Jahwe

Modlitwa w biblijnym aspekcie

@infobibliaHinterlasse einen Kommentar

Na wypełnienie obietnic Bożych i na przyjście Królestwa Bożego, naśladowcy Chrystusa muszą jeszcze czekać, aż zamierzony przez Boga Ojca czas się wypełni i nastanie Królestwo Boże (Mat. 24:36). Lud Boży może jednak w modlitwie już teraz Bogu Ojcu dziękować, za wspaniałe obietnice Ewangelii (1 list do Koryntian 2:9), które Bóg przez proroków i przez Pana naszego Jezusa objawił (Apokalipsa 21:3-5). Bóg Ojciec jest niewidzialnym Duchem i tylko przez dziękczynną modlitwę do Boga Ojca chrześcijanie mogą Boga czcić i oddać mu chwałę (Ew. Jana 4:24; (List do Rzymian 1:21), jak również swoje troski Bogu przedłożyć i przez to osiągnąć pokój z Bogiem (1 List Jana 3:20-22).

“O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie”. (List do Filipian 4:6-7, Biblia Tysiąclecia)

Bóg wysłuchuje modlitwy sprawiedliwych i czuwa nad ich losem: Duch Boży zna serce każdego człowieka i opatrzość Boża czuwa nad losem wybranych. Nikt inny nie może ludzkich myśli czytać, jak tylko ten co stworzył ludzki umysł, (Ks. Psalmów 94:9-11). Król Dawid był pewny, że Stwórca wysłuchuje jego modlitwy i przebacza mu jego grzechy:

“Tobie należy się chwała, Boże na Syjonie, I tobie należy spełnić śluby. Ty wysłuchujesz modlitwy, Do ciebie przychodzi wszelki człowiek z wyznaniem grzechów. Gdy zbytnio ciążą nam Występki nasze, Ty je przebaczasz”. (Ks. Psalmów 65:2-4, Biblia Warszawska)

Modlitwy Jezusa do Boga Ojca:  W arcykapłańskiej modlitwie Jezus prosił Boga Ojca, aby sprawił, by świat poznał prawdziwego Boga Jahwe i aby poznali także tego , który został na świat zrodzony, aby zbawić ludzkość. Jezus modlił się i prosił Ojca, aby świat poznał, że on jest obiecanym Mesjaszem i Zbawicielem świata:

“To powiedział Jezus, a podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: Ojcze, nadeszła godzina! Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa” (Ew. Jana 17:1-3, Biblia Tysiąclecia).

Modlitwy Jezusa do Boga Ojca są przykładem dla jego naśladowcw, że jedynym adresatem ich modlitw powinien być Bóg Ojciec:

“On to za swego życia na ziemi z głośnym wołaniem i łzami zanosił modły i błagania do Tego, który mógł Go ocalić od śmierci. I został wysłuchany, bo okazał uległość” (List do Hebrajczyków 5:7, Biblia Poznańska).

Chrystus Pan prosił Boga Ojca za Piotrem, aby on nie zwątpił, że Jezus jest tym Mesjaszem i Zbawcą świata, przepowiedzianym przez proroków:

“Szymonie, Szymonie, oto szatan wyprosił sobie, aby was przesiać jak pszenicę. Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja, a ty, gdy się kiedyś nawrócisz, utwierdzaj braci swoich” (Ew. Łukasza 22:31-32 BW).

Modlitwa Jezusa do Boga Ojca demaskuje trynitarny dogmat o równości trzech osób Trójcy, (ὁμοῦσιος), jako, ludzki sofizmat, ponieważ trynitaryzm jawnie twierdzi, że Jezus jest Bogiem Jahwe, co znaczyłoby, że Jezus Chrystus modliłby się do samego siebie, i również w swoim imieniu polecałby modlić się jego naśladowcm do samego siebie. Chrystus Pan nie modlił się do samego siebie, lecz wznosił modlitwy do Boga Ojca i prosił, aby świat poznał prawdę, że on jest przez Boga Ojca obiecanym Zbawicielem rodzaju ludzkiego:

“Jak mnie posłałeś na świat, tak i ja posłałem ich na świat; i za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie. A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie” (Ew. Jana 17:19-20, BW).

Chrystus Pan prosił Boga Ojca o wskrzeszenie Łazarza do życia:  Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał. Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał  (Ew. Jana 11:41-42, Biblia Tysiąclecia).

Nauka Jezusa o modlitwie:  Pan Jezus uczył, aby jego naśladowcy swoje modlitwy zanosili przed oblicze Boga Ojca, który jest w niebie:

”… Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje! Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie”  (Ew. Mateusza 6: 9-10).

Modlenie się do Boga Ojca i Stworzyciela nieba i ziemi, jest pryncypialną zasadą chrześcijańskiej wiary, która ukazuje się w osobistej modlitwie do Boga Ojca. Jezsus Chrystus jest dla swoich naśladowców najwyższym autorytetem w sprawach religii, dlatego nauka Jezusa o modlitwie, powinna być dla jego wyznawców niepodważalną regułą:

“Ale ty, gdy się modlisz, wnijdź do komory swojej, a zawarłszy drzwi swoje, módl się Ojcu twemu, który jest w skrytości; a Ojciec twój, który widzi w skrytości, odda ci jawnie”  (Ew. Mateusza 6:6, Biblia Gdańska).

Jeżeli wierzymy Bogu i żyjemy na tym świecie zgodnie z jego wolą, to Chrystua Pan zapewnia nas, że Bóg Ojciec spełni nasze prośby:

“Dlatego powiadam wam: Wszystko, o cokolwiek byście się modlili i prosili, tylko wierzcie, że otrzymacie, a spełni się wam”  (Ew. Marka 11:24, Biblia Warszawska).

Prawdziwa wiara oraz szczere dążenia do pełnienia woli Bożej i zachowania przykazań Bożych, są warunkami wysłuchania modlitw przez Boga Ojca:

“Wówczas o cokolwiek będziemy Go prosić, otrzymamy od Niego, dlatego że zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba”.  (1 List Jana 3:22, Biblia Warszawsko-Praska)

Ponadto Bóg zna zamiary naszych serc, dlatego nie można się modlić, i prosić Boga o coś, z fałszywych pobudek:

“A jeśli się modlicie o coś i mimo to nie otrzymujecie, to dlatego, że się źle modlicie, myśląc ciągle o zaspokojeniu tylko własnych pragnień” (List Jakuba 4:3, Biblia Warszawsko-Praska).

