Modlitwa w biblijnym aspekcie

Na wypełnienie obietnic Bożych i na przyjście Królestwa Bożego, naśladowcy Chrystusa muszą jeszcze czekać, aż zamierzony przez Boga Ojca czas się wypełni i nastanie Królestwo Boże (Mat. 24:36). Lud Boży może jednak w modlitwie już teraz Bogu Ojcu dziękować, za wspaniałe obietnice Ewangelii (1 list do Koryntian 2:9), które Bóg przez proroków i przez Pana naszego Jezusa objawił (Apokalipsa 21:3-5). Bóg Ojciec jest niewidzialnym Duchem i tylko przez dziękczynną modlitwę do Boga Ojca chrześcijanie mogą Boga czcić i oddać mu chwałę (Ew. Jana 4:24; (List do Rzymian 1:21), jak również swoje troski Bogu przedłożyć i przez to osiągnąć pokój z Bogiem (1 List Jana 3:20-22).

“O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie”. (List do Filipian 4:6-7, Biblia Tysiąclecia)

Bóg wysłuchuje modlitwy sprawiedliwych i czuwa nad ich losem: Duch Boży zna serce każdego człowieka i opatrzość Boża czuwa nad losem wybranych. Nikt inny nie może ludzkich myśli czytać, jak tylko ten co stworzył ludzki umysł, (Ks. Psalmów 94:9-11). Król Dawid był pewny, że Stwórca wysłuchuje jego modlitwy i przebacza mu jego grzechy:

“Tobie należy się chwała, Boże na Syjonie, I tobie należy spełnić śluby. Ty wysłuchujesz modlitwy, Do ciebie przychodzi wszelki człowiek z wyznaniem grzechów. Gdy zbytnio ciążą nam Występki nasze, Ty je przebaczasz”. (Ks. Psalmów 65:2-4, Biblia Warszawska)

Modlitwy Jezusa do Boga Ojca:  W arcykapłańskiej modlitwie Jezus prosił Boga Ojca, aby sprawił, by świat poznał prawdziwego Boga Jahwe i aby poznali także tego , który został na świat zrodzony, aby zbawić ludzkość. Jezus modlił się i prosił Ojca, aby świat poznał, że on jest obiecanym Mesjaszem i Zbawicielem świata:

“To powiedział Jezus, a podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: Ojcze, nadeszła godzina! Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa” (Ew. Jana 17:1-3, Biblia Tysiąclecia).

Modlitwy Jezusa do Boga Ojca są przykładem dla jego naśladowcw, że jedynym adresatem ich modlitw powinien być Bóg Ojciec:

“On to za swego życia na ziemi z głośnym wołaniem i łzami zanosił modły i błagania do Tego, który mógł Go ocalić od śmierci. I został wysłuchany, bo okazał uległość” (List do Hebrajczyków 5:7, Biblia Poznańska).

Chrystus Pan prosił Boga Ojca za Piotrem, aby on nie zwątpił, że Jezus jest tym Mesjaszem i Zbawcą świata, przepowiedzianym przez proroków:

“Szymonie, Szymonie, oto szatan wyprosił sobie, aby was przesiać jak pszenicę. Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja, a ty, gdy się kiedyś nawrócisz, utwierdzaj braci swoich” (Ew. Łukasza 22:31-32 BW).

Modlitwa Jezusa do Boga Ojca demaskuje trynitarny dogmat o równości trzech osób Trójcy, (ὁμοῦσιος), jako, ludzki sofizmat, ponieważ trynitaryzm jawnie twierdzi, że Jezus jest Bogiem Jahwe, co znaczyłoby, że Jezus Chrystus modliłby się do samego siebie, i również w swoim imieniu polecałby modlić się jego naśladowcm do samego siebie. Chrystus Pan nie modlił się do samego siebie, lecz wznosił modlitwy do Boga Ojca i prosił, aby świat poznał prawdę, że on jest przez Boga Ojca obiecanym Zbawicielem rodzaju ludzkiego:

“Jak mnie posłałeś na świat, tak i ja posłałem ich na świat; i za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie. A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie” (Ew. Jana 17:19-20, BW).

Chrystus Pan prosił Boga Ojca o wskrzeszenie Łazarza do życia:  Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał. Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał  (Ew. Jana 11:41-42, Biblia Tysiąclecia).

Nauka Jezusa o modlitwie:  Pan Jezus uczył, aby jego naśladowcy swoje modlitwy zanosili przed oblicze Boga Ojca, który jest w niebie:

”… Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje! Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie”  (Ew. Mateusza 6: 9-10).

Modlenie się do Boga Ojca i Stworzyciela nieba i ziemi, jest pryncypialną zasadą chrześcijańskiej wiary, która ukazuje się w osobistej modlitwie do Boga Ojca. Jezsus Chrystus jest dla swoich naśladowców najwyższym autorytetem w sprawach religii, dlatego nauka Jezusa o modlitwie, powinna być dla jego wyznawców niepodważalną regułą:

“Ale ty, gdy się modlisz, wnijdź do komory swojej, a zawarłszy drzwi swoje, módl się Ojcu twemu, który jest w skrytości; a Ojciec twój, który widzi w skrytości, odda ci jawnie”  (Ew. Mateusza 6:6, Biblia Gdańska).

