny świat ogrom nieszczęść. Autor pierwszej księgi Machabejskiej, o złych czynach diadochów tak pisze: “Aleksander zmarł po dwunastoletnim panowaniu, a jego wodzowie objęli władzę, każdy nad swoim działem. Po jego śmierci wszyscy włożyli sobie na głowy diademy [królewskie] – po nich zaś ich synowie przez wiele lat – i dokonali wiele złego na ziemi” (1 Ks. Mach 1:7-9, BT)
Proroctwo przepowiada, że gdy miara grzechów królów Grecji się dopełni, wtedy na światem zapanuje mocarstwo czwarte, na głowie którego wyrośnie mały Róg, który po upadku cesarstwa rzymskiego, stanie się jego spadkobiercą. Panowanie Małego Roga, który wyrósł na głowie czwartej bestii trwać będzie aż do nastania sądu ostatecznego, a jego wyniosłość sięgać będzie, aż do samego nieba: “Następnie patrzałem i ujrzałem w nocnych widzeniach: a oto czwarta bestia, okropna i przerażająca, o nadzwyczajnej sile. Miała wielkie zęby z żelaza miedziane pazury; pożerała i kruszyła, depcąc nogami to, co pozostawało. Różniła się od wszystkich poprzednich bestii i miała dziesięć rogów. Gdy przypatrywałem się rogom, oto inny mały róg wyrósł między nimi i trzy spośród pierwszych rogów zostały przed nim wyrwane. Miał on oczy podobne do ludzkich oczu i usta, które mówiły wielkie rzeczy” (Ks. Daniela 7:7-8, BT).
Jego moc będzie potężna, ale nie dzięki własnej sile: Proroctwo mówi, że Mały Róg nie dysponuje własną militarną siłą, lecz on swoimi knowaniami podporządkuje sobie królów ziemi, udzielając im swojego pełnomocnictwa, aby prześladowali tych, co nie są posłuszni jego religijnym dogmatom: “Jego moc będzie potężna, ale nie dzięki własnej sile. Będzie zamierzał rzeczy dziwne i dozna powodzenia w swych poczynaniach; obróci wniwecz potężnych i naród świętych”. (Ks. Daniela 8:24, BT)
Pomimo, że Mały Róg nie dysponuje zbrojną armią, to jego siła jest potężna, ponieważ jest wspierany przez samego Szatana (2 Tess 2:9) oraz królów ziemi, którzy z nim są sprzymierzeni i w jego imieniu niszczyli możnych i lud świętych. “obróci wniwecz potężnych i naród świętych” Mały Róg w osiągnięciu swoich celów posługuje się podstępem i jego oszustwa mają powodzenie. On przez oszustwo i podstęp przywłaszczył sobie władzę nad Kościołem Bożym i sprowadził go na drogę odstępstwa: “Działając podstępnie dzięki mądrości, będzie miał powodzenie; będzie pyszny w sercu i wielu zniszczy niespodzianie. Lecz gdy powstanie przeciwko księciu książąt, zostanie zmiażdżony bez udziału ludzkiej ręki”. (Ks. Daniela 8:25, BW)
W osiągnięciu swoich celów Mały Róg posługuje się zdradą i morderstwem. Ten morderca przyoblekł się w szaty Chrystusa, i w zdradziecki sposób, pod pozorem walki z heretykami powołał świętą Inkwizycję. On inicjował krucjaty do ziemi świętej i prześladował narody, wyznające naukę Chrystusa. On mordował Waldensów, Albigensów oraz Hugonotów. Z jego polecania spaleni zostali na stosie: Jan Hus, Giordano Bruno i wielka rzesza wiernych świadków Chrystusa.
I będzie miotał zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu: Mały Róg w swojej pysze ogłosił się niemylnym. On twierdzi, że Chrystus udzielił mu nieograniczonej władzy sądowniczej oraz nieograniczonej władzy odpuszczania ludziom grzechów. Mały Róg bluźni przeciwko miłosiernemu Bogu, odpuszczając ludziom grzechy za pieniądze oraz opuszcza ludziom grzechy, których jeszcze nie popełnili. Mały Róg okłamał świat, że on posiada władzę kanonizować zmarłych i ogłaszać ich za zbawionych. On rości sobie nie tylko prawo sądzić lud Boży, lecz jego wyniosłość skłoniła go do fałszerstwa Dekalogu Bożego: “Będzie wypowiadał słowa przeciw Najwyższemu i wytracał świętych Najwyższego, będzie zamierzał zmienić czasy i Prawo, a święci będą wydani w jego ręce aż do czasu, czasów i połowy czasu”. (Ks. Daniela 8;25, BW).
Mały Róg, który mówi zuchwałe słowa i bluźni Bogu, jest tym rogiem, o którego przyjściu mówili, Chrystus Pan oraz apostołowie. Jan i Paweł przepowiedzieli pojawienie się tej mocy w Kościele Bożym: (Mt 24:15: 1 List Jana 4:3; 2 Tess 2:3-4). Prorok Daniel widział, że działalność Małego Roga będzie miała dominujący wpływ na historię świata, i że jego działalność będzie trwać, aż do nastania sądu ostatecznego: “Potem odbędzie się sąd i pozbawią go władzy, aby ją ostatecznie zniszczyć i obalić” (Ks. Daniela 7:26, BW)
Przepowiednie prorocze Daniela wypełniły się, co do joty, obecnie żyjemy w końcowym etapie proroctwa Daniela, w którym mały Róg pełni w świecie aktywną i główną rolę. Dzisiaj już wiemy, że te przepowiednie wypełniły się, i że ten zuchwały i podstępny król, w czasie swojej działalności zniszczył już wiele dzieci Bożych oraz wielu możnych tego świata (Ks. Daniela 7:25).
“Przy jego przebiegłości i knowanie będzie skuteczne w jego ręku. Stanie się on wyniosłym w sercu i niespodzianie zgotuje zagładę wielu. Powstanie przeciw Najwyższemu Księciu, lecz bez udziału ręki ludzkiej zostanie skruszony” (Ks. Daniela 8:25)
Działalność Małego Roga jest przede wszystkim skierowana przeciwko zbawczemu dziełu Chrystusa, czyli przeciwko świętej Ewangelii, którą Mały Róg sfałszował, przez dokooptowanie do Jezusa Chrystusa, jedynego zbawcy i pośrednika Maryję, czyli Artemidę Efeską (Dzieje Ap. 19:17-28), którą zwie Maryją, a którą obwołał, wszechpośredniczką wszelkich łask Bożych oraz współodkupicielką świata. Mały Róg swoje bluźniercze mowy ogłasza całemu światu: Urbi et Orbi (miastu i światu).