Modlenie się do jedynego Boga Ojca i Stworzyciela nieba i ziemi, jest fudamentalną zasadą podaną przez Jezusa swoim naśladowcom. Odwrócenie się od jedynego Stwórcy nieba i ziemi i zanoszenie modlitw do ludzkich idoli, jest obrazą Wszechmogącego Boga Ojca, i jest bałwochwalstwem.  Bałwochwalstwem jest także modlitwa różańcowa do Maryji, która jest typową modlitwą pogańską. Wielomówstwo oraz automatyczne powtarzanie tych samych zwrotów i liczenie modlitw z pomocą paciorków, to nie jest modlitwa ludzi, wierzących w istnienie żywego Boga, Stwórzy nieba i ziemi. Chrystus Pan powiedział, że kto w ten sposób się modli, ten jest podobny do pogan:

“Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich! Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie”. (Ew. Mateusza  6:7-8)

Maryja Wszechpośredniczka?   Kościół rzymskokatolicki wywraca pryncypialną zasadę Ewangelii o pojednaniu dokonanym przez Chrystusa, i stawia na drodze do Boga jakiś nowy trybunał łaski; „Maryję Niepokalaną” i żąda od narodów czci dla Maryji, obwołując ją „Wszechpośredniczką”, do której należy wznosić modlitwy. Według nauki Pana Jezusa i apostołów,  człowiek może przyjść do Boga, tylko przez pośrednictwo Jezusa:

“Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi”. (List do Hebrajczyków 7:25).

Kościół rzymskokstolicki ustanowił nową regułę ewangelii, według której chrześcijanie mają się modlić do Maryji i prosić ją, aby ich pojednała z Synem Człowieczym,  będącym pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludźmi. „ze Synem swoim nas pojednaj” – tak modli sie Kościół rzymskokatolicki, lecz Słowo Boże mówi, że nie z Synem świat ma się pojednać, lecz z Bogiem Ojcem przez Syna:

“Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednani, dostępujemy zbawienia przez Jego życie. I nie tylko to – ale chlubić się możemy w Bogu przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie”. (Rz. 5, 10-11)

“Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania”  (2 list do Koryntian 5:18-19, BT),

Nauka Kościoła rzymskokatolickiego o pojednamiu się dzieci Bożych z Chrystusam, przez Maryję rzekomą „Matkę Bożą”, nie jest nauką Chrystusa i apostołów. Kościół rzymskokatolicki wcisnął się z „Maryją – Wszechpośredniczką” pomiędzy lud Boży a Chrystusa i zablokował dzieciom Bożym bezpośrednią droge do Chrystusa, jedynego Pośrednika pomiędzy Bogiem a człowiekiem:

“Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę,  (Ew. Jana 6:37,BT)

“Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę”  (Ew. Jana 10:9).

Modlitwa do Maryi  „Pod Twoją Obronę”,  nie jest modlitwą chrześcijańską, ponieważ  narusza fundamentalne prawdy Ewangelii Bożej:

“Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj. Amen”  (Adonai.pl portal katolicki). „Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko”, „od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać”. Uciekanie się pod obronę Maryji rzekomej matki Boga, jest pogardzeniem łaską zbawienia, ofiarowan światu przez Boga Ojca, który wybawił nas od śmierci przez swego  Jednorodzonego Syna:

On to (Jahwe Pan) wybawił nas od tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci i będzie wybawiał. Tak, mamy nadzieję w Nim, że nadal będzie nas wybawiał  (2 list do Koryntian 1:10, Biblia Tysiąclecia)

Modlitwy trynitarne:  Apostołowie Paweł i Jan ostrzegają przed czczeniem i modleniem się do fałszywych bogów: “Dzieci strzeżcie się fałszywych bogów.” (1 List Jana 5:21, BP)

Litania do Trójcy Przenajświętszej  (fragmenty)   “Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison. Chryste usłysz nas. Chryste wysłuchaj nas. Ojcze Wszechmogący, Stworzycielu świata Boże, zmiłuj się nad nami Synu Przedwieczny, Odkupicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami Duchu Najświętszy, Uświęcicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, jedyny Boże, w trzech Osobach niepojęty i niewysłowiony, – zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, jedyny Boże, przez którego i w którym jest wszystko Święta Trójco, jedyny Boże, którego niebo i ziemia ogarnąć nie mogąŚwięta Trójco, jedyny Boże, który jako Ojciec opatrznością wszystko rządzisz (…) Przez przyczynę Najświętszej Panny Maryi i wszystkich Świętych Twoich…”   (ADOREMUS portal dla adorujących).

Modlitwa do każdego z trzech bogów Trójcy, oraz modlenie się do Trójcy, jako zespołu bogów, jest typową modlitwą politeistyczną. Jeżeli Bóg jest jeden, to dlaczego trynitarni chrześcijanie ślą prośby do każdego boga Trójcy z osobna?

  • Oddzielnie do Boga Ojca,
  • Oddzielnie do Boga –  Syna
  • Oddzielnie do Boga – Ducha świętego?

Zaś szczytem ich zbłądzenia jest modlitwa do Trójcy Świętej, co wygląda to tak, jakbyśmy modląc się prosili oddzielnie o coś apostoła Piotra, oddzielnie apostoła Jana i oddzielnie apostoła Pawła, a następnie błagali o pomoc trójcę apostołów, jako jednego zespołu. Modlitwa: “Ojcze nasz“ , której nauczył nas Pan Jezus, obnaża nieprawdziwość dogmatu o trójjedynym Bogu Trójcy. Modlenie się do trzech oddzielnych bogów Trójcy jest odstępstwem od monoteizmu, który jest elementarną nauką Pisma Świętego. Modlitwy zasyłane odzielnie do trzech bogów Trójcy  w pełni ukazują  pogański charkter  takich bałwochwalchych modlitw  (Ew. Mateusza 6:9).

Litania do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy (fragmenty)  Święta i Niepokalana Dziewico Maryjo, udziel nam Twojej nieustającej pomocy Matko Boska “Matko Miłosierdzia Tronie Łaski Bożej Pośredniczko naszego zbawienia (…) Podporo wdów Matko sierot Zbawienie umierających Pani naszych losów Bramo do przybytków niebieskich Królowo nieba i ziemi” (Adonai. PL, portal katolicki).

Modlitwa do Maryji, rzekomej matki Boga, którą Watykan obwołał ”Królową nieba i ziemi”, oraz ”Tronem Łaski Bożej” jest jawnym naruszeniem Ewangelii Bożej, której jedynem Zbawicielem wybranym przez Boga Ojca jest Jezus. Natomiast nazwanie i obwołanie Maryji przez Kościół rzymskokatolicki: ”bramą” do przybytków niebieskich, jest zupełnym zaparciem się Jezusa Chrystusa, będącego jedyną drogą i bramą do przybytów niebieskich.

“Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę”  (Ew. Jana 10:9 BT).

“Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (Ew. Jana 14:6 BT).

Modlenie się do Maryji i proszenie ją o łaskę i miłosierdzie, jak też nazwanie jej „zbawieniem umierających”,  jest zaparciem się Chrystusa Odkupiciela świata. Chrystus Pan ostrzegł wszystkich fałszywych nauczycieli, którzy głosić będą odstępcze nauki, że jeżeli się nie nawrócą nie będą trwać w jego słowie, to zostaną w ogień wrzuceni i spłoną, jak płonie sucha latorośl:

“Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni”  (Ew. Jana 15: 5-7, BT).

