infobiblia.blog

Wokół Janowego prologu  toczy się już bardzo długo namiętny spór, o to  czym jest „logos“ w Janowym prologu. Interpretacja prologu powinna być interpretowana w kontekście biblijnym, ponieważ autorem tego prologu nie jest  jakiś filozof grecki, lecz Izraelita znający doskonale Pisma.  Każdy student Pisma Świętego musi sobie sam wyrobić zdanie – czym, albo kim jest Logos w prologu Jana. Apostoł Jan pisząc ten prolog z całą pewnością nie miał na myśli więcej bogów, niż tylko jednego Boga, ponieważ był Izraelitą i wyznawał „Szema Izrael ,  dlatego trynitarna interpretacja prologu jest nadużyciem tego, co miał na myśli apostoł Jan. Nie mógł apostoł Jan pisać o jakiejś rzekomej drugiej osobie Trójcy, ponieważ był Żydem wyznającym monoteizm i odwoływanie się teologów trynitaryzmu do prologu Jana, jako dowodu istnienia Trójcy oraz preegzystencji Chrystusa, jest deformacją nauki apostoła Jana.

Prolog Jana 1:1-2, jest interpretowany w oderwaniu od kontekstu Biblii (Ks. Izajasza. 43:11-13). „Słowo“ w prologu Jana nie jest drugą osobą Trójcy, lecz jest mocą Wszechmogącego Boga. W greckim tekście Janowego prologu czytamy: „kai theos en ho logos“, co znaczy, że nie jakiś inny Bóg był tym „słowem“, lecz logos, czyli wypowiedziane słowo Boga Ojca było tym słowem: Wtedy Bóg rzekł: „Niechaj się stanie światłość! I stała się światłość“. (Rodzaju 1:3)

Wyrzeczone słowo Wszechmogącego Boga jest Duchem, przez którego wszystko się stało. Jeżeli we wszystkich Bibliach świata (Ew. Jana 1:1) jest napisane: A Bogiem był Logos (Słowo) i wszystko przez logos powstało, to dlaczego trynitarne chrześcijaństwo w to nie wierzy? Jeżeli pierwsze zdanie Pisma Świętego mówi, że: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię“ , to jest oczywiste, że niebo i ziemię stworzył Pan Bóg, przez swoje wyrzeczone i wszechmocne słowo „logos“. Lecz trynitaryzm dopatruje się, że tym „logos“, jest druga osoba Trójcy Bóg-Syn.  Jeżeli pierwsze zdanie Biblii mówi, że „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię“ , to skąd nagle filozofowie trynitaryzmu dopatrzyli się w prologu, drugą osobę Trójcy, rzekomego „Boga-Syna“ ii przypisali mu stworzenie świata“?  Apostoł Jan był czcicielem jedynego Boga Ojca, tak samo jak czcicielem Boga Ojca był Pan Jezus, (Ew. Jana 8:49), który uczynił uczonym w piśmie zarzut, że nie oddają czci jedynemu Bogu: „Jakże możecie wierzyć wy, którzy nawzajem od siebie przyjmujecie chwałę, a nie szukacie chwały pochodzącej od tego, który jedynie jest Bogiem? (Ew. Jana 5:44, BW).

Skąd nagle według interpretacji trynitarian, pojawia się w prologu drugi Bóg trójcy? Ten drugi Bóg, którego dopatrzyli się w prologu tranitarianie, jest równy Bogu Ojcu, i świat rzekomo przez niego został stworzony, o czym Mojżesz i prorocy nic nie wiedzą.  Apostoł Jan w prologu objawił wielką prawdę Ewangelii Bożej, że tak jak wszystko zostało powołane do bytu przez słowo Wszechmogącego Boga Jahwe Zastępów (Ks. Malachiasza 2:10), tak też zbawienie świata stało się przez logos, czyli przez wyrzeczone słowo Jahwe Zastępów, które próżno się nie wraca: „… tak słowo raz wypowiedziane, do mych ust już nie wraca, póki nie spowoduje skutków i tego, co chciałem, i nie wypełni swego posłannictwa  (Ks Izajasza 55:11).

Tak jak wszystko zostało powołane do bytu przez wszechmocne słowo Boże, (Hbr 11:3, BT; 2 List Piotra 3:5, BW), tak samo też zbawienie świata dokonane zostało przez wszechmocne słowo Jahwe Zastępów: „Pomnijcie na przeszłość sprzed wieków! Wszak Ja jestem Bogiem – i nie ma bóstw innych! I nie ma nikogo podobnego do mnie! Ja od początku ogłaszam przyszłość i od wieków to, co się s nie zdarzyło. Powiadam: Moje zamierzenie zostanie spełnione i wolę swoją całkowicie przeprowadzę. Orła przyzywam ze Wschodu, męża mojej woli – z dalekiej krainy. Co zapowiedziałem – to urzeczywistnię, jak zaplanowałem – tak też przeprowadzę!“ (Ks. Izajasza 46:10-11, BP).