Jeżeli wierzymy Bogu i żyjemy na tym świecie zgodnie z jego wolą, to Chrystua Pan zapewnia nas, że Bóg Ojciec spełni nasze prośby:

“Dlatego powiadam wam: Wszystko, o cokolwiek byście się modlili i prosili, tylko wierzcie, że otrzymacie, a spełni się wam”  (Ew. Marka 11:24, Biblia Warszawska).

Prawdziwa wiara oraz szczere dążenia do pełnienia woli Bożej i zachowania przykazań Bożych, są warunkami wysłuchania modlitw przez Boga Ojca:

“Wówczas o cokolwiek będziemy Go prosić, otrzymamy od Niego, dlatego że zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba”.  (1 List Jana 3:22, Biblia Warszawsko-Praska)

Ponadto Bóg zna zamiary naszych serc, dlatego nie można się modlić, i prosić Boga o coś, z fałszywych pobudek:

“A jeśli się modlicie o coś i mimo to nie otrzymujecie, to dlatego, że się źle modlicie, myśląc ciągle o zaspokojeniu tylko własnych pragnień” (List Jakuba 4:3, Biblia Warszawsko-Praska).

Modlenie się do jedynego Boga Ojca i Stworzyciela nieba i ziemi, jest fudamentalną zasadą podaną przez Jezusa swoim naśladowcom. Odwrócenie się od jedynego Stwórcy nieba i ziemi i zanoszenie modlitw do ludzkich idoli, jest obrazą Wszechmogącego Boga Ojca, i jest bałwochwalstwem.  Bałwochwalstwem jest także modlitwa różańcowa do Maryji, która jest typową modlitwą pogańską. Wielomówstwo oraz automatyczne powtarzanie tych samych zwrotów i liczenie modlitw z pomocą paciorków, to nie jest modlitwa ludzi, wierzących w istnienie żywego Boga, Stwórzy nieba i ziemi. Chrystus Pan powiedział, że kto w ten sposób się modli, ten jest podobny do pogan:

“Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich! Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie”. (Ew. Mateusza  6:7-8)

Maryja Wszechpośredniczka?   Kościół rzymskokatolicki wywraca pryncypialną zasadę Ewangelii o pojednaniu dokonanym przez Chrystusa, i stawia na drodze do Boga jakiś nowy trybunał łaski; „Maryję Niepokalaną” i żąda od narodów czci dla Maryji, obwołując ją „Wszechpośredniczką”, do której należy wznosić modlitwy. Według nauki Pana Jezusa i apostołów,  człowiek może przyjść do Boga, tylko przez pośrednictwo Jezusa:

“Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi”. (List do Hebrajczyków 7:25).

Kościół rzymskokstolicki ustanowił nową regułę ewangelii, według której chrześcijanie mają się modlić do Maryji i prosić ją, aby ich pojednała z Synem Człowieczym,  będącym pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludźmi. „ze Synem swoim nas pojednaj” – tak modli sie Kościół rzymskokatolicki, lecz Słowo Boże mówi, że nie z Synem świat ma się pojednać, lecz z Bogiem Ojcem przez Syna:

“Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednani, dostępujemy zbawienia przez Jego życie. I nie tylko to – ale chlubić się możemy w Bogu przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie”. (Rz. 5, 10-11)

“Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania”  (2 list do Koryntian 5:18-19, BT),

Nauka Kościoła rzymskokatolickiego o pojednamiu się dzieci Bożych z Chrystusam, przez Maryję rzekomą „Matkę Bożą”, nie jest nauką Chrystusa i apostołów. Kościół rzymskokatolicki wcisnął się z „Maryją – Wszechpośredniczką” pomiędzy lud Boży a Chrystusa i zablokował dzieciom Bożym bezpośrednią droge do Chrystusa, jedynego Pośrednika pomiędzy Bogiem a człowiekiem:

“Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę,  (Ew. Jana 6:37,BT)

“Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę”  (Ew. Jana 10:9).

Modlitwa do Maryi  „Pod Twoją Obronę”,  nie jest modlitwą chrześcijańską, ponieważ  narusza fundamentalne prawdy Ewangelii Bożej:

“Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj. Amen”  (Adonai.pl portal katolicki). Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko”, od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać”. Uciekanie się pod obronę Maryji rzekomej matki Boga, jest pogardzeniem łaską zbawienia, ofiarowan światu przez Boga Ojca, który wybawił nas od śmierci przez swego  Jednorodzonego Syna:

On to (Jahwe Pan) wybawił nas od tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci i będzie wybawiał. Tak, mamy nadzieję w Nim, że nadal będzie nas wybawiał  (2 list do Koryntian 1:10, Biblia Tysiąclecia)

Modlitwy trynitarne:  Apostołowie Paweł i Jan ostrzegają przed czczeniem i modleniem się do fałszywych bogów: Dzieci strzeżcie się fałszywych bogów.” (1 List Jana 5:21, BP)