Litania do Maryji odmawiana przez Kościół katolicki, jest dowodem odpadnięcia od Jezusa i utraty duchowej łączności z Jezusem, który jest krzewem winnym, ludu Bożego, bez którego żaden chrześcijanin, ani żadna religia nie może się ostać, jeżeli nie będzie trwać a nauce Pana Jezusa:

“Wy jesteście już czyści dla słowa, które wam głosiłem; trwajcie we mnie, a Ja w was. Jak latorośl sama z siebie nie może wydawać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli we mnie trwać nie będziecie”  (Ew. Jana 15:3-4, BW).

Sofistyka trynitarna spowodowała ogromne zamieszanie i zaciemniła Ewangelię Bożą, wskutek czego wielu chrześcijan zostało zwiedzionych do modlenia się do niezliczonych bożków i fałszywych pośredników. Przez zarzucenie nauki Pana Jezusa o modlitwie, trynitarne chrześcijaństwo pogrążyło się w duchowej ciemności. Wierzyć w zmarłych czyli w świętych katolickich  i powierzać się ich orędownictwu przed Bogiem, jest znakiem autentycznego  pogaństwa.

Litania do św. Jana Pawła II    (fragmenty)    “Święta Trójco, Jedyny Boże – zmiłuj się nad nami. Święta Maryjo – módl się za nami. Święty Janie Pawle, módl się za nami”     (ADOREMUS portal dla adorujących).

“To mówi Jahwe: Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku i który w ciele upatruje swą siłę, a od Jahwe odwraca swe serce. (…) Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Jahwe, i  Jahwe jest jego nadzieją”  (Ks. Jeremiasza 17:5.7, BT II).

“Ja przyszedłem na świat jako światłość, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. Jeżeli zaś posłyszy o mojej nauce, lecz nie będzie jej zachowywał, Ja nie będę go sądził. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, lecz aby go zbawić”  (Ew. Jana 12:46-47, Biblia Warszawsko-Praska).

Modlitwa do Boga Ojca w imieniu Jezusa Chrystusa:  Lud Boży został powołany, aby obwieścić, nie tylko mieszkańcom ziemi, lecz także istotom niebieskim, prawdę  że tylko przez wiarę w Jezusa Chrystusa ludzie mają dostęp do Boga Ojca:

“… aby teraz nadziemskie władze i zwierzchności w okręgach niebieskich poznały przez Kościół różnorodną mądrość Bożą, według odwiecznego postanowienia, które wykonał w Chrystusie Jezusie, Panu naszym, w którym mamy swobodę i dostęp do Boga z ufnością przez wiarę w niego” (List do Efezjan 3:10-12, Biblia Warszawska).

Wolą Boga Ojca jest zbawić wszystkich ludzi, lecz to zbawienie jest osiągalne tylko przez wiarę w Pana Jezusa i jego pośrednictwo przed tronem Bożym:

“Jest to rzecz dobra i miła przed Bogiem, Zbawicielem naszym, który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy. Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus” (1 List do Tymoteusza 2:3-5).

Apostoł Paweł napisał, że Bóg Ojciec chce, aby świat doszedł po poznania prawdy: “że jest tylko jeden Bóg i jeden pośrednik człowiek Jezus Chrystus”. Nie ma w Piśmie Świętym ani jednego polecenia i ani też jednego przykładu modlenia się do Jezusa. Wielu chrześcijan modli się jednak do Jezusa, co jest wynikiem niewiedzy i błędnego nauczania, przez trynitarne kościoły, które zwiodły ludzi modlić się do trójcy bogów oraz do boga Logosa. Pan Jezus uczył, że Lud Boży powinien ze swoimi prośbami zwracać się tylko do Boga Ojca – w imieniu Jezusa:

“… Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje  (Ew. Jana 16:23),

Apostoł Jan pouczał i pocieszał dzieci Boże, aby w razie jakiegoś upadku i popełnienia grzechu, prosili Boga Ojca o przebaczenie – w imieniu Pana Jezusa:

“Dziatki moje! to wam piszę, abyście nie grzeszyli; i jeźliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego”  (1 List Jana 2:1).

Tego jedynego Pośrednika, powołanego na ten urząd przez Boga Ojca, (List do Hebrajczyków 7:21,BWP), Kościół rzymskokatolicki zlekceważył i ustanowił własnych pośredników, poprzez których żadna modlitwa nie może przyjść przed oblicze Boga Ojca:

“Otóż wy jesteście moimi przyjaciółmi, jeżeli tylko czynicie to, co wam nakazałem. Już nie nazywam was sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, lecz nazwałem was przyjaciółmi, albowiem przekazałem wam, wszystko, co usłyszałem od mego Ojca. To nie wyście Mnie wybrali to Ja was wybrałem i kazałem wam iśc i przynieść owoc, i to owoc trwały. Wtedy też wszystko da wam Ojciec, o cokolwiek prosić Go będziecie w imię moje”  (Ew. Jana 15:14-16).

Pan Jezus upoważnił swoich naśladowców, aby prosili Boga Ojca w jego imieniu, ponieważ on jest umiłowanym i uwielbionym Synem Bożym, będącym bez grzechu:

”… Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, da wam”  (Ew. Jana 16:23, Biblia Warszawska).

Polecenie Pana Jezusa, aby modlić się do Boga Ojca w jego imieniu, nie jest przez trynitarnych nauczycieli respektowane, którzy przekręcają słowa Pana Jezusa i nakazują modlić się do bezpośrednio do Pana Jezusa, który jest Pośrednikiem, a nie adresatem modlitw ludu Bożego:

“A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię”  (spełni się wam) (Ew. Jana 14:13-14, BT).

Nielogiczność oraz niespójność powyższego tekstu okazuje się w tym, że nie można modlić się do Jezusa i prosić go w jego własnym imieniu. W tym tekscie brakuje podmiotu trzeciej osoby, którą można by prosić w imieniu Jezusa, o spełnienie prośb.

Modlitwa Apostolskiego Kościoła do Boga Ojca:  Zbór Apostolski wierny nauce swojego Nauczyciela Jezusa, w obliczu grożącego prześladowania, ze strony Żydów i Rzymian, modlił się o pomoc do Boga Ojca Stworzyciela nieba i ziemi: “Wysłuchawszy tego podnieśli jednomyślnie głos do Boga i mówili: Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje, Tyś przez Ducha Świętego powiedział ustami sługi Twego Dawida: Dlaczego burzą się narody i ludy knują rzeczy próżne? Powstali królowie ziemi i książęta zeszli się razem przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi. Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i pokoleniami Izraela, aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzyły”  (Dzieje Ap. 4:24-28).