Mały Róg jest zdolny rozumieć rzeczy tajemne: Proroctwo opisuje Małego Roga, jako króla przebiegłego, wyróżniającego się wielką inteligencją, który jest zdolnym odczytywać myśli ludzkie. On zna doskonale psychologię mas ludzkich i posługuje się okultyzmem, jako narzędziem pozwalającym mu zdobyć autorytet i posłuch narodów: “… przy końcu ich panowania, gdy występni dopełnią swej miary, powstanie król o okrutnym obliczu, zdolny rozumieć rzeczy tajemne” (Ks. Daniela 8,23, BT)
Okultyzm jest skutecznym narzędziem Małego Roga, którym on się posługuje, w celu osiągnięcia duchowej władzy nad umysłami mieszkańców ziemi. Okultyzm Antychrysta przybiera wielorakie formy, a dominującą formą okultyzmu, jest składanie Bogu ofiar w intencji ludzi zmarłych, jak też zasyłaniem modlitw do zmarłych i proszenie ich o wstawiennictwo u Boga. Mały Róg wykorzystuje zabobon mas ludzkich i poprzez głoszenie demonicznych nauk, działa na wyobraźnię mieszkańców ziemi. Mały Róg jest spirytystą, głoszącym, że zmarli posiadają nieśmiertelne dusze i żyją po śmierci nadal, egzystując, czy to w niebie, czy też w piekle, gdzie cierpią wieczne męki, natomiast dusze znajdujące się w czyśćcu, oczekują na pomoc od swoich żyjących bliskich, w postaci odprawienia w ich intencji odpłatnych mszy świętych.
Mały Róg permanentnie sugeruje światu, że on jest w mocy osoby zmarłe, przez kanonizację wyprowadzić z grobu i wprowadzić je do domu Ojca, ogłaszając je za święte i zbawione. Bardzo rozwiniętą formą okultyzmu Antychrysta jest kult obrazów. Antychryst jest wielkim bałwochwalcą i skłania narody do czczenia obrazów, posągów oraz relikwii, które błogosławi i czci, przypisując im magiczną i zbawiającą moc. On przez wiele wieków prześladował i wyklinał lud Boży, który nie był jego okultystycznym praktykom posłuszny, piętnując go, jako bezbożnych heretyków, zasługujących na śmierć w ogniu piekła. Księga Apokalipsy mówi, że stolica Antychrysta jest siedliskiem okultyzmu i kryjówką nieczystych odrażających duchów: “I wołał głosem potężnym: Upadł, upadł Babilon –stolica. Stała się siedzibą demonów, schronieniem dla wszystkich duchów nieczystych, kryjówką dla wszystkiego ptactwa nieczystego i budzącego odrazę” (Ks. Apokalipsy 18:2, BT)
Mały Róg zwodzi narody ziemi fałszywymi cudami: Apostoł Paweł przepowiedział, że Antychryst pojawi się w Kościele chrześcijańskim z pomocą samego Szatana. On na potwierdzenie prawdziwości swojej misji, powołuje się na kłamliwe cuda, mające dowodzić, że wspiera go sam Wszechmogący Bóg: “Pojawieniu się jego towarzyszyć będzie działanie szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów” (Tes 2:9, BT).
Chrystus Pan ostrzegł lud Boży, przed fałszywymi cudami Antychrysta, którymi on zwiedzie wielkie masy ludzkie i nawet ludzi przez Boga wybranych (Mt 24:24; 2 Tes 2:9). Mały Róg jest oszustem, który ciągle powołuje się na jakieś domniemanie cuda, lecz tych cudów nikt nigdy nie widział i nie istnieją żadne jednoznaczne dowody tych cudów. Ten kłamca powołuje się tylko na cuda, które rzekomo miały miejsce w przeszłości, lecz nie jest w stanie zapowiedzieć ani jednego cudu, który stanie się w przyszłości. Dowodzi tego mistyfikacja z trzema objawieniami z Fatimy, mające być rzekomo maryjnymi przepowiedniami, które stolica apostolska utrzymywała przed światem wiele lat w tajemnicy. Nie może być tajemnica tajemnicą, jeżeli siostra Łucja zaznaczyła, że trzecia tajemnica fatimska jest “przeznaczona tylko do samych papieży”. To jest typowo katolicki sofizmat, że nikt nie zna “tajemnicy”, którą jednak papieże znają. Czy to nie jest ogłupianie narodów? Pytanie jest zatem skierowane do tych, których Bóg obdarzył zdrowym rozsądkiem: Jak może być trzecia tajemnica fatimska tajemnicą? jeżeli już wcześniej znana była papieżowi i przez wiele lat utrzymywana była w ścisłej tajemnicy, a ujawniona została dopiero po wielu latach, gdy sytuacja polityczna na świecie nadawała się do jej ujawnienia. Trzecia tajemnica fatimska, zawierająca rzekomo prorocze przepowiednie Maryi, to nic innego, jak “przepowiednia” przekazana papieżowi in blanco, którą “Stolica Apostolska” ujawniła dopiero w dogodnym dla siebie czasie, aby móc przesądnych wyznawców Maryi znów oszukać i wmówić im, że oto teraz maryjna przepowiednia się spełniła! Mistyfikacje Antychrysta pozwalają mu manipulować oraz omamiać masy ludzkie i prowadzić je do demonów ukrywających się w jaskiniach. Daniel przepowiedział, że mały Róg jest przebiegłym religijnym oszustem, któremu udało się zwieść wiele narodów do wiary w fałszywe cuda: “Przez swoją przebiegłość sprawi, że oszustwo będzie mu przynosić owoce.” (Ks. Daniela 8:25, Biblia Poznańska)
Antychryst, tych którzy w przeszłości nie dawali posłuchu jego mistyfikacjom i dogmatom, niszczył i skazywał na wieczne potępienie. On przez wiele wieków tyranizował narody grożąc wielkim oraz maluczkim ogniem w piekle. Jego pyszny i wyniosły duch sprzeciwia się miłosierdziu Boga Ojca, dlatego będzie unicestwiony bez udziału ręki ludzkiej: “Albowiem się już sprawuje tajemnica nieprawości, tylko że ten, który teraz przeszkadza, przeszkadzać będzie, ażby był z pośrodku odjęty. A tedy objawiony będzie on niezbożnik, którego Pan zabije duchem ust swoich i zniesie objawieniem przyjścia swego. Którego niezbożnika przyjście jest podług skutku szatańskiego, ze wszelką mocą i znakami, i cudami kłamliwymi,” (2 Tess 2:7-9, BG)
Mały Róg czci Trójcę kapitolińską: Antioch IV Epifanes, który nękał naród Izraela, jest prototypem Antychrysta, o którym proroctwo mówi, że on nie będzie uznawał, ani Boga Biblii, ani innych bogów, natomiast sam będzie się wywyższał i czynił wielkim:
“Nie będzie czcił bogów swoich przodków; ani ulubieńca kobiet, ani żadnego innego boga nie będzie poważał. Wobec wszystkich będzie okazywał się wielki. Zamiast tego będzie czcił boga twierdz; boga, którego nie znali jego przodkowie, będzie czcił złotem i srebrem, drogimi kamieniami i kosztownościami.” (Ks. Daniela 11:37-38, Biblia Tysiąclecia)
Mały Róg nie będzie czcił Boga, którego znali jego przodkowie, lecz będzie czcił boga twierdz i warowni, (Dan 11:39). “Bóg warowni” jest trójcą bogów złożoną z Jowisza, Junony oraz Minerwy, który był czczony w obronnych warowniach przez Etrusków oraz starożytnych Rzymian już w VI wieku p.n.e. Trójca tych bogów czczonych przez Rzymian, zwaną jest kapitolińską, ponieważ Rzymianie wznieśli na Kapitolu dla tej Trójcy świątynię, która była największą i najwspanialszą świątynią Rzymu: “Nie będzie czcił bogów swoich przodków; ani ulubieńca kobiet, ani żadnego innego boga nie będzie poważał. Wobec wszystkich będzie okazywał się wielki. Zamiast tego będzie czcił boga twierdz; boga, którego nie znali jego przodkowie, będzie czcił złotem i srebrem, drogimi kamieniami i kosztownościami”. (Ks. Daniela 11:37- 38, BT)
Oznaką czci Małego Roga dla kapitolińskiej Trójcy, jest każde jego wystąpienie, gdy czyni w stronę audytorium trzy znaki krzyża i wymawia imię kapitolińskie Trójcy: In nómine Patris, et Fílii, et Spíritus Sancti. Amen.