Litania do Trójcy Przenajświętszej  (fragmenty)   Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison. Chryste usłysz nas. Chryste wysłuchaj nas. Ojcze Wszechmogący, Stworzycielu świata Boże, zmiłuj się nad nami Synu Przedwieczny, Odkupicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami Duchu Najświętszy, Uświęcicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, jedyny Boże, w trzech Osobach niepojęty i niewysłowiony, – zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, jedyny Boże, przez którego i w którym jest wszystko Święta Trójco, jedyny Boże, którego niebo i ziemia ogarnąć nie mogąŚwięta Trójco, jedyny Boże, który jako Ojciec opatrznością wszystko rządzisz (…) Przez przyczynę Najświętszej Panny Maryi i wszystkich Świętych Twoich…”   (ADOREMUS portal dla adorujących).

Modlitwa do każdego z trzech bogów Trójcy, oraz modlenie się do Trójcy, jako zespołu bogów, jest typową modlitwą politeistyczną. Jeżeli Bóg jest jeden, to dlaczego trynitarni chrześcijanie ślą prośby do każdego boga Trójcy z osobna?

  • Oddzielnie do Boga Ojca,
  • Oddzielnie do Boga –  Syna
  • Oddzielnie do Boga – Ducha świętego?

Zaś szczytem ich zbłądzenia jest modlitwa do Trójcy Świętej, co wygląda to tak, jakbyśmy modląc się prosili oddzielnie o coś apostoła Piotra, oddzielnie apostoła Jana i oddzielnie apostoła Pawła, a następnie błagali o pomoc trójcę apostołów, jako jednego zespołu. Modlitwa: “Ojcze nasz“ , której nauczył nas Pan Jezus, obnaża nieprawdziwość dogmatu o trójjedynym Bogu Trójcy. Modlenie się do trzech oddzielnych bogów Trójcy jest odstępstwem od monoteizmu, który jest elementarną nauką Pisma Świętego. Modlitwy zasyłane odzielnie do trzech bogów Trójcy  w pełni ukazują  pogański charkter  takich bałwochwalchych modlitw  (Ew. Mateusza 6:9).

Litania do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy (fragmenty)  Święta i Niepokalana Dziewico Maryjo, udziel nam Twojej nieustającej pomocy Matko Boska “Matko Miłosierdzia Tronie Łaski Bożej Pośredniczko naszego zbawienia (…) Podporo wdów Matko sierot Zbawienie umierających Pani naszych losów Bramo do przybytków niebieskich Królowo nieba i ziemi” (Adonai. PL, portal katolicki).

Modlitwa do Maryji, rzekomej matki Boga, którą Watykan obwołał ”Królową nieba i ziemi”, oraz ”Tronem Łaski Bożej” jest jawnym naruszeniem Ewangelii Bożej, której jedynem Zbawicielem wybranym przez Boga Ojca jest Jezus. Natomiast nazwanie i obwołanie Maryji przez Kościół rzymskokatolicki: ”bramą” do przybytków niebieskich, jest zupełnym zaparciem się Jezusa Chrystusa, będącego jedyną drogą i bramą do przybytów niebieskich.

“Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę”  (Ew. Jana 10:9 BT).

“Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (Ew. Jana 14:6 BT).

Modlenie się do Maryji i proszenie ją o łaskę i miłosierdzie, jak też nazwanie jej zbawieniem umierających”,  jest zaparciem się Chrystusa Odkupiciela świata. Chrystus Pan ostrzegł wszystkich fałszywych nauczycieli, którzy głosić będą odstępcze nauki, że jeżeli się nie nawrócą nie będą trwać w jego słowie, to zostaną w ogień wrzuceni i spłoną, jak płonie sucha latorośl:

“Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni”  (Ew. Jana 15: 5-7, BT).

Litania do Maryji odmawiana przez Kościół katolicki, jest dowodem odpadnięcia od Jezusa i utraty duchowej łączności z Jezusem, który jest krzewem winnym, ludu Bożego, bez którego żaden chrześcijanin, ani żadna religia nie może się ostać, jeżeli nie będzie trwać a nauce Pana Jezusa:

“Wy jesteście już czyści dla słowa, które wam głosiłem; trwajcie we mnie, a Ja w was. Jak latorośl sama z siebie nie może wydawać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli we mnie trwać nie będziecie”  (Ew. Jana 15:3-4, BW).

Sofistyka trynitarna spowodowała ogromne zamieszanie i zaciemniła Ewangelię Bożą, wskutek czego wielu chrześcijan zostało zwiedzionych do modlenia się do niezliczonych bożków i fałszywych pośredników. Przez zarzucenie nauki Pana Jezusa o modlitwie, trynitarne chrześcijaństwo pogrążyło się w duchowej ciemności. Wierzyć w zmarłych czyli w świętych katolickich  i powierzać się ich orędownictwu przed Bogiem, jest znakiem autentycznego  pogaństwa.

Litania do św. Jana Pawła II    (fragmenty)    Święta Trójco, Jedyny Boże – zmiłuj się nad nami. Święta Maryjo – módl się za nami. Święty Janie Pawle, módl się za nami”     (ADOREMUS portal dla adorujących).