Zbór Apostolski nie modlił się do Jezusa z prośbą o uwolnieie Piotra, lecz modlił się i prosił Boga Izraela Jahwe (Dzieje Ap. 12:5), o uwolnienie apostoła Piotra, ponieważ tylko ten jeden i jedyny Bóg, jest w stanie i w mocy wpłynąć na dzieje i losy ludzi, którzy do niego zwracają się o pomoc:

“Oczy Jahwe [zwrócone są] ku sprawiedliwym, a Jego uszy na ich wołanie. Wołali, a Jahwe ich wysłuchał i uwolnił od wszystkich przeciwności. Oblicze Jahwe [zwraca się] przeciw źle czyniącym, by pamięć o nich wygładzić z ziemi”  (Ks. Psalmów 34:16-18, BT II).

Apostoł Piotr, cytując Psalm 34. pisał do braci chrześcijan, że uszy naszego Boga Jahwe są zawsze gotowe do wysłuchania naszych próśb, lecz oblicze Boga Ojca jest przeciwko tym, co czynią zło:

“Oczy Pańskie bowiem zwrócone są ku sprawiedliwym, a Jego uszy gotowe zawsze do wysłuchania ich próśb. Na złoczyńców zaś spogląda Pan z gniewem”  (1 List Piotra 3:12, Biblia Warszawsko-Praska).

Chrystus Pan zapwenił swoich naśladowców, że jeżeli będą Boga Ojca prosić w jego imieniu, to Ojciec spełni ich prośby:

“To nie wyście Mnie wybrali to Ja was wybrałem i kazałem wam iśc i przynieść owoc, i to owoc trwały. Wtedy też wszystko da wam Ojciec, o cokolwiek prosić Go będziecie w imię moje”  (Ew. Jana 15:16, Biblia Warszawsko-Praska).

Słowa Pana Jezusa powtarza w swoim pierwszym liście apostoł Jan, który pisze, że jeżeli będziemy postępować zgodnie z wolą Ojca, to otrzymamy od niego to, o co prosimy:

“Najmilsi, jeśli sumienie nic nam nie wyrzuca, to możemy mieć pełną ufność w Bogu. Wówczas o cokolwiek będziemy Go prosić, otrzymamy od Niego, dlatego że zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba”  (1List Jana 3:21-22).

“Jahwe jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, wszystkich wzywających Go szczerze. Spełnia wolę tych, którzy się Go boją, usłyszy ich wołanie i przyjdzie im z pomocą. Jahwe strzeże wszystkich, którzy Go miłują, a wytępi wszystkich występnych”

Czy Jezus jest Bogiem Jahwe?

@infobibliaHinterlasse einen Kommentar

Na skutek wielowiekowej trynitarnej indoktrynacji wiele chrześcijan uwierzyło, że Chrystus Pan używając słów: „ja jestem“ z Ewangelii Jana 8:58, rzekomo sugerował, że jest on “wcielonym Bogiem Jahwe“. Trynitarna teologia twierdzi, że zwrot „ἐγώ εἰμι“ (ja jestem), jest rzekomo objawieniem Bożym, i że Jezus jest Bogiem Izraela Jahwe, który 0bjawił się Mojżeszowi (Ks. Wyjścia 3:14). To twierdzenie jest jednak zwykłą spekulacją i dopatrywanie się w słowach „ja jestem“ wyimaginowanego sensu, którego w tym zwrocie nie ma. Hebrajska formuła: „hayah-aher-hayah” (Ks. Wyjścia 3:14), pochodzi od słowa „hayah”, które znaczy „być“ i jest synonimem Bożej transcendencji. W Septuagincie hebrajska formuła „hayah-aher-Hayah” została przetłumaczona: ἐγώ εἰμι ὁ ὤν, co nie jest identyczne ze zwrotem: ἐγὼ εἰμί, z Ewangelii Jana, na który trynitarna teologia się powołuje, jako dowód, że tym potocznym zwrotem Chrystus Pan dawał rzekomo do zrozumienia, że on jest Bogiem Izraela Jahwe, który objawił się Mojżeszowi. (Ks. Wyjścia 3: 14-15; Ks. Pwt. 4:35).  Słowa: ἐγώ εἰμι ὁ ὤν, pochodzą z Septuaginty i, posiadają całkiem inną formę gramatyczną, w której w odróżnieniu od: ego eimi  (ἐγὼ εἰμί), występują dwa zaimki osobowe: ego (ἐγώ),  hon  (ὤν). Chrystus Pan używał tych słów: „ja jestem” wiele razy w potocznej mowie i absolutnie nie sugerował, że on jest Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba, który objawił się Mojżeszowi w imieniu “Jestem który Jestem”. W trynitarnych przekładach Pisma Świętego dopuszczono się w Ewangelii Jana 8:58 manipulacji przez drukowanie zwrotu; „Ja jestem“ dużą początkową literą, aby sugerować czytelnikom Pisma, że Jezus jest Bogiem Jahwe.
Zwrot; „ἐγὼ εἰμί” używany często przez Pana Jezusa nie może być interpretowany, jakoby Pan Jezus sugerował, że on jest Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba, ponieważ Pan Jezus wiele razy  tego czasownika używał w potocznej mowie:

Czy nie wolno mi czynić z tym, co moje, jak chcę? Albo czy oko twoje jest zawistne dlatego, iż  ja jestem dobry?  ( Mt 20:15) .

Żydzi nie wierzyli Jezusowi, że on jest Mesjaszem, dlatego powiedział do nich: jeżeli nie uwierzycie że,  ja jestem (ἐγώ εἰμι), (tym przepowiedzianym Mesjaszem) , to pomrzecie w swoich grzechach, (Ew. Jana 8, 24).  Nie dlatego powiedział Pan Jezus  Żydom, że pomrą w swoich grzechach za to, że nie uwierzyli, że on jest  Bogiem-Jahwe, lecz dlatego pomrą w swoich grzechach, ponieważ nie uwierzyli, że Jezus jest przepowiedzianym Mesjaszem i Zbawicielem świata, który jest jedynym ratunkiem przed wieczną zagładą. Nigdzie w Pismie Świętym nie ma konkretnego potwierdzenia, że ten zwrot: “Ja jestem”, odnosi się do prawdziwego Boga, dlatego dopatrywanie się przez teologów trynitaryzmu w tym zwrocie osoby Wiekuistego Boga Jahwe, jest besensowną imaginacją. Teolodzy, aby dowieść swojej racji, powołują się na scennę pojmania Jezusa z Ewangelii Jana rozdział pierwszy, jakoby to zdarzenie aresztowania Pana Jezusa, dowodziło, że Jezus jest Bogiem Jahwe.