Przeciw Bogu bogów będzie mówił rzeczy obelżywe: Apostoł Paweł przepowiedział, że mały Róg będzie się wynosił i żądał oddawania mu boskiej czci: “Król zaś będzie robił, co mu się podoba. Stanie się dumny, wywyższając się ponad wszystkich bogów. Przeciw Bogu bogów będzie mówił rzeczy obelżywe. Będzie mu się powodziło, aż dopełni się miara bluźnierstwa, bo stanie się to, co zapowiedziano” (Ks. Daniela 11:36).
“Papież siedzi sam w katedrze Świętego Piotra, a nie jako zwykły człowiek, lecz jako człowiek i Bóg” (Papież Jan XXII. 1316 – 1334)
Proroctwo Daniela przepowiada, że mały Róg będzie mówił “wielkie rzeczy” i dowodził wszystkim narodom, że on dysponuje na ziemi władzą równą Bogu: “Gdy przypatrywałem się rogom, oto inny mały róg wyrósł między nimi i trzy spośród pierwszych rogów zostały przed nim wyrwane. Miał on oczy podobne do ludzkich oczu i usta, które mówiły wielkie rzeczy” (Ks. Daniela 7:8, BT)
Prorocze słowa Daniela, że mały Róg wywyższy się ponad Najwyższego Boga wypełniały się w pontyfikacie każdego papieża, którzy uzurpowali sobie, że są bogami na ziemi. Mały Róg religijną władzę nad narodami zdobył przez podstęp i oszustwo. On oszukał chrześcijańskie narody, że Chrystus mianował go głową apostołów i opoką Kościoła Bożego. Wyniosłość małego Roga osiągnęła szczyt, gdy papież Grzegorz VII (1073-1085) sformułował tak zwany. “Dictatus papae“, ujęty w 27 punktach, żądając od wszystkich królów i narodów uznania siebie, za najwyższego i absolutnego władcę świata:
(8) On sam tylko może używać insygniów cesarskich. (9) Tylko papieża stopy całować mają wszyscy książęta. (10) Jego jednego imię ma być wspomniane w modlitwach kościelnych. (12) Jemu wolno władcami rozporządzać, a więc i cesarzy z tronu składać. (17) Żaden przepis prawny i żadna księga kanonów, to jest praw kościelnych, nie ma ważności bez jego woli. (19) Przez nikogo nie może być on [papież] sądzony. (20) Nikomu nie wolno (sądownie) skazywać apelującego do Stolicy Apostolskiej. (22) Kościół rzymski nigdy nie pobłądził i po wszystkie czasy – wedle świadectwa Pisma św. – w żaden błąd nie popadnie. (Wikipedia, Dictatus papae)
Okres średniowiecza był finałem wypełnienia się proroczych słów Pisma, o niesłychanym wywyższeniu się papieży, którzy od wszystkich królów i książąt żądali, aby całowano im stopy i byli posłuszni ich boskiej władzy: “Z powodu gwaru wielkich słów, jakie wypowiadał róg, patrzałem, aż zabito bestię; ciało jej uległo zniszczeniu i wydano je na spalenie” (Ks. Daniela 7:11, BT).
Strącenie Władcy wojska i podeptanie jego wojska: “Wzniósł się on aż do wojska niebieskiego i strącił na ziemię część wojska oraz gwiazd i podeptał je” (Ks. Daniela 8:10, BT).
Powyższy tekst jest przenośnią, ukazującą butę i arogancję Małego Roga, który w swojej wyniosłości wywyższył się aż do samego nieba i strącił Chrystusa na ziemię. Strącenie Chrystusa z niebieskiej świątyni na ziemię, polega na ponownym i nieustannym ofiarowaniu Chrystusa, co odbywa się na eucharystycznych ołtarzach, na których Chrystus rzekomo realnie ofiaruje się Ojcu na polecenie kapłana. Mały Róg strącając Chrystusa na ziemię, spustoszył przybytek niebieski i ogołocił go z ofiary, którą Chrystus Pan, jako prawdziwy Baranek Boży złożył już raz na Golgocie, aby zgładzić grzechy ludzkie. Strącenie Chrystusa na ziemię jest przeniesieniem zbawczego centrum świata z niebieskiej świątyni na eucharystyczne ołtarze, na których mały Róg ofiaruje Chrystusa ponownie w czarodziejskim misterium Mszy św, w której czyni z Chrystusa opłatkowego bożka, którego następnie składa Bogu Ojcu w ofierze, jako bezkrwawą ofiarę: “Na codziennej ofierze dopuszczono się przestępstwa; prawda została powalona na ziemię, a cokolwiek czynił, to mu się udawało” (Ks. Daniela 8:12, BW).
Mały Róg nie tylko strącił “niektórych z gwiazd” , czyli Chrystusa (Ks. Ap. 22:16), lecz podeptał także wojsko Księcia, czyli lud Boży.
Ohyda spustoszenia niebieskiego przybytku: Chrystus Pan nawiązując do profanacji przybytku ziemskiego w Jerozolimie, przez króla Antiocha IV Epifanesa w roku 167 p.n.e. przepowiedział, że podobnej profanacji i spustoszenia świątyni niebieskiej w przyszłości dokona mały Róg: “Gdy więc ujrzycie na miejscu świętym ohydę spustoszenia, którą przepowiedział prorok Daniel – kto czyta, niech uważa“ (Mat 24:15, BW).
Antioch Epifanes, wracając z wyprawy wojennej z Egiptu (1 Mach 1:20-24) najechał na Izrael i wyrżnął kilka tysięcy mieszkańców Jerozolimy, a następnie wtargnął do przybytku Pańskiego i zagrabił wszystkie złote przedmioty świątyni, a do miejsca najświętszego wstawił posąg greckiego boga Zeusa, zaś na dziedzińcu świątynnym, na miejscu ołtarza całopalenia ustawił ołtarz grecki, na którym rozkazał składać ofiary ze świń. (1 Mach 1:20-24; Dan 11:30-31, BP). Proroctwo Daniela przepowiada, że mały Róg w przyszłości podobnie zbezcześci świątynię niebieską, tak jak to uczynił król Antioch Epifanes, który zabronił składania całopalnej ofiary wieczornej i porannej, jak również obchodzenia święta Jom Kippur uniemożliwiając ludowi Izraela wyznawanie swoich grzechów i pojednania się z Bogiem. Strącenie Chrystusa z niebieskiego przybytku na ziemskie ołtarze i ponowne ofiarowanie Chrystusa Bogu Ojcu w postaci opłatkowego bożka, jest takim samym spustoszeniem, jakiego dopuścił się król Antioch Epifanes. Mały Róg przez sprowadzenie osoby Chrystusa na ziemię, spustoszył przybytek niebieski i uczynił go pustym, pozbawiając chrześcijańskie narody orędownictwa Chrystusa przed majestatem Boga: “Wojsko jego wystąpi, by zbezcześcić świątynię-twierdzę, wstrzymają stałą ofiarę i uczynią tam ohydę ziejącą pustką” (Ks. Daniela 11:31, Biblia Tysiąclecia)
Mały Róg odjął Chrystusowi jego ofiarę: “Wielkością dosięgał on niemal Władcy wojska, odjął Mu wieczną ofiarę, obalił miejsce Jego przybytku” (Ks. Daniela 8:11, BT)
Tak jak król Antioch Epifanes IV składał Zeusowi w ofierze świnie na ołtarzu, stojącym przed wejściem do przybytku Pańskiego, tak samo mały Róg, w misterium Mszy św. profanuje ofiarę Golgoty i każe Chrystusowi na ołtarzu eucharystycznym ponownie umierać. Konstrukcja słów konsekracji, jest niesłychanym przekrętem słów Pana Jezusa, który powiedział w Wieczerniku do uczniów: “To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!” (Ew. Łukasza 22:19, BT). Natomiast Mały Róg wyrwał ze zdania Pana Jezusa słowa: “To jest Ciało moje, [ Hoc est corpus meum …” ] i pominął orzeczenie tego zdania: “które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!”