“To mówi Jahwe: Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku i który w ciele upatruje swą siłę, a od Jahwe odwraca swe serce. (…) Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Jahwe, i  Jahwe jest jego nadzieją”  (Ks. Jeremiasza 17:5.7, BT II).

“Ja przyszedłem na świat jako światłość, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. Jeżeli zaś posłyszy o mojej nauce, lecz nie będzie jej zachowywał, Ja nie będę go sądził. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, lecz aby go zbawić”  (Ew. Jana 12:46-47, Biblia Warszawsko-Praska).

Modlitwa do Boga Ojca w imieniu Jezusa Chrystusa:  Lud Boży został powołany, aby obwieścić, nie tylko mieszkańcom ziemi, lecz także istotom niebieskim, prawdę  że tylko przez wiarę w Jezusa Chrystusa ludzie mają dostęp do Boga Ojca:

… aby teraz nadziemskie władze i zwierzchności w okręgach niebieskich poznały przez Kościół różnorodną mądrość Bożą, według odwiecznego postanowienia, które wykonał w Chrystusie Jezusie, Panu naszym, w którym mamy swobodę i dostęp do Boga z ufnością przez wiarę w niego” (List do Efezjan 3:10-12, Biblia Warszawska).

Wolą Boga Ojca jest zbawić wszystkich ludzi, lecz to zbawienie jest osiągalne tylko przez wiarę w Pana Jezusa i jego pośrednictwo przed tronem Bożym:

“Jest to rzecz dobra i miła przed Bogiem, Zbawicielem naszym, który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy. Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus” (1 List do Tymoteusza 2:3-5).

Apostoł Paweł napisał, że Bóg Ojciec chce, aby świat doszedł po poznania prawdy: “że jest tylko jeden Bóg i jeden pośrednik człowiek Jezus Chrystus”. Nie ma w Piśmie Świętym ani jednego polecenia i ani też jednego przykładu modlenia się do Jezusa. Wielu chrześcijan modli się jednak do Jezusa, co jest wynikiem niewiedzy i błędnego nauczania, przez trynitarne kościoły, które zwiodły ludzi modlić się do trójcy bogów oraz do boga Logosa. Pan Jezus uczył, że Lud Boży powinien ze swoimi prośbami zwracać się tylko do Boga Ojca – w imieniu Jezusa:

… Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje  (Ew. Jana 16:23),

Apostoł Jan pouczał i pocieszał dzieci Boże, aby w razie jakiegoś upadku i popełnienia grzechu, prosili Boga Ojca o przebaczenie – w imieniu Pana Jezusa:

“Dziatki moje! to wam piszę, abyście nie grzeszyli; i jeźliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego”  (1 List Jana 2:1).

Tego jedynego Pośrednika, powołanego na ten urząd przez Boga Ojca, (List do Hebrajczyków 7:21,BWP), Kościół rzymskokatolicki zlekceważył i ustanowił własnych pośredników, poprzez których żadna modlitwa nie może przyjść przed oblicze Boga Ojca:

“Otóż wy jesteście moimi przyjaciółmi, jeżeli tylko czynicie to, co wam nakazałem. Już nie nazywam was sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, lecz nazwałem was przyjaciółmi, albowiem przekazałem wam, wszystko, co usłyszałem od mego Ojca. To nie wyście Mnie wybrali to Ja was wybrałem i kazałem wam iśc i przynieść owoc, i to owoc trwały. Wtedy też wszystko da wam Ojciec, o cokolwiek prosić Go będziecie w imię moje”  (Ew. Jana 15:14-16).

Pan Jezus upoważnił swoich naśladowców, aby prosili Boga Ojca w jego imieniu, ponieważ on jest umiłowanym i uwielbionym Synem Bożym, będącym bez grzechu:

”… Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, da wam”  (Ew. Jana 16:23, Biblia Warszawska).

Polecenie Pana Jezusa, aby modlić się do Boga Ojca w jego imieniu, nie jest przez trynitarnych nauczycieli respektowane, którzy przekręcają słowa Pana Jezusa i nakazują modlić się do bezpośrednio do Pana Jezusa, który jest Pośrednikiem, a nie adresatem modlitw ludu Bożego:

“A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię”  (spełni się wam) (Ew. Jana 14:13-14, BT).

Nielogiczność oraz niespójność powyższego tekstu okazuje się w tym, że nie można modlić się do Jezusa i prosić go w jego własnym imieniu. W tym tekscie brakuje podmiotu trzeciej osoby, którą można by prosić w imieniu Jezusa, o spełnienie prośb.

Modlitwa Apostolskiego Kościoła do Boga Ojca:  Zbór Apostolski wierny nauce swojego Nauczyciela Jezusa, w obliczu grożącego prześladowania, ze strony Żydów i Rzymian, modlił się o pomoc do Boga Ojca Stworzyciela nieba i ziemi: “Wysłuchawszy tego podnieśli jednomyślnie głos do Boga i mówili: Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje, Tyś przez Ducha Świętego powiedział ustami sługi Twego Dawida: Dlaczego burzą się narody i ludy knują rzeczy próżne? Powstali królowie ziemi i książęta zeszli się razem przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi. Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i pokoleniami Izraela, aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzyły”  (Dzieje Ap. 4:24-28).