Gdy kapłani zapytali czy on jest Jezusem z Nazaretu? Jezus odpowiadając na pytanie kapłanów potakująco: “Ja jestem”, potwierdzając swoją tożsamość i że w momencie wypowiedzenia tych słów, “Ja jestem” zgraja została rzekomo tymi słowami Jezusa  powalona z nóg. Ta interpretacja jest zupełnie fałszywa, i nie odpowiada temu co właściwie nastąpiło przy pojmaniu Chrystusa. Gdy Judasz przyszedł z sługami kapłańskimi i oddziałem żołnierzy wskazać miejsce pobytu Jezusa, Jezus wyszedł im na przeciw i zapytał, kogo szukacie? odpowiedzieli mu: “Jezusa z Nazaretu“, lecz Judasz spodziewał się, że Jezus i tym razem nie będzie szukał otwartej konfrontacji i ujdzie, tak jak to wcześniej czynił w krytycznych sytuacjach. Lecz tym razem Jezus wyszedł na przeciw całej zgrai a podchodząc do nich całkiem blisko zapytał ich: “Kogo szukacie”?

Odpowiedzieli: Jezusa z Nazaretu. Rzekł do nich Jezus: To Ja jestem. Wśród nich znajdował się również Judasz, który Go zdradził. Gdy Jezus powiedział do nich: To Ja jestem cofnęli się wszyscy i upadli na ziemię. (Ew. Jana 18:5-6, Biblia Warszawsko-Praska)

Zachowanie Jezusa uczyniło na Żydach wielkie wrażenie, ponieważ Jezus wielokrotnie oświaczył publicznie , że on jest Pomazańcem Bożym. To nieoczekiwane zachowanie Chrystusa przeraziło ich, ponieważ ściągnięcie ręki na Pomazańca Bożego było w Izraelu karane śmiercią. Chrystus nie posłużył się mocą Bożą, aby powalić zgraję na ziemię, lecz ich zachowanie było wynikiem konsternacji, jaka w pierwszym momencie wśród nich zapanowała. W wyniku nieoczekiwanego zachowania się Chrystusa, cofnęli się wszyscy do tyłu i uniżyli się ku ziemi, oddając tym Chrystusowi mimowolny pokłon i tak też należy to zdarzenie rozumieć inWystępujący w wierszu  J. 18:6 czasownik „eposan” (ἔπεσαν) Strong 4098, takie właśnie posiada znaczenie i powinien być przetłumaczony „pokłonić się” : Mt 2:11; Łk 8:41; 17:16; J 11:32; Ap 5:14; 7:11; 11:16; 19:4. Czasownik „epesan” znaczy również:  upaść, i uniżyć się przed królem. Skryba manuskryptu, dopatrzył się w mimowolnym pokłonie jaki zgraja oddała Jezusowi cudownego zdarzenia, co w dalszym rozwoju tej manipulacji zaowocowało przypisaniem słowom: “Ja jestem“ jakiejś cudownej mocy. Interpretowanie tego zdarzenia, jako objawienie się mocy Bożej, jest nadinterpretacją, mającą wesprzeć trynitarną tezę, że Chrystus Pan jest prawdziwym Bogiem. Rzekomy cud którego w tym zdarzeniu dopatrują się teolodzy tranitaryzmu, był tak słaby i nieskuteczny, że nie odstraszył tej zgrai, lecz aresztowali Jezusa.  Ewangelista Mateusz opisjąc to samo zdarzenie nie dopatrzył się żadnego cudu, że Jezus posłużył się mocą Bożą, gdy Judasz i wielka zgraja przyszli aresztować Jezusa:

Lecz Jezus powiedział: Przyjacielu, po coś przyszedł? Wówczas rzucili się na Jezusa i pochwycili Go. (Mt 26:50, BWP)

A oto jeden z towarzyszących Jezusowi wyciągnął rękę, chwycił miecz, uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu ucho. (Mt 26:51, BWP)

Apostoł Piotr nie dopatrzył się żadnego cudu zwalenia z nóg zgrai, która przyszła pojmać Jezusa, lecz poczuł się w obowiązku bronić swojego Pana i Nauczyciela. (Ew. Jana 18:10-11) Słowa Jezusa powiedziane do Piotra, są dwodem, że Chrystus Pan nie posłużył sie mocą Bożą, aby odstraszyć zgraję, która przyszła go aresztować:

Czy myślisz, że nie mógłbym prosić Ojca, a On przysłałby Mi zaraz na pomoc więcej niż dwanaście legionów aniołów? (Mt 26:53, BWP)

Twierdzenie uczonych, że zwrot: “Ja jestem” dowodzi, że Jezus jest  Bogiem Izraela Jahwe, jest tylko spekulacją mającą poprzeć trynitarny dogmat. Interpretacja, że Jezus użył boskiej mocy, aby powalić zgraję na ziemię, jest  typowym  przesądem pochodzącym z opowiadań  o “żywotach świętych”.

Trynitarne manipulacje w liście do Hebrajczyków

@infobibliaHinterlasse einen Kommentar

Manipulacja frazy Heb, 1:8-9  Nominalne chrześcijaństwo wyznające dogmat trójcy, powołuje się na frazę z listu do Hebrajczyków 1:8-9, jako dowodu boskości Jezusa. Fraza z listu do Hebrajczyków, jest cytatem z Psalmu 45 i ten cytat został w liście do Hebrajczyków zmanipulowany, i jego treść całkowicie przekręcona:

Do Syna zaś: Tron Twój, Boże [ o, elohim ] na wieki wieków, berło sprawiedliwości berłem królestwa Twego. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość, dlatego namaścił Cię, Boże, Bóg [ Bóg = JHWH ] Twój olejkiem radości bardziej niż Twych towarzyszy. (Heb 1:8-9, BT)

Psalm 45 nie jest traktatem teologicznym, o rzekomo boskiej istocie przepowiedzianego Mesjasza, lecz jest hymnem pochwalnym na cześć Mesjasza, o którym proroctwa przepowiadały, że będzie on biologicznym potomkiem Dawida (2 Ks. Samuela 7:16; Ew. Łukasza 1; 69-70), a jego królestwo będzie królestwem miłości i sprawiedliwości:

Ty kochasz prawdę, a nieprawości nienawidzisz, dlatego Bóg, [ JHWH ] Twój Bóg, pomazał Cię olejkiem wesela i postawił ponad wszystkimi braćmi Twymi. (Psalm 45:8, BWP)

Charakter przyszłego Mesjasza:    Autor Psalmu 45 pisze, że ten mesjański hymn na cześć królewskiego księcia, czyli Mesjasza otrzymał z natchnienia Ducha Bożego. Jego serce było na skutek tych pięknych słów, które słyszał od Boga  (Jahwe) uniesione w ekstazie, i wtedy nie mógł się powstrzymać od chwalenia przepowiedzianego Mesjasza: “Tyś najpiękniejszy z spośród wszystkich synów ludzkich, zawołał w uniesieniu“, “Tyś najwspanialszym królem spośród wszystkich królów świata”. “Ty umiłowałeś sprawiedliwość a znienawidziłeś nieprawości, dlatego twój Bóg błogosławić ci będzie wiecznie”. (Psalm 45:3)

Przyszłym rządom Mesjasza, czyli Syna Człowieczego, będzie towarzyszyło błogosławieństwo Boga Stwórcy: Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół u nóg swoich. Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć. Wszystko bowiem jest rzucone pod stopy Jego. Kiedy się mówi, że wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który Mu wszystko poddał.     (1 list do Koryntian 15: 25-27, BWP).