Sprawowanie Paschy na pamiątkę, jak polecił to czynić Chrystus Pan, nie jest sprawowaniem dosłownej ofiary krzyżowej, Słowa zaklęcia: “Hoc est corpus meum”, wypowiedziane przez księdza w Mszy św. mają rzekomo moc przeistoczyć opłatek w realne ciało Chrystusa. Tego opłatkowego bożka, jak nazywa go proroctwo Daniela (Dan 8:12, BT/II) Mały Róg ofiaruje Bogu Ojcu, jako równorzędną ofiarę Golgoty: “Wielkością dosięgał on niemal Władcy wojska, odjął Mu wieczną ofiarę, obalił miejsce Jego przybytku i Jego wojsko. Jako codzienną ofiarę składał występek i prawdę rzucił na ziemię; działał zaś skutecznie” (Dan 8:12, BT/II).
Mały Róg nawołuje uczestników Mszy świętej, aby modlili się do Boga, o przyjęcie tej bezkrwawej ofiary, z której uczynił opłatkowego bożka: “Módlcie się, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec wszechmogący”. Mały Róg nie tylko sprofanował niebieską świątynię, odejmując Chrystusowi jego ofiarę, którą ponawia na eucharystycznym ołtarzu, lecz przekręcił motyw obchodzenia Wieczerzy Pańskiej, którym nie jest powtarzanie ofiary krzyżowej, lecz winna być obchodzona na pamiątkę dokonanego odkupienia. (1 Kor 11:23-25, BW)
“A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują” (Hebr. 9:27-28, BT).
Obalenie przybytku Nowego Przymierza: Mały Róg obalił przybytek niebieski Nowego Przymierza, w którym Chrystus Pan, na mocy swojej przelanej krwi na golgocie, oręduje przed majestatem Bożym za swoim ludem: “Wielkością dosięgał on niemal Władcy wojska, odjął Mu wieczną ofiarę, obalił miejsce Jego przybytku” (Ks. Daniela 8:11, BT).
Antychryst uznał orędownictwo Chrystusa w przybytku niebieskim za zbędne, zastępując je własnym systemem odpuszczenia grzechów, przez tak zwany “sakrament pokuty” ,w którym ksiądz wysłuchuje spowiedzi w konfesjonale ziemskim i odpuszcza ludziom grzechy. Mały Róg podeptał Nowe Przymierze ustanowione przez Chrystusa w Wieczerniku, według którego każdy chrześcijanin może przyjść w modlitwie do Chrystusa, orędującego w niebieskiej świątyni i bez złożenia krwawej ofiary dostąpić odpuszczenia grzechów (1 Tym 2:5). W Nowym Przymierzu ofiary za grzechy ludzkie definitywnie się skończyły, od czasu, gdy ofiarowany na Golgocie został prawdziwy Baranek Boży, który zgładził grzechy świata. Lecz mały Róg obalił świątynię niebieską, ściągając Chrystusa Orędownika na eucharystyczne ołtarze: “Sedno zaś wywodów stanowi prawda: takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach, jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka” (Hbr 8:1-2, BT).
Strącenie Chrystusa na ołtarz mszalny: Antychryst sugeruje wszystkim narodom ziemi, że on jest jedynym dysponentem chrystusowego zbawienia, które rzekomo dokonuje się na ołtarzu mszalnym. Dogmat, że zmartwychwstały Chrystus, z ciałem i krwią jest dosłownie obecny w Najświętszym Sakramencie, i że na polecenie kapłana, wypowiadającego słowa konsekracji: “Hoc est corpus meum” Chrystus rzekomo ponownie ofiaruje się Bogu Ojcu, jest niesłychanym bluźnierstwem. To misterium kapłan celebrant ogłasza wszystkim uczestnikom Mszy świętej, wołając: “oto wielka tajemnica wiary” a podnosząc hostię wysoko ponad siebie, obwieszcza uroczyście: “Oto baranek Boży, który gładzi grzechy świata”.
Ten misteryjny i czarodziejski akt Mszy Świętej, zwany przeistoczeniem (Transsubstancjacja), sprawowany jest w świątyniach Małego Roga, który przywłaszczył sobie dobrodziejstwa Chrystusowej ofiary, złożonej na Golgocie i dysponuje nią w sposób partykularny, ponawiając ją dla dusz w piekle, dla dusz przebywających, w tak zwanym czyśćcu . Tego Baranka, który gładzi grzechy świata, ukrywającego się rzekomo w hostii, można też zamówić odpłatnie. Mały Róg skomercjalizował niepowtarzalną i jednorazową ofiarę Golgoty i ponawia tę ofiarę na odpłatne zamówienie: za dusze zmarłych, za dusze w piekle, i za dusze w czyśćcu, i ponawia tę ofiarę przy każdej nadarzającej się okazji: “A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują” (Hebr 9:27-28, BT).
Dogmat eucharystyczny o “Nieustającej eucharystycznej ofierze” zmusza wszystkich katolików do wiary, że ofiara Mszy św. jest taką samą ofiarą, jak ofiara Golgoty, bez wiary w którą, żaden katolik, ani też niekatolik, nie może być zbawiony. Sobór Trydencki wyklina każdego, kto ośmieliłby się podważać transsubstancjację i twierdzić, że Chrystus w symbolach Wieczerzy Pańskiej, jest obecny tylko symbolicznie:
“Jeżeli ktokolwiek zaprzeczy, że ciało i krew razem z duszą i Bóstwem naszego Pana Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus są prawdziwe, rzeczywiste i cieleśnie obecne w sakramencie Przenajświętszej Eucharystii i jeżeli twierdzi, że jest On tam tylko w sposób symboliczny — to niech będzie przeklęty!” (Kanon I soboru trydenckiego, 1545-63)
Święty katolicki Vianncy głosi: ”Tam, gdzie nie ma księdza, tam nie ma ofiary, a tam gdzie nie ma ofiary, tam nie ma religii… bez księdza śmierć i cierpienie naszego Pana nie przyniosłoby nam żadnych korzyści… widzicie więc, jaką moc ma ksiądz! Przez jedno słowo wypowiedziane przez siebie, przemienia on kawałek chleba w Boga! Jest to większe dokonanie niż stworzenie świata” (św. J.B.N. Vianncy).