Zbór Apostolski nie modlił się do Jezusa z prośbą o uwolnieie Piotra, lecz modlił się i prosił Boga Izraela Jahwe (Dzieje Ap. 12:5), o uwolnienie apostoła Piotra, ponieważ tylko ten jeden i jedyny Bóg, jest w stanie i w mocy wpłynąć na dzieje i losy ludzi, którzy do niego zwracają się o pomoc:

“Oczy Jahwe [zwrócone są] ku sprawiedliwym, a Jego uszy na ich wołanie. Wołali, a Jahwe ich wysłuchał i uwolnił od wszystkich przeciwności. Oblicze Jahwe [zwraca się] przeciw źle czyniącym, by pamięć o nich wygładzić z ziemi”  (Ks. Psalmów 34:16-18, BT II).

Apostoł Piotr, cytując Psalm 34. pisał do braci chrześcijan, że uszy naszego Boga Jahwe są zawsze gotowe do wysłuchania naszych próśb, lecz oblicze Boga Ojca jest przeciwko tym, co czynią zło:

“Oczy Pańskie bowiem zwrócone są ku sprawiedliwym, a Jego uszy gotowe zawsze do wysłuchania ich próśb. Na złoczyńców zaś spogląda Pan z gniewem”  (1 List Piotra 3:12, Biblia Warszawsko-Praska).

Chrystus Pan zapwenił swoich naśladowców, że jeżeli będą Boga Ojca prosić w jego imieniu, to Ojciec spełni ich prośby:

“To nie wyście Mnie wybrali to Ja was wybrałem i kazałem wam iśc i przynieść owoc, i to owoc trwały. Wtedy też wszystko da wam Ojciec, o cokolwiek prosić Go będziecie w imię moje”  (Ew. Jana 15:16, Biblia Warszawsko-Praska).

Słowa Pana Jezusa powtarza w swoim pierwszym liście apostoł Jan, który pisze, że jeżeli będziemy postępować zgodnie z wolą Ojca, to otrzymamy od niego to, o co prosimy:

“Najmilsi, jeśli sumienie nic nam nie wyrzuca, to możemy mieć pełną ufność w Bogu. Wówczas o cokolwiek będziemy Go prosić, otrzymamy od Niego, dlatego że zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba”  (1List Jana 3:21-22).

“Jahwe jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, wszystkich wzywających Go szczerze. Spełnia wolę tych, którzy się Go boją, usłyszy ich wołanie i przyjdzie im z pomocą. Jahwe strzeże wszystkich, którzy Go miłują, a wytępi wszystkich występnych”

Niewiasta Syjon

Niewiasta i jej potomstwo
Najstarsza przepowiednia mesjańska Biblii, zwana protoewangelią, jest wyrokiem ogłoszonym Wężowi przez Jahwe Pana, że jeden z potomstwa “niewiasty“ zmiażdży głowę węża, co jest przenośnią odnoszącą się do wybawienia rodu ludzkiego z mocy Węża:

Wtedy Jahwe Bóg rzekł do węża: Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę. (Ks. Rodzaju 3.15, BT/II),

Symbolika „Niewiasty“ oraz jej „Potomstwa“ przewija się przez wszystkie karty Biblii, w której symbole „niewiasty“ i jej „potomstwa“ utożsamiane są z żywym kościołem Bożym, czyli z ludem Izraela Starego oraz Nowego Przymierza: “Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem!  (Ks. Sofoniasza 3:14, BT)

„Niewiasta“ symbolizuje naród wybrany Izraela, z którym Jahwe Pan uczynił przymierze, polegające na obopólnej wierności zasadom sprawiedliwości oraz miłości (Ks. Ezechiela 16:6-8; 59-61). Protoewangelia ukazuje, że pomiędzy „Wężem“ a „Niewiastą“ oraz pomiędzy potomstwem “Węża“ a potomstwem “Niewiasty“ będzie panować wieczna nieprzyjaźń, i że jeden z potomków Niewiasty zmiażdży głowę Węża (1 Kor 15:22-24). Do potomstwa „Niewiasty“, czyli kościoła Bożego należy Abraham, (Hebr. 11:12), któremu. Bóg Najwyższy uczynił obietnicę, że w jego potomstwie, błogosławione będą wszystkie narody ziemi: Otóż to właśnie Abrahamowi i jego potomstwu dano obietnice. I nie mówi /Pismo/: i potomkom, co wskazywałoby na wielu, ale /wskazano/ na jednego: i potomkowi twojemu, którym jest Chrystus. (List do Galatów 3:16, BT).

Prorocy przepowiadali, że potomek Niewiasty będzie się wywodził z Izraela, i tę obietnicę Bóg ponowił ludowi Izraela pod górą Synai ustami Mojżesza: “Jahwe, twój Bóg, wzbudzi wam spośród waszych braci proroka takiego jak ja. Będziecie go słuchać.” (5 Moj 18:15, BWP).