Władza nad całym światem będzie przekazana w ręce Jezusa (Ew. Jana 3:35). Przyszły władca świata będzie w swoim królestwie panował sprawiedliwie, dlatego Psalmista w uniesieniu ducha Bożego zawołał: Z mego serca tryska piękne słowo: utwór mój głoszę dla króla; mój język jest jak rylec biegłego pisarza. Tyś najpiękniejszy z synów ludzkich, wdzięk rozlał się na twoich wargach: przeto pobłogosławił tobie Bóg na wieki. (Ks. Psalmów 45:2-3, BT).

Od niepamiętnych czasów prorocy przepowiadali, (Dzieje Ap. 3:24-26, BT), że narodzi się człowiek, którego Bóg wzbudzi do bytu z nasienia Abrahama (Ks. Rodz. 18:18), i któremu Bóg udzieli pełni swojego ducha. Prorok Izajasz przepowiedział, że Mesjasz będzie człowiekiem wywodzącym się z rodu Dawida,  i na nim spocznie Duch Jahwe: (Ks. Izajasza 11:2, BT). Oto mój Sługa, którego wybrałem; Umiłowany mój, w którym moje serce ma upodobanie. Położę ducha mojego na Nim, a On zapowie prawo narodom. (Ew. Mateusza 12:18 BT).

Tego swojego Syna Bóg Ojciec wywyższył ponad wszystkie stworzenia i nazwał go swoim Synem (List do Filipian 2:9), ponieważ był Bogu posłuszny aż do śmierci na golgocie:  Uniżył samego siebie, stał się posłuszny aż do śmierci i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wywyższył Go ponad wszystko i darował Mu imię, które jest ponad wszelkie imię. (List do Filipian 2:8-9, BP)

Tego umiłowanego człowieka, Bóg nazwał swoim Synem i wskrzesił go z umarłych, obdarzając go mocą życia, aby tym życiem otrzymanym od Ojca mógł innych obdarowywać, i wszystkie sprawy przyszłego królestwa Bożego, Bóg powierzył w ręce Syna Człowieczego: Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie, tak również dał Synowi: mieć życie w sobie samym. Przekazał Mu władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym. (Ew. Jana 5:26-27, BT).

Bóg Ojciec intronizował Jezusa z Nazaretu na króla Izraela, lecz opacznie uczynili to także żołnierze rzymscy, poprzez ukoronowanie go cierniową koroną: “A żołnierze uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: Witaj, królu żydowski! I policzkowali Go”. (Ew. Jana 19:2-3, BT).

Towarzyszami Jezusa, jako króla żydowskiego, są królowie Izraela, którzy jednak nie panowali sprawiedliwie, dlatego Bóg Ojciec z wielką radością namaścił Jezusa swoim duchem na króla Izraela, ponieważ Jezus będzie królował sprawiedliwie: ”Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz bezprawia; Dlatego pomazał cię Bóg… twój Bóg Olejkiem wesela jak żadnego towarzysza twego”   (Ks. Psalmów 45:8, Biblia Warszawska).

Fraza z listu do Hebrajczyków 1:8 jest cytatem z Psalmu 45, w którym imię Boże Jahwe (JHWH) zostało w odpisach Septuaginty przez chrześcijańskich kopistów zastąpione greckim tytułem “pan”  gr. kyrios. (patrz przypis do Hebr 1:8 w BT). W najstarszych rękopisach Septuaginty, pochodzących z przed chrześcijańskiej ery, używanych przez Żydów mieszkających poza granicami Palestyny, imię Jahwe nie było tłumaczone, lecz było tylko przepisywane pismem hebrajskim w formie tetrogramu YHWH, co zostało potwierdzone przez zwoje odkryte w Qumran, w których fragmenty Septuaginty z II wieku p.n.e zawierają tetrogram imienia Bożego. Natomiast odpisy Septuaginty sporządzone w pierwszych wiekach chrześcijańskiej ery, przez kopistów chrześcijańskich, będących już pod wpływem trynitarnej teologii, tetrogram został całkowicie z Septuaginty wyeliminowany i zastąpiony tytułem kύριος.

Błędne twierdzenia chrześcijańskich egzegetów:   Zastąpienie w Septuagincie imienia Bożego Jahwe (YHWH), tytułem kyrios uczeni usprawiedliwiają, tym, że oparli się na Septuagincie, która w ich przekonaniu jest starszym tekstem, aniżeli tekst masorecki, co nie jest rzetelnym argumentem, ponieważ imię Boże JHWH zostało zastąpione tytułem “pan” gr. kyrios, dopiero w nowych wersjach Septuaginty, pochodzących z IV-VI wieku n.e. Twierdzenie chrześcijańskich egzegetów, że tekst Septuaginty jest starszy, aniżeli tekst masorecki, jest twierdzeniem zgoła błędnym, mającym usprawiedliwić wyrugowanie z Biblii imienia Bożego Jahwe, czego dowodzą niepodważalne fakty o pochodzeniu proto hebrajskich ksiąg Biblii, sprzed czasu drugiej świątyni. (Ks. Ezdrasza 7:6; Ks. Nehemiasza 8:3; 8;8, BT)

Kolejnym błędem chrześcijańskich egzegetów jest twierdzenie, że Masoreci oraz opracowane przez nich teksty pochodzą z VI-X wieku n.e. co rzekomo ma dowodzić, że teksty Septuaginty są starsze, i na nich opierano się w przekładaniu Biblii. Ten argument, że masoreckie teksty pochodzą z VI wieku n.e. jest dyletancki, ponieważ pomija i przemilcza fakt, że Mesoreci nie są autorami hebrajskich tekstów, które przez Masoretów zostały w celu uniknięcia błędnych interpretacji uzupełnione smogłoskami oraz znakami interpunkcyjnymi. Masoreci ten pierwotny hebrajski spółgłoskowy tekst nie zmienili, lecz tylko na obrzeżach tego tekstu poczynili precyzyjne i systemowe notatki, wskazujące w jaki sposób spółgłoskowy tekst powinien być czytany. Hebrajskie teksty Biblii egzystowały już długo przed Masoretami, którzy aby zapobiec błędniej trynitarnej interpretacji, proto hebrajskich tekstów uzupełnili spółgłoskowy pierwotny tekst przypisami. W tym miejscu należy wspomnieć, że w IV-VI wiekach rozgorzał teologiczny spór pomiędzy żydowskim monoteizmem a chrześcijańskim trynitaryzmem, i że wiele hebrajskich manuskryptów zostało zniszczonych. Fakt, że zachowały się tylko kompletne manuskrypty Septuaginty (LXX), czyli Codex Vaticanus oraz Kodeks Aleksandryjski, datowane na IV-V wiek n.e. dowodzi, że są to manuskrypty nowe o charakterze trynitarnym. Z faktu, że nie zachowały się proto – hebrajskie teksty, nie można wyciągać wniosków, że teksty Septuaginty są starsze niź teksty masoreckie, ponieważ Masoreci nie są autorami tekstów nazwanych ich imieniem, lecz są tylko wiernymi kopistami proto-hebrajskich tekstów. W przekazywaniu proto hebrajskiego tekstu Masoreci byli niesłychanie dokładni i precyzyjni, co potwierdziło porównanie tych tekstów z odkrytymi zwojami znad Morza Martwego. Skrupulatność Masoretów w przekazywaniu tekstów biblijnych ksiąg jest zdumiewająca, gdyż na końcu każdej księgi podawali sumę słów zawartej w księdze, oraz sumę liter występujących księgach proto-hebrajskich, o czym wspomniał też Chrystus Pan (Mat 5:18).