Prawda została powalona na ziemię: “Na codziennej ofierze dopuszczono się przestępstwa; prawda została powalona na ziemię, a cokolwiek czynił, to mu się udawało”. (Ks. Daniela 8:12, BW)
“In frevelhafter Weise setzte es einen anderen Opferdienst an die Stelle des täglichen Opfers und warf so die Wahrheit zu Boden. Alles, was es unternahm, gelang ihm”. (Ks. Daniela 8:12, Gute Nachricht Bibel)
Apostoł Paweł przepowiedział, że powtórne przyjście Chrystusa nie nastąpi, dopóki Antychryst nie pojawi się na świecie, i nie nastąpi odstępstwo od prawdziwej Ewangelii: ”Niech was w żaden sposób nikt nie zwodzi, bo [dzień ten nie nadejdzie], dopóki nie przyjdzie najpierw odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia” (2 Tess 2:3, BT).
Mały Róg całkowicie spustoszył fundamentalną prawdę Ewangelii o pośrednictwie Chrystusa w niebieskiej świątyni, uzależniając dostęp do naszego jedynego Orędownika w świątyni niebieskiej, od maryjnego przyzwolenia: “Albowiem nie mamy najwyższego kapłana, który by nie mógł z nami cierpieć krewkości naszych, lecz skuszonego we wszystkim na podobieństwo nas, oprócz grzechu. Przystąpmyż tedy z ufnością do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i łaskę znaleźli ku pomocy czasu przygodnego” (Hebr. 4:15-16, BT).
Słowa maryjnej modlitwy: “ze Synem swoim nas pojednaj”, sugerującej, że wszystko zależy od Maryi, są straszną herezją i zagrodzeniem narodom świata dostępu do Chrystusa, Najwyższego Kapłana w przybytku niebieskim: “Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania” (2 Kor 5:18-19, BT).
Patrzałem i róg ten rozpoczął wojnę ze świętymi: “Patrzałem i róg ten rozpoczął wojnę ze świętymi, i zwyciężał ich, aż przybył Przedwieczny i sąd zasiadł, a władzę dano świętym Najwyższego, i aż nadszedł czas, by święci otrzymali królestwo” (Dan 7:21-22).
Mały Róg wyrósł z imperium Rzymu, które było najstraszniejsze i najbardziej bestialskie ze wszystkich poprzednich mocarstw. (Dan 7:7), jest zatem Mały Róg, który wyrósł na głowie czwartej bestii, kontynuatorem nienawiści, jaką do wyznawców Chrystusa żywił Rzym cesarski: “Będzie wypowiadał słowa przeciw Najwyższemu i wytracał świętych Najwyższego, będzie zamierzał zmienić czasy i Prawo, a [święci] będą wydani w jego ręce aż do czasu, czasów i połowy czasu“ (Ks. Daniela 7:25).
Nie sposób wymienić wszystkich zbrodni Antychrysta wobec ludu Bożego, ponieważ jest ich bardzo wiele, jednak niektóre nie da się pominąć, ponieważ są zbrodniami wobec ludzkości. Do nich należy powołanie Inkwizycji przez papieża Grzegorza IX. (1227), której celem było tępienie i prześladowanie heretyków, do których był zaliczony każdy, kto nie wyznawał katolickiej religii oraz papieskich dogmatów. Świat całkiem zapomniał jakich zbrodni dopuściło się papiestwo, które do tępienia innowierców powołało zakon Dominikanów, których dzisiaj wychwala się, za jakieś rzekome zasługi dla europejskiej kultury. Jakim to prawem Bożym da się usprawiedliwić zakon Dominikanów, torturujących niewinne kobiety oskarżone przez katolickich inkwizytorów o rzekome czary? Czy powołanie świętej Inkwizycji przez Kościół katolicki, jest europejską kulturą, którą należy się szczycić? Czy wyprawy krzyżowe, inicjowane przez papieża, były europejską kulturą? Świat chrześcijański zapomniał, że „Stolica Piotra” zabroniła ludziom, pod groźbą wyklęcia czytania Pisma Świętego, natomiast błogosławiła najbardziej haniebną księgę, jaka została w dziejach ludzkości napisana, czyli: „Młot na czarownice” (Melleus maleficarum). Tę księgę, której autorem jest dominikanin Heinrich Kramer, papież Inocenty VIII. w specjalnej przez siebie wydanej bulli (1487) nakazał wszystkim inkwizytorom, aby metody i rady do przesłuchiwania heretyków oraz czarownic, podane w tej księdze, były ściśle przestrzegane. Dręczenie i spalanie kobiet oskarżonych o czary trwało od połowy 12, aż do końca 18 wieku. Ogrom cierpień zadanych ludziom przez Małego Roga i podległy mu zakon Dominikanów, nie jest w stanie wyrazić żaden język ludzki. Historia zanotowała ogrom zbrodni Małego Roga, czyli Stolicy Piotra, lecz chrześcijańskie narody zostały dotknięte duchową ślepotą i tego nie widzą. Pomimo oczywistych anty chrystusowych cech, prawie cały świat będzie darzył Małego Roga, nazwanego “człowiekiem grzechu” wielkim autorytetem, i będzie oddawać mu boską cześć, jako zastępcy Boga na ziemi, (2 Tess 2:3-4). Papież Leon XIII obwieścił całemu światu, że papieże, są na ziemi zastępcami Boga Wszechmogącego: “Na tej ziemi zajmujemy miejsce Boga Wszechmogącego”. (Papież Leon XIII. Encyklika z dnia 20.06.1894).
Proroctwo Apokalipsy mówi, że imiona tych ludzi, co czczą i kłaniają się tej mocy, sprzeciwiającej się świętej Ewangelii, nie są wpisane do księgi żywota: “Będą mu oddawać pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi, ci, których imiona od założenia świata nie są zapisane w księdze Baranka, zabitego na ofiarę” (Ks. Apokalipsy 13:8, BWP).
Antioch Epifanes IV. prototypem Antychrysta: Prototypem małego Roga, w księdze Daniela jest król Antioch IV Epifanes (175-164 p.n.e.), który spustoszył przybytek w Jerozolimie i przez cały czas swego panowania gnębił lud Izraela i był bardzo przeciwny przymierzu Izraela z Bogiem (Dan 11:28). Antioch IV Epifanes pojawia się w historii w czasie panowania imperium greckiego, natomiast mały Róg wyrasta na głowie bestii czwartej, czyli z imperium Rzymu, dlatego kojarzenie Antiocha IV Epifanesa z Małym Rogiem jest niedorzecznością. Wroga działalność Antiocha IV Epifanesa przeciw ludowi Izraela oraz przeciw przybytkowi Starego Przymierza, jest odzwierciedleniem wrogiej działalności Małego Roga, który pojawił się w Nowym Przymierzu. Historyczne fakty dowodzą bezspornie, że król Antioch IV Epifanes nie jest przez Daniela przepowiedzianym małym Rogiem, lecz jest prototypem małego Roga, który wyrośnie na głowie czwartej bestii, czyli z cesarstwa Rzymu. Jednak wbrew tym faktom katoliccy egzegeci twierdzą, że proroctwo Daniela o Małym Rogu wypełniło się w osobie króla Antiocha IV Epifanesa. Opaczna interpretacja katolickich egzegetów, ma na celu odwrócenie uwagi od rzeczywistego Małego Roga, siedzącego na stolicy świętego Piotra w Rzymie. Historia mówi, że Antioch Epifanes, gdy dowiedział się, że jego wojsko zostało przez Żydów w Judzie rozgromione i jego usiłowania zdławienia w narodzie Izraela czci dla Boga Izraela Jahwe, spełzły na niczym, król Antioch Epifanes załamał się nerwowo i niedługo po tym zakończył swoje życie w niesławie i w sposób tragiczny: “Rozbije namioty swojej kwatery między morzem i górą świętej wspaniałości. Dojdzie do swego końca, ale nikt mu nie przyjdzie z pomocą”. (Ks. Daniela 11:46, BT) (czytaj: 1 Mach. 6:5-16).