Przepowiednie mesjańskie mówią, że Mesjasz potomek „niewiasty“, będzie Judejczykiem: “Z Jakuba wywiodę potomstwo, z Judy – dziedzica mych gór …“ (Ks. Izajasza 65:9), oraz to, że Mesjasz przyszły władca królestwa Bożego, będzie zrodzony w Betlejem Judzkim: “A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela.” (Ew. Mateusza 2:6, BT).

Znakiem Bożej łaski dla rodu ludzkiego, jest dziewicze zrodzenie Jezusa w Betlejem, co prorok Izajasz natchniony Duchem Bożym opiewał, wołając:  “Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju. Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Jahwe Zastępów tego dokona. (Ks. Izajasza 9:5-6, BT,II/1973).

Niewiasta rodząca w bólach: Syjońska Niewiasta zanim „poczęła“ swego potomka, wiła się z boleści, co odnosi się do tragicznych dziejów narodu izraelskiego i jego eksterminacji przez ościenne potęgi religijno-polityczne, Babilonu, Persji, Grecji oraz Rzymu: “A ty, Wieżo Trzody, Ostojo Córy Syjonu, do ciebie dawna władza powróci, władza królewska – do Córy Jeruzalem. Czemu teraz tak szlochasz? Czy nie ma króla u ciebie albo zginęli twoi doradcy, że chwycił cię ból jak rodzącą? Wij się z bólu i jęcz jak rodząca, Córo Syjonu, bo teraz musisz wyjść z miasta i w polu zamieszkać. Pójdziesz aż do Babilonu, tam będziesz ocalona, tam cię odkupi Pan z ręki twych nieprzyjaciół. Zebrało się teraz przeciw tobie wiele narodów, które mówią: Niech będzie zbezczeszczona, niech się nasycą oczy nasze [ruiną] Syjonu! (Ks. Mich 4:8-11, BT).

Córa Syjonu, będąca symbolem żywego Kościoła Bożego, jest także nazwana „matką“, ponieważ jest matką niezliczonej ilości dzieci, (List do Hebr. 11:12). Pomimo, że Córa Syjonu dosłownie nigdy nie rodziła, to jest ona matką niezliczonego potomstwa: Raduj się; niewiasto niepłodna, któraś nigdy nie miała potomstwa; wołaj ze szczęścia ty, któraś nigdy nie zaznała bólów rodzenia. Bo niezamężna więcej będzie mieć dzieci niż ta, która posiada małżonka. (Gal 4:27, BWP).

Niezamężna niewiasta przebywa na skalanej grzechem ziemi, odłączona od swojego oblubieńca Chrystusa (Ap 19:7-8).  Syjońska niewiasta zanim „poczęła“ swego potomka Chrystusa, wiła się z wielkich boleści, które symbolizują tragiczne dzieje narodu Izraela, uciśnionego przez starożytny Babilon oraz imperium Seleucydów, jak też przez cesarstwo rzymskie: “Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I woła cierpiąc bóle i męki rodzenia. (Apokalipsa 12:1-2, BT)

Nienawiść ościennych potęg religijnych do narodu Izraela, bardzo się wzmogła, gdy czas narodzenia się przepowiedzianego Mesjasza się zbliżył, i pogańskie moce inspirowane przez Węża, księcia ciemności, czaiły się już w pogotowiu, aby zniszczyć Mesjasza potomka niewiasty:  “Ukazał się również inny znak na niebie: Smok wielki barwy ognistej. Miał siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogonem zmiótł trzecią część gwiazd niebieskich i strącił je na ziemię. I stanął Smok przed Niewiastą, która miała rodzić, żeby, gdy porodzi, pożreć jej dziecię. (Ks. Apokalipsy 12:3-4, BWP),

Palestyna w czasie narodzenia Mesjasza była pod okupacją Rzymu, w której królował Herod Wielki, z łaski rzymian król Palestyny i sługus rzymian. Król Herod, był okrutnym tyranem, który nie wzdrygał się zabić swojego pierworodnego syna Antipatros z pierwszej żony Doris, a także swoich dwóch synów, Alexandrosa oraz Aristobulosa, z drugiego małżeństwa z Mariamne. Ponieważ król Herod miał, co najmniej osiem żon, wielu najbliższych krewnych zostało przez tego tyrana zamordowanych. Tym wyzutym z wszelkich ludzkich uczuć potworem, Smok posłużył się, aby zniszczyć przepowiedzianego przez proroków Mesjasza. Herod Wielki był królem w Palestynie z łaski Rzymu, czyli był reprezentantem pogańskiego imperium religijno-politycznej (Ks. Daniel 7:7-8/23-25), był zatem Herod narzędziem Smoka, i wykonawcą woli Szatana, aby zniszczyć Mesjasza, co przepowiadała księga Daniela:

“… I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię. (Ap 12:4b)

Ponieważ opatrzność Boża czuwała nad Jezusem, dlatego zamiar Heroda zabicia Jezusa nie powiudł się, lecz to niepowodzenie unicestwienia Jezusa spotęgowało jego złość, którą wyładował na niewinne dzieci:

Wtedy Herod widząc, że go Mędrcy zawiedli, wpadł w straszny gniew. Posłał /oprawców/ do Betlejem i całej okolicy i kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch, stosownie do czasu, o którym się dowiedział od Mędrców. Wtedy spełniły się słowa proroka Jeremiasza: Krzyk usłyszano w Rama, płacz i jęk wielki. Rachel opłakuje swe dzieci i nie chce utulić się w żalu, bo ich już nie ma. (Ew. Mateusza 2:16).