Trynitarny motyw manipulacji w liście do Hebrajczyków:   Zastąpienie imienia Bożego Jahwe ( YHWH ), w greckiej Biblii (VXX) tytułem kyrios, występującego w hebrajskiej Biblii około 6800 razy, jest wielkim fałszerstwem, co jest powodem zamieszania, gdyż przez to, imię Jahwe zostało zrównane z słowem kyrios, odnoszącym się do ludzi, jak też do pogańskich bożków. Ponieważ słowo kyrios, odnosi się w NT do Mesjasza, przez to utworzona została przesłanka, że jeżeli w Septuagincie Jahwe Zastępów jest kyrios i Mesjasz jest kyrios, to znaczy, że oboje są na równi Bogami. Nadmienić należy także, że uczeni w redagowaniu Pisma Świętego, nie oparli się na oryginalnej wersji Septuaginty, będącej w użyciu przez żydowską diasporę przed n.e, lecz oparli się na błędnych wersjach zmanipulowanych w IV-VI wieku n.e. przez chrześcijańskich kopistów, którzy imię Jahwe zastąpili słowem kyrios.

Judochrześcijanie aleksandryjscy, posługujący się rękopisami Septuaginty z przed naszej ery, nie mieli żadnych trudności w rozpoznaniu, jaki tytuł odnosi się do panów ziemskich, a jaki do Boga Izraela Jahwe. Prorocy i nauczyciele starego Izraela byli monoteistami i nigdy nie pomylili panów ludzkich z jedynym Bogiem Jahwe Zastępów. Autor listu do Hebrajczyków jest Żydem i pisze do Żydów, jest zatem absurdem twierdzić, że Żyd pisał list do Hebrajczyków i przekonywał ich, że jest dwóch prawdziwych panów Bogów, zwanych „kyrios“, jak to sugerowane jest w zmanipulowanym tekście listu do Hebrajczyków 1:8-12.  Dlatego prawdziwym motywem ignorowania masoreckich tekstów przez egzegetów chrześcijańskich i faforyzowanie zmanipulowanych odpisów Septuaginty, jest motywem trynitarnym, pozwalający teologom trynitaryzmu twierdzić, że grecki tytuł kyrios jest boskim tytułem Boga Ojca. To potwierdza nie będący przypadkiem fakt, że imię Boże Jahwe ( YHWH ), występujące w proto hebrajskich tekstach 6800 razy, zostało z nowoczesnych przekładów Pisma Świętego wyrugowane i zastąpione słowami: „Pan“ gr. kyrios, oraz słowem „Bóg“  gr.  theos.

Zdemaskowanie trynitarnych interpolacji:   Apostoł Piotr w dniu zesłania Ducha Świętego, oświadczył przed wielotysięczną rzeszą, że Bóg Ojciec uczynił ukrzyżowanego Jezusa kyrios, czyli  Panem  przyszłego Królestwa Bożego:  Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg [ Jahwe ] i Panem, [ kyrios ] i Mesjaszem. (Dzieje Ap. 2:36).

Wywyższenie Jezusa i uczynienie go Panem, w prawdziwym tego słowa znaczeniu, jest wypełnieniem obietnicy danej Dawidowi przez Boga Izraela Jahwe: “Raz przysiągłem na moją świętość: na pewno nie skłamię Dawidowi. Potomstwo jego trwać będzie wiecznie i tron jego będzie przede Mną jak słońce”,  (Ks. Psalmów 89:36-37).

Jezus syn Dawida na urząd królewski został pomazany przez samego Wszechmogącego Boga: ”Dlatego pomazał cię Bóg … twój Bóg,” słowa te odnoszą się do syna dawidowego, który nie jest bogiem, lecz człowiekiem, i w nim Bóg Ojciec znalazł upodobanie. (Ew. Mateusza 3:16-17; 2 List Piotra 1:17). Nigdy żaden ziemski król nie został namaszczony „olejem wesela” przez samego Boga, lecz Jezus został przez swojego Boga Ojca namaszczony. Ta natchniona wypowiedź nie pozostawia najmniejszej wątpliwości, że syn Dawida Jezus nie jest Bogiem, lecz jest Pomazańcem Bożym i królem Izraela, desygnowany na ten urząd przez Jahwe Zastępów. Wyrażenie: „jak żadnego towarzysza twego“ ukazuje, że Jezus jest człowiekiem, tak jak jego współtowarzysze królowie Izraela, którzy jednak nie rządzili sprawiedliwie i czynili bezprawie.

Trynitarne manipulacje redaktorów Listu do Hebrajczyków, którzy Synowi Człowieczemu przypisują boskość oraz stworzenie świata, jest zupełnym przekrętem biblijnej nauki, według której Mesjasz został wywiedziony z nasienia: Abrahama, Izaaka i Jakuba (Ks. Izajasza 65:9), i Mesjasz jest istotą ludzką (Izaj 49:1, BT/II), oraz potomkiem Dawida (1 Ks.Kronik 17:11-12), w którym Bóg Ojciec znalazł upodobanie, poprzez obdarowanie go pełnią swojego ducha:  Oto mój Sługa, którego wybrałem; Umiłowany mój, w którym moje serce ma upodobanie. Położę ducha mojego na Nim, a On zapowie prawo narodom. (Ew. Mateusza 12:18),

Jezus jest jedynym człowiekiem, który zwyciężył grzech, i jego królestwo będzie zbudowane na prawie i miłości, dlatego o Mesjaszu psalmista w uniesieniu ducha zawołał: że Mesjasz jest możnym elohim, i niepokonanym bohaterem w walce z grzechem oraz niesprawiedliwością, dlatego Królestwo Boże, które Ojciec przekaże Synowi, będzie zbudowane na sprawiedliwości miłości.  Jest zatem tekst Hbr 1:2, w liście do Hebrajczyków nie tylko zmanipulowany, lecz jest bezczelną interpolacją.