Natomiast proroctwo Daniela przepowiada, że Mały Róg, zjawił się na arenie dziejów po upadku cesarstwa rzymskiego, będzie swoją wrogą działalność wobec ludu Bożego, prowadził aż do dnia sądu ostatecznego. Mały Róg przez wiele wieków tyranizował narody grożąc wielkim oraz maluczkim wiecznym potępieniem w ogniu piekła. Pyszny i okrutny duch Małego Roga przez wiele wieków unosił się nad Europą i sprzeciwiał się miłosierdziu Boga Ojca, objawionemu w świętej Ewangelii, którą Syn Człowieczy przyszedł zwiastować wszystkim narodom: “Będzie też bluźnił Najwyższemu i uciskał świętych Najwyższego. Będzie również usiłował zmienić czasy i Prawo, a święci zostaną wydani w jego ręce na czas, wiele czasów i pół czasu. A potem przyjdzie na niego sąd i zostanie pozbawiony władzy, będzie pokonany i starty z ziemi” (Ks. Daniela 7:25-26, BWP).
Prorocze słowa Daniela, że mały Róg wywyższy się ponad Najwyższego Boga, wypełniały się w pontyfikacie każdego kolejnego papieża. Okres średniowiecza był finałem wypełnienia się proroczych słów Pisma, o niesłychanym wywyższeniu się papiestwa, które swoje królestwo zbudowało w mieście chełpiącym się, że jest “miastem wiecznym” i stolicą Boga na ziemi: “Papież siedzi sam w katedrze Świętego Piotra, a nie jako zwykły człowiek, lecz jako człowiek i Bóg” (Papież Jan XXII. 1316 – 1334).
Konflikt Małego Roga z narodami wyznającymi arianizm: Prorok Daniel przepowiedział nie tylko czas wyłonienia się Małego Roga, jako religijnego królestwa, lecz także upadek Imperium Romanum, czego przyczyną były długo trwające wojny pomiędzy trynitarianami a wyznawcami arianizmu, które przyczyniły się do rozkładu zachodniej części imperium rzymskiego. Historia wędrówki ludów jest bardzo złożona i nie wszystkie podane przez historyków fakty są zgodne z prawdą historyczną. Historycy chrześcijaństwa przemilczają i ukrywają jednak bardzo ważny aspekt okresu wędrówki ludów, którym był religijny konflikt pomiędzy arianizmem a trynitaryzmem, będący głównym motywem inspirującym germańskie plemiona do walki z Małym Rogiem o religijną wolność, co było przez kilka wieków zarzewiem wielu wojen. Proroctwo mówi: “Dziesięć zaś rogów – z tego królestwa powstanie dziesięciu królów, po nich zaś inny powstanie, odmienny od poprzednich, i obali trzech królów” (Ks. Daniela 7:24, BW).
Prorok Daniel przepowiedział, że Mały Róg, który wyrośnie na głowie czwartej bestii i obali trzy królestwa. Obalonymi królestwami przez Małego Roga, czyli Antychrysta były plemiona Herulów, Ostrogotów oraz Wandalów, które wyznawały arianizm. Plemiona ariańskie stały na drodze Małego Roga do zdobycia przez niego absolutnej politycznej oraz religijnej władzy nad narodami. Gdy Imperium Romanum zaczęło chylić się ku upadkowi, Odoaker w roku 476 opanował Rzym i zdetronizował ostatniego cesarza Romulusa Augustulusa i sam ogłosił się królem Rzymu, pomimo, że cesarz wschodniego cesarstwa Zeno (474-491), uznał panowanie Odoakera nad Italią. Jednak w roku 488, z namowy biskupa Rzymu cesarz Zeno posłał tam króla Ostrogotów, Teodoryka Wielkiego w celu usunięcia Odoakera. Po trzykrotnej klęsce Odoaker poddał się Teodorykowi, który zaprosił pokonanego wodza Herulów na bankiet z okazji odniesionego zwycięstwa, którego następnie na bankiecie w zdradziecki sposób zamordował. W ten sposób w roku 493 został wyłamany pierwszy z trzech rogów. Głównym oponentem w sporze Małego Roga z arianizmem, jak również przyczyną upadku zachodniego cesarstwa Rzymu, było królestwo Wandalów, założone w północnej Afryce przez Genzeryka, które stało się dobrze prosperującym królestwem (429-534). Wandalowie dysponowali sprawną flotą morską, która zapewniała im bezpieczeństwo oraz materialną egzystencję. Ich doświadczenie w żegludze morskiej pozwalały Wandalom kontrolować drogi morskie basenu Morza Śródziemnego i zadawać ich religijnemu prześladowcy, czyli Imperium Rzymu dotkliwe ciosy, w postaci paraliżowania handlu morskiego i odcięcia dostaw zboża do cesarstwa. Wandalowie w roku 455 pod wodzą Genzeryka złupili Rzym i wielkie skarby wywieźli do swego królestwa. Dominacja Wandalów na Morzu Śródziemnym była główną przyczyną upadku cesarstwa zachodnio rzymskiego, dlatego życiowym celem cesarza Justyniana I Wielkiego (482, †565, sprawującego urząd papieża (patrz Wikipedia, Państwo Kościelne), było zniszczenie królestwa Wandalów, będącego bastionem arianizmu. Ten cel udało się zrealizować Justynianowi I, przez wygranie dwóch wojen w roku 534 i rozgromić Wandalów pod dowództwem generała Belizariusza. Rozgromienie armii Wandalów było równoznaczne z końcem ich królestwa, którego lud rozproszył się w krajach śródziemnomorskich. Po rozgromieniu Wandalów jedynym królestwem ariańskim pozostali już tylko Ostrogoci. Kampania wojenna przeciwko Ostrogotom pod dowództwem Belizariusza trwała kilkanaście lat, ale już w roku 538 władza Ostrogotów, pod naporem papieskich sojuszników uległa rozkładowi. Obalenie królestwa Ostrogotów było wypełnieniem się proroctwa Daniela, przepowiadające, że Mały Róg na drodze do zdobycia absolutnej religijnej hegemonii nad narodami, obali trzy germańskie królestwa wyznające arianizm: ” a po nich powstanie inny; ten będzie inny niż poprzedni i obali trzech królów” (Dan 7: 24). Historia wielkiej wędrówki ludów germańskich, jest brzemienna od nieprawdziwych mitów, jak na przykład określenie – “barbarzyńskie plemiona”, co nie tylko deformuje prawdziwy motyw wędrówki ludów, lecz ukrywa przyczynę zmuszającą germańskie plemiona do walki o swoją suwerenność oraz religijną wolność. Rzym cesarski uciemiężał graniczące cesarstwem plemiona i zmuszał je do płacenia haraczy, jak również do wyznawania dogmatów trynitaryzmu. Gdy ucisk przebrał miarę, uciemiężone ludy cesarstwa ruszyły ze swych posad, szukać wolności w Imperium Romanum, nie będąc tego świadome, że tym doprowadzą dumne cesarstwo do upadku. Zrządzeniem Bożym było, że zarozumiały panujący nad światem Rzym, chciał zmusić ortodoksyjnych chrześcijan do wiary w trójgłowego Boga, lecz plemiona wyznające jedynego Boga, Stwórcę nieba i ziemi, wędrując w głąb imperium Rzymu za poszukiwaniem wolności, doprowadziły dumny Rzym cesarzy do upadku.