Proroctwo mówi, że zrodzony przez Niewiastę-Syjon mężczyzna, będzie przyszłym władcą królestwa Bożego (Ks. Psalmów 2:6-9; Psalm 89:27-30), i on panować będzie nad wszystkimi narodami:

I porodziła syna – mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało porwane jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. (Apokalipsa 12:5).

Nienawiść Smoka do Niewiasty-Syjon, po zrodzeniu mężczyzny, czyli do Mesjasza jeszcze bardziej się wzmogła (Ew. Jana 16:1-3; Mk 13:9-10), wtedy Somk całą swoją wściekłość skierował przeciw reszcie potomstwa niewiasty:

I rozgniewał się Smok na Niewiastę, i odszedł rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa, z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa. (Apokalipsa 12:17, BT)

Od czasu zburzenia Jerozolimy w 70 roku, rozpoczyna się dla narodu Izraelskiego prawdziwa gehenna, czyli wielowiekowa droga przez mękę. Zbrodnicze ramię czwartego mocarstwa czyli Imperium Romanum, skierowane zostało przeciwko Żydom wyznającym mozaizm oraz żydom, mającym świadectwo Jezusa. Zarówno wyznawcy judaizmu, jak też judochrześcijanie byli wyznawcymi monoteizmu , za co byli przez Rzymian znienawidzonymi heretykami. Wrogość przeciw żydom posiada długą historię i sięga aż do starożytnej Syrii. Od czasu wczesnego chrześcijaństwa ukrztałtował się negatywny stosunek do żydów oparty tylko na mitach oraz sterotypach, które przetrwały w krajach rzymskiego chrześcijaństwa, aż do nowożytnych czasów. Decydującym motywem wrogości wobec żydów wyznających mozaizm, jak też judochrześcijan było wyznawanie przez nich monoteizmu i nie akceptowanie rzymskich, czyli katolickich zwyczajów i praktyk, przez co byli uznawani za heretyków i szkalujących rzekomo “święty kościół rzymsko-katolicki”.

Czas ucisku ludu Bożego
Czas wielkiego ucisku i prześladowania wyznawców Chrystusa (Ew. Marka 13;19), pokrywa się okresem zwanym przez historyków „Ciemnym Średniowieczem“ (Apokalipsa 11:2). Według proroczych przepowiedni Daniela oraz Apokalipsy, prześladowanie kościoła Bożego, czyli niewiasty Syjon trwać będzie 1260 lat. (Ks. Daniela 7:25; Apokalipsa 12:6).

(Jeden biblijny czas = 1rok = 12 miesięcy.  Dwa biblijne czasy = dwa lata = 2×12 = 24 miesiące. Połowa czasu 1/2 roku = 6 miesięcy, co w sumie równa się: 12+24+6=42 biblijnych czyli księżycowych miesięcy:  42 x 30 = 1260 dni.  Biblijny miesiąc = 30 dni, co w proroczej rachubie oznacza 1260 lat.

Judochrześcijanie, wierni ewngelicznej prawdzie, czyli mający świadectwo Jezusa Chrystusa, zostali przez wroga prawdy prześladowani i nie mogli swobodnie wyznawać swojej wiary w Jezusa, bez niebezpieczeństwa utraty życia, zatem Kościół – Niewiasta była zmuszona ukywać się w miejscach bezludnych, aby mogła wyznawać Chrystusową prawdę i pozostać przy życiu:

A kiedy ujrzał Smok, że został strącony na ziemię, począł ścigać Niewiastę, która porodziła Mężczyznę. I dano niewieście dwa skrzydła orła wielkiego, aby leciała od obliczności wężowej na pustynię, na miejsce swoje, gdzie by ją żywiono przez czas i czasy, i połowę czasu. (Apokalipsa 12:13-14, BT)

Narzędziami Szatana w prześladowaniu Niewiasty czyli kościoła Chrystusowego, jest Bestia z morza oraz dziesięć rogów, czyli dziesięć królestw, które po upadku cesarstwa rzymskiego zjednoczyło się z Bestią, do walki przeciw Barankowi i jego prawdzie:

A dziesięć rogów, które widziałeś, to dziesięciu jest królów, którzy władzy królewskiej jeszcze nie objęli, lecz wezmą władzę jakby królowie na jedną godzinę wraz z Bestią. Ci mają jeden zamysł, a potęgę i władzę swą dają oni Bestii. Ci będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, bo Panem jest panów i Królem królów – a także ci, co z Nim są: powołani, wybrani i wierni. (Apokalipsa 17:12-14, Biblia Tysiąclecia)