  •  Nie nazywa  Jahwe Zastępów  Syna “Bogiem”, lecz mówi do Syna  oh!  o, elohim, H430.
  • Nie mówi Pismo, że Syn jest Stwórcą świata: “… przez  Niego też stworzył wszechświat” (Hebr 1:2), lecz Pismo mówi: “Ty (Jahwe Zastępów) niegdyś  założyłeś ziemię  i niebo jest dziełem rąk Twoich” (Ks. Psalmów 102:26).
  • Nie namaszcza Jahwe Zastępów Chrystusa jako Boga, ponieważ Bóg jest  najwyższą istotą i jest doskonałym duchem, i Boga, który niegdyś założył ziemię, nie można namaszczać: “…  dlatego Bóg, twój Bóg, twój Bóg namaścił ciebie olejem radości hojniej niż równych ci losem” (Ks. Psalmów 45:8)

Wielu chrześcijan opierających się na pierwszym rozdziale listu do Hebrajczyków, jako rzekomo niezbitym dowodzie boskości Jezusa, zostało oszukanych i nie przypuszczają, że ta fraza jest manipulacją, wspierającą trynitarny dogmat. Królestwem Bożym nie będzie władała druga osoba trójcy „Bóg-Syn”, lecz królestwem Bożym będzie władał Syn Człowieczy, (Mat. 16:27; Mt 25:31), który jest najpiękniejszym spośród wszystkich synów ludzkich (Psalm 89:27-28, BT; Psalm 45:3), dlatego Bóg Ojciec w jego ręce przekazał królestwo: To wy wytrwaliście przy Mnie podczas wszystkich przeciwności moich. Dlatego Ja przekazuję królestwo wam, tak jak Mnie przekazał je mój Ojciec. Żebyście mogli jeść i pić przy moim stole w moim królestwie i zasiadać na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela. (Ew. Łukasza 22:28-30, BWP)

Bogowie i panowie fałszywej religii (1 Kor 8:5-6, BG) Natchnieni autorzy NT uczynili w swoich pismach zasadnicze rozróżnienie, pomiędzy prawdziwym Bogiem a panami ludzkimi, i panem (kyrios) nazywali Pana Jezusa i nigdy Boga Ojca: Rzym. 1:7; 1Kor 1:3; 2Kor 1:2; Gal. 1:3; Efez. 1:2; Efez 6:23; Flp. 1:2; 2Tes. 1:2; 1Tym. 1:2; 2Tym 1:2; Flm. 1:3; 2 Pt. 1:2. Paweł – apostoł narodów dokładnie zdefiniował, na czym polega różnica pomiędzy poganami a ludem Bożym: Ale my mamy jednego Boga Ojca, … i jednego Pana Jezusa: Bo choć są, którzy bogami nazywani bywają i na niebie, i na ziemi: jakoż jest wiele bogów i wiele panów. Ale my mamy jednego Boga Ojca, = Jahwe / YHWH, z którego wszystko, a my w nim; i jednego Pana Jezusa Chrystusa, = κύριος, przez którego wszystko, = odpuszczenie grzechów i zbawienie: Dzieje Ap. 13: 38-39, a my przezeń. =  “… iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli. (1Jana 4:8, BW)

Czy Jezus z Nazaretu , to ten, który na początku stworzył świat ?  W wyniku manipulacji wcześniej wspomnianych, redaktorzy listu do Hebrajczyków, występujący w tym liście cytat z psalmu 102 przekręcili i stworzenie świata, które w Psalmie 102 odnosi się do Boga Izraela Jahwe (Psalm 102:20-23. 26-27, BT/II), w liście do Hebrajczyków przypisali Mesjaszowi, to znaczy Jezusowi z Nazaretu:

Oraz: [ Psalmista mówi do Jahwe ] Tyś, Panie, na początku osadził ziemię, dziełem też rąk Twoich są niebiosa. One przeminą, ale Ty zostaniesz i wszystko jak szata się zestarzeje, i jak płaszcz je zwiniesz, jak odzienie, i odmienią się. Ty zaś jesteś Ten sam, a Twoje lata się nie skończą. (Hbr 1:10-12, BT)

Manipulanci nie przypuszczali, że nadejdą kiedyś czasy, w których ich fałszerstwo zostanie zdemaskowane. Pomijając egzegezę filologiczną, każdy prostolinijny czytelnik Pisma Świętego z łatwością może się przekonać o tej manipulacji, poprzez porównanie frazy Hebr 1:10-12, z kontekstem Psalmu 102 oraz Psalmu 103. Natchniony autor Psalmu 102, jest hebrajczykiem i dla niego tym, który na początku stworzył ziemię, jest jedynie Bóg Izraela Jahwe.

Jahwe, Boże Zastępów, któż równy jest Tobie? Potężny jesteś, Jahwe, a wierność Twoja w krąg Ciebie otacza. Ty ujarzmiasz pyszne morze, Ty poskramiasz jego wzdęte bałwany. Ty podeptałeś Rahaba jak padlinę, rozproszyłeś Twych wrogów możnym Twym ramieniem. Twoje jest niebo i Twoja jest ziemia; Ty założyłeś świat wraz z tym, co go napełnia; Ty stworzyłeś północ i południe; Tabor i Hermon wykrzykują radośnie na cześć Twego imienia. (Ks. Psalmów 89:9-13, BT/II)

Dlatego fałszerze listu do Hebrajczyków, głoszących że Mesjasz zrodzony w Betlejem, którego Bóg Jahwe uczynił: i Panem, i Mesjaszem (Dzieje. Ap.. 2:36), jest Wszechmogącym Bogiem, który stworzył świat, jest  grzechem przeciw  prawdzie.  Że list do Hebrajczyków uległ wielu trynitarnym manipulacjom potwierdza fakt, że redaktorzy tego listu przez długi okres czasu nie mogli nikomu z natchnionych autorów NT przypisać jego autorstwa, ponieważ nie pozwalała na to trynitarna doktryna katolicka, która sprzeciwiała się żydowskiemu monoteizmowi. Autor listu do Hebrajczyków jest znakomitym znawcą Pisma Świętego, co wykazał przez cytowanie wielu mesjańskich tekstów, ukazujących, że Mesjasz jest człowiekiem, którego matką była Żydówka Maria, a ojcem Żyd Józef, a Synem Bożym został nazwany za to, że był człowiekiem prawdziwie posłusznym Bogu i bez grzechu (Filip 2:8-9) Lecz takie synostwo Boże Jezusa nie odpowiadało trynitarnym prekursorom, którzy kanoniczność tego listu zaakceptowali dopiero po dokonaniu trynitarnych manipulacji, co nastąpiło po upływie kilku wieków na Soborze Trydenckim (1545–1563), gdy świat skłonił się już do wyznawania trynitarnej doktryny.