Historia wędrówki ludów jest sfałszowana i jest pisana po myśli państwa kościelnego, w oczach którego arianizm był szkaradną herezją, którą należało zbrojnie zwalczać. Dogmat Trójcy ustanowiony pod dyktando cesarzy Rzymu na soborach w Nicei (325), na soborze konstantynopolitańskim I (381) oraz na soborze chalcedońskim (451), jest zbryzgany krwią milionów chrześcijan zamordowanych z powodu nie wyznawania trynitaryzmu, będącego sztandarowym dogmatem Imperium Romanum. Trynitarny konflikt pomiędzy arianizmem a trynitaryzmem był przyczyną wielu długo trwających wojen i przyczyną rozkładu zachodniego cesarstwa Rzymu i jego upadku. Trynitarny konflikt jest przez historyków chrześcijaństwa przedstawiany w zupełnie fałszywym świetle, jakoby to były wojny przeciw jakimś zwariowanym heretykom, rzekomo szkalujących świętą religię cesarstwa rzymskiego i wzbraniających się czcić cesarza jako Boga. Deformacja i paszkwile, to były narzędzia państwowej władzy w walce z ariańskimi narodami, wyznającymi biblijny monoteizm. Proroctwo Daniela przepowiada, że mały Róg, który wyrośnie na głowie czwartej Bestii, czyli na głowie Rzymu, będzie kontynuatorem prześladowania ortodoksyjnych chrześcijan, którzy wzbraniali się czcić bogów pogańskiej religii Rzymu: “Patrzałem i róg ten rozpoczął wojnę ze świętymi, i zwyciężał ich, aż przybył Przedwieczny i sąd zasiadł, a władzę dano świętym Najwyższego, i aż nadszedł czas, by święci otrzymali królestwo” (Ks. Daniela 7:21-22). Proroctwo Apokalipsy mówi: “… I przekazał mu smok siłę swoją i tron swój, i wielką moc“ (Ks. Apokalipsy 13:2).
Wyniosły i żądny władzy duch Małego Roga, nie zadowolił się tym, że stał się spadkobiercą wielkiej władzy, i jako biskup stolicy Imperium Romanum odziedziczył, aniżeli biskupi innych prowincji cesarstwa rzymskiego. Lecz, przez sfabrykowanie fałszywego testamentu, zwanego “Donacją Konstantyna”. Antychryst nie tylko przywłaszczył sobie majątek zachodniego cesarstwa, łącznie z miastem Rzym, oraz laterańskim pałacem cesarza Konstantyna, lecz jest także spadkobiercą religii Imperium Romanum, oraz dziedzicem tytułu Pontifex Maximus, będącym tytułem boskim, który przysługiwał tylko cesarzowi, czczonego jako boga. Odziedziczenie ogromnego majątku cesarstwa, i jego religijnej schedy, jak też przywłaszczenie sobie religijnej władzy nad narodami przez Małego Roga, zostało przez proroctwo Apokalipsy przepowiedziane. Lecz ta duchowa władza nad narodami, którą mały Róg zdobył przez podstęp i oszustwo zostanie mu odebrana: “Przy jego przebiegłości i knowanie będzie skuteczne w jego ręku. Stanie się on wyniosłym w sercu i niespodzianie zgotuje zagładę wielu. Powstanie przeciw Najwyższemu Księciu, lecz bez udziału ręki ludzkiej zostanie skruszony. Wtedy odbędzie się sąd i odbiorą mu władzę, by go zniszczyć i zniweczyć doszczętnie”. (Dan 7:25-26, BT).
Apostoł Paweł pisał, że pojawienie się Małego Roga na świecie, będzie wspierane przez samego Szatana: “Pojawieniu się jego towarzyszyć będzie działanie szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów”, (2 Tess 2:9)
Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana: Mały Róg, czyli biskup miasta Rzymu, jest religijnym bastardem, wychowanym na dworze cesarzy rzymskich, który stał się spadkobiercą wielkiej władzy, gdy cesarstwo zachodnie zaczęło chylić się ku upadkowi, a cesarz Konstantyn w roku 330 przeniósł stolicę Imperium Romanum, do Bizancjum, a miasto Rzym, stolicę pełną demonicznych bożków, pozostawił do dyspozycji ówczesnemu papieżowi Sylwestrowi I. Chrystus Pan, udzielając pochwały swojemu kościołowi w Rzymie, czyli w Pergamie, mówi: “Aniołowi Kościoła w Pergamie napisz: To mówi Ten, który ma miecz obosieczny, ostry. Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana, a trzymasz się mego imienia i wiary mojej się nie zaparłeś, nawet we dni Antypasa, wiernego świadka mojego, który został zabity u was, tam gdzie mieszka szatan”. (Ks. Apokalipsy 2:12-13, BT)
W mieście Pregamon znajdował się największy bałwochwalczy ołtarz cesarstwa rzymskiego. Proroctwo wskazuje na miasto Pergamon, jako symbol i metaforę odnoszącą się do stolicy kościoła rzymskokatolickiego, mieniącego się kościołem Chrystusowym, w którym czczenie pogańskich bożków i demonów osiągnęło taki szczyt, jak w mieście Pergamon. Jezus Chrystus udzielił pochwały zborowi w Rzymie, za wytrwałość i wierność oraz za odważne świadectwo wiary przed bałwochwalcami. Chrystus Pan posłał swojego wiernego świadka Antypasa, czyli apostoła Pawła głosić Ewangelię do Rzymu: “Obronię cię przed ludem i przed poganami, do których cię posyłam, abyś otworzył im oczy i odwrócił od ciemności do światła, od władzy szatana do Boga. Aby przez wiarę we Mnie otrzymali odpuszczenie grzechów i dziedzictwo ze świętymi” (Dzieje Ap. 26.17-18)
Paweł, który przed kilkunastoma laty głosił Ewangelię w Rzymie (Rz 1:15), został do Rzymu sprowadzony ponownie, aby stanąć przez cesarskim sądem, który skazał Pawła na śmierć przez ścięcie mieczem. Pismo Święte identyfikuje to miasto, w którym śmierć męczeńską poniósł Paweł, jako miasto, w którym mieszka Szatan: “… gdy Antypas, mój wierny świadek, został zabity u was, tam, gdzie mieszka szatan” (Ks. Apokalipsy 2:13, BT). O tym mieście, w którym mieszka Szatan, a które świat czci, jako miasto namiestnika chrystusowego – anioł Pański mówi, że jest Babilonem i stolicą okultyzmu: “I głosem potężnym tak zawołał: «Upadł, upadł Babilon – stolica. I stała się siedliskiem demonów i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego, i kryjówką wszelkiego ptaka nieczystego i budzącego wstręt” (Ks. Apokalipsy 18:2, BT)