Bestia, zwana w księdze Daniela „małym rogiem“ (Ks. Dan. 7:8/24-25), jest tym rogiem, który wyrósł wpośród dziesięciu rogów na głowie Bestii czwartej. Dziesięć rogów wyrosłych na głowie czwartej Bestii, to są królestwa, wyrosłe na zgliszczach cesarstwa rzymskiego. Proroctwo mówi, że dziesięć królestw które ukonstytuowały się po upadku cesarstwa odda swą władzę do dyspozycji „małego Rogu“ czyli Bestii, aby wspólnie walczyć przeciw Chrystusowi i Jego oblubienicy Niewieście. Ostanimi mocami i potęgami ziemskimi, będącymi na usługach Smoka, prześladującymi syjońską niewiastę, jest „mały róg“, i jego dziesięć sprzymierzeńców, (Ks. Daniela 7: 8; Ks. Dan 7.24-25). Nienawiść Szatana do syjońskiej-niewiasty, trwać będzie aż do dnia sądnego. (Ks. Dan 7:21-22),

Potomek niewiasty zwycięża Smoka
Koronną obietnicą Ewangelii Bożej uczynioną Izraelowi Starego oraz Nowego Testamentu, jest obietnica ratunku z przekleństwa grzechu i tragizmu śmierci (Ks. Izajasza 25:8-9), obejmującą wszystkich wierzących w Chrystusa, który przez zwycięstwo nad grzechem i śmiercią zadał Szatanowi druzgocący cios, co jest wypełnieniem się proroctwa, o zmiażdżeniu głowy Węża przez potomka Niewiasty:

Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę. (Ks. Rodzaju 3.15),

Zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią (Jana 16:33; 19:30), zostanie ostatecznie sfinalizowane, gdy Chrystus Pan powróci na sąd (Ew. Mateusza 25:31-32). Na skutek zwycięstwa mężczyzny na Golgocie, władca tego świata Szatan został już osądzony (Ew. Jana 16:11), i zostanie z tej ziemi usunięty (Ew. Jana 12:31). Potomek Niewiasty Chrystus po odniesieniu zwycięstwa i dokonaniu odkupienia rodzaju ludzkiego, został wzniesiony do tronu Bożego, (List do Efezów. 1:20-21), wtedy Smok skierował całą swoją nienawiść przeciw reszcie potomstwa Niewiasty:

I rozgniewał się Smok na Niewiastę, i odszedł rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa, z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa. (Apokalipsa 12:17, BT)

Smok pała wielką nienawiścią przeciw reszcie potomstwa niewiasty, którzy mają świadectwo Jezusa i są wierni chrystusowej nauce. Golgota jest synonimem wybawienia człowieka z wiecznej śmierci (Ew. Jana 19:30), gdzie “mężczyzna”, potomek Niewiasty, usprawiedliwił ród ludzki z grzechu i wyzwolił narody z okowów śmierci. „Reszta“ potomstwa niewiasty, to wierny Chrystusowi lud, który nie wstydzi się swojej wiary w Jezusa Chrystusa, i żyje nadzieją dostąpienia przyszłego zmartwychwstania:

Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga, który nas wybawił i powołał powołaniem świętym, nie na podstawie uczynków naszych, lecz według postanowienia swojego i łaski, danej nam w Chrystusie Jezusie przed dawnymi wiekami, a teraz objawionej przez przyjście Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, który śmierć zniszczył, a żywot i nieśmiertelność na jaśnię wywiódł przez ewangelię, (2 List do Tymoteusza 1:8-10, BW)

Niewiasta obleczona w słońce
Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. (Apokalipsa 12:1, Biblia Tysiąclecia)

Syjońska niewiasta mająca na głowie wieniec z dwunwstu gwiazd, została przez Chrystusa obmyta z grzechu i obleczona w słoneczne szaty sprawiedliwości. Chrystusowa Oblubienica, czyli kościół Boży z utęsknieniem oczekuje na swego oblubieńca Chrystusa, aby wprowadził ją do niebieskich komnat:

I zaraz usłyszałem jakby wołanie wielkiej rzeszy, jakby szum wielkich wód i echo grzmotów wielkich, które wołały: Alleluja! Zakrólował bowiem Pan, Bóg nasz, Wszechmogący. Weselmy się tedy i radujmy się, i cześć Mu oddawajmy. Nadszedł już bowiem czas godów Baranka, a Jego Oblubienica już się przystroiła. (Apokalipsa 19:6-7, BWP

Niewiasta-Kościół, już bardzo długo przebywa na skalanej grzechem ziemi, dlatego z tęsknotą oczekuje na powrót swego oblubieńca i na upragniony dzień godów Baranka:

I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni jego ludem, a On będzie Bogiem z nimi. (Apokalipsa 21:2-3, BT)

Kimże jest ta, która świeci z wysoka jak zorza, piękna jak księżyc, jaśniejąca jak słońce, groźna jak zbrojne zastępy? (Pieśń nad pieśniami 6:10, BT).