Omamione przez Małego Roga chrześcijańskie narody, uznają to miasto za stolicę apostolską, oraz za stolicę chrześcijańskiej wiary, lecz o tym mieście Chrystus Pan mówi, że jest miastem najciemniejszego bałwochwalstwa oraz miastem krwawym, w którym wylewano krew wiernych świadków Chrystusa jak wodę, i w którym zmuszano naśladowców Chrystusa do czczenia i składania krwawych ofiar demonicznym bożkom oraz cesarzom. To miasto, o dziwo, jest uznawane przez chrześcijańskie narody, oślepione blaskiem bałwanów, za “stolicę apostolską”. O swoich wiernych naśladowcach w Rzymie, stolicy Szatana – Chrystus Pan mówi: “Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją wytrwałość, i czyny twoje ostatnie liczniejsze od pierwszych, ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę i spożywali ofiary składane bożkom.” (Ks. Apokalipsy 2:19-20, BT) [rozpusta = religijne cudzołóstwo , czczenie bałwanów, Ap 17:2 / gr. Πορνεῦσαι , G4203]
“Lecz mam ci nieco za złe, mianowicie, że są tam tacy, którzy trzymają się nauki Balaama, który nauczał Balaka, jak uwodzić synów izraelskich, by spożywali rzeczy bałwanom ofiarowane i uprawiali nierząd.” [nierząd = czczenie bożków, bałwochwalstwo ] (Ks. Apokalipsy 2:14-15, BW)
Miasto, mające władzę królewską nad królami ziemi: “A Niewiasta, którą widziałeś, jest to Wielkie Miasto, mające władzę królewską nad królami ziemi.” (Ks. Apokalipsy 17:18, BT). Proroctwo mówi, że religijnej stolicy Małego Roga będą hołdować królowie ziemi, i oni zdadzą sprawę przed sądem Bożym, za współudział i zwiedzenie narodów do czczenia demonów. I to wielkie miasto, ociekające krwią wiernych świadków Jezusa, posiada królewską władzę nad królami i narodami ziemi: “A kiedy zobaczą dymy jej pożaru, płakać będą i biadać królowie ziemscy, którzy uprawiali z nią nierząd i żyli w przepychu”. (Ks. Apokalipsy 18:9, BWP)
Istnieje tajemnicze przymierze pomiędzy królestwem Małego Roga, a władcami i królami tej ziemi, którzy okazują papieżowi jakąś nie uzasadnioną bałwochwalczą uniżoność, co zapoczątkował już cesarz Konstantyn Wielki, który opuścił w roku 330 Rzym stolicę Imperium Romanum i przeniósł swoją rezydencję do Bizancjum, a Rzym, stolicę pełną demonicznych bożków pozostawił do dyspozycji ówczesnemu papieżowi Sylwestrowi I. Znamienne jest także to, że miasto, które było poddane kultowi Szatana, gdzie odprawiano tajemnicze misteria ku czci boga słońca, i że miasto które wynosiło się ponad wszystkie królestwa ziemi, żądające od całej reszty świata poddaństwa i czci dla swoich bożków, Szatan zarezerwował Małemu Rogowi, który bluźni Bogu, uznając się za Boga na ziemi. Żadne inne miasto na świecie nie było lepszym zwierciadłem Szatana, niż stolica cesarskiego Rzymu, w którym swój tron wystawi sobie Mały Róg. “Namiestnik” Chrystusa nie ukoronował siebie koroną cierniową, lecz ukoronował siebie złotą tiarą i usiadł na tronie, który ofiarował mu Smok: “Bestia, którą widziałem, podobna była do pantery, łapy jej – jakby niedźwiedzia, paszcza jej – jakby paszcza lwa. A Smok dał jej swą moc, swój tron i wielką władzę”. (Ks. Apokalipsy 13:2, Biblia Tysiąclecia)
Wyrocznia zagłady stolicy Antychrysta: Prorok Ezechiel przepowiedział, że, stolicą Antychrysta jest miastem, które leży w sercu mórz. Bezbłędnym identyfikatorem tego miasta jest fakt, że rzekomy namiestnik Chrystusa w tym mieście wystawił sobie tron i zgłosił roszczenie, że jest Bogiem na ziemi:
“Synu człowieczy, powiedz księciu Tyru: Tak mówi Pan, Jahwe: Ponieważ pyszniłeś się w swym sercu, mówiłeś: Bogiem jestem, mieszkanie Boga zajmuję w sercu mórz. Przecież ty człowiekiem jesteś, nie Bogiem. Swoje serce postawiłeś na równi z sercem Boga”. (Ks. Ezechiela 28:2, Biblia Poznańska)
Ezechiel prorokował, że księże Tyru (symbol Antychrysta), uznającego się za Boga, jest handlarzem religijnych towarów i przez ten handel bardzo się wzbogacił:
“Dzięki swej przezorności i sprytowi zdobyłeś sobie majątek, a nagromadziłeś złota i srebra w swoich skarbcach. Dzięki swojej wielkiej przezorności, dzięki swoim zdolnościom kupieckim, pomnożyłeś swoje majętności i serce twoje stało się wyniosłe z powodu twego majątku”. (Ks. Ezechiela 28:4, BT).
Wyrocznia Boża obwieszcza zagładę stolicy, w której Szatan wystawił sobie swój tron. Do której omamione splendorem i bogactwem chrześcijańskie narody pielgrzymują, pragnąc zbawienia i odpuszczenia swoich grzechów, lecz próżno się łudzą, ponieważ w tej stolicy światło Ewangelii już się nie rozbłyśnie, i głosu Chrystusa i oblubienicy w tej stolicy, już się nigdy nie usłyszy, bo szafarze Ewangelii zamiast ją głosić handlowali nią i sprzedawali, aby się zbogacić, a czarami swoimi omamione zostały wszystkie narody: “I światło lampy już w tobie nie rozbłyśnie. I głosu oblubieńca i oblubienicy już w tobie się nie usłyszy bo kupcy twoi byli możnowładcami na ziemi, bo twymi czarami omamione zostały wszystkie narody” (Ks Apokalipsy 18:23, BT)
“Biada, biada, wielka stolico, odziana w bisior, purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogi kamień i perłę, bo w jednej godzinie przepadło tak wielkie bogactwo! ” A każdy sternik i każdy żeglarz przybrzeżny, i marynarze, i wszyscy, co pracują na morzu, stanęli z daleka i patrząc na dym jej pożaru, tak wołali: ” Jakież jest miasto podobne do stolicy? ” I rzucali proch sobie na głowy, i wołali płacząc i żaląc się w słowach: “Biada, biada, bo wielka stolica, w której się wzbogacili wszyscy, co mają okręty na morzu, dzięki jej dostatkowi, przepadła w jednej godzinie”. Wesel się nad nią, niebo, i święci, apostołowie, prorocy, bo Bóg przeciw niej rozsądził waszą sprawę”. (Ks. Apokalipsy 18:16-20, BT).