Jahwe Zastępów postanowił ród ludzki wybawić przed wieczną zagładą, tę obietnicę Bóg uczynił tysiącom pokoleń ludzkich już w czasie zaprzeszłym, (1 Ks. Kronik 16:15), i ten swój zamiar Jahwe Pan postanowił objawić Abrahamowi: „… a Jahwe mówił sobie: czyż miałbym zataić przed Abrahamem to, co zamierzam uczynić? Przecież ma się on stać ojcem wielkiego i potężnego narodu, i przez niego otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi“ (Ks. Rodzaju 18:17-18, BT II).

Obietnica jaką Bóg uczynił światu w nasieniu Abrahama, była od wieków i rodzajów zakryta (Kol 1:26;  Rz 16:25), lecz gdy wypełnił się czas (Gal 4:4), wtedy słowo obietnicy (logos) tało się rzeczywistością i Chrystus Pan narodził się na świat: „A Słowo stało się człowiekiem i zamieszkało między nami, i widzieliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką otrzymał od Ojca Jednorodzony, pełen łaski i prawdy“ (Ew. Jana 1:14, Biblia Poznańska).

Czy słowo obietnicy, logos, które było u Boga stało się drugim Bogiem? To nie druga osoba Trójcy „Bóg-Syn“ stał się rzekomo ciałem, lecz słowo obietnicy Bożej  stało się „ciałem“, i Jezus zrodzony z dziewicy Marii narodził się na świat, jako obiecany Mesjasz:  „Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa.“  (Dzieje Ap. 13:23).  Trynitarny wykład, że logos-słowo w prologu Jana jest drugim bogiem trójcy, przez którego świat został stworzony, nie jest nauką Biblii, lecz jest deformacją nauki apostoła Jana. Teolodzy trynitaryzmu wykręcają prolog przypisując Janowi, że uczy o istnieniu dwóch bogów.  Jan w pełni identyfikował się z nauką Pana Jezusa, który, wyjaśnił Magdalenie w sposób nie budzący najmniejszej wątpliwości, że jego Bogiem oraz  Bogiem jego braci, jest Bóg Ojciec: „Rzekł do niej Jezus: Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego“  (Ew. Jana 20:17, BT).

Kościół rzymskokatolicki w wyznaniu Nicejsko-Konstantynopolitańskim (381), zapiera się Chrystusa Nazareńskiego, zrodzonego w Betlejem. Katolickich interpretatorów prologu Jana, całkowicie dyskwalifikuje trynitarny politeizm, potępiony przez Pismo Święte, jako grzech bałwochwalstwa. Mesjańskie proroctwa przepowiadały, że Mesjasz Syn Boży, będzie pochodził spośród braci Izraela (Ks. Pwt 5:18:15), dlatego trynitarna interpretacja prologu, że Jezus Syn Boży jest drugą osobą trójcy, zrodzoną przed wszystkimi wiekami, jest wielkim religijnym oszustwem, w które uwierzyło wiele chrześcijan. Katolicki dogmat że, Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, jest Bogiem trójjedynym, istniejącym jako trzy egzystencje, zwane „hypostazami“, nie jest nauką Pisma Świętego.

Znaczenie słowa Logos w Starym Testamencie:  W Piśmie Świętym „słowo“ wychodzące z ust Boga znaczy o wiele więcej, niż tylko zbiór dźwięków o określonym znaczeniu. Słowo wypowiedziane przez Boga posiada moc i działanie wykonawcze: „Wtedy Bóg rzekł: Niechaj się stanie światłość! I stała się światłość“ (Rodz 1:3). Przez słowo Pana powstały niebiosa i wszystkie ich zastępy przez tchnienie ust Jego“  (Ps 33:6). Dowodem obalającym trynitarną naukę, że w Chrystusie ukrywała się druga osoba trójcy „Bóg-Syn“,  który stworzył rzekomo świat jest niedorzecznością, którą  Pismo Święte obala w całej pełni: „Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym“ (List do Efezjan 1:20-21, BT).

Pierworodny i Jednorodzony Syn Boga Ojca:  Pieczęciami które nie pozwalają sfałszować pochodzenia i początku Jezusa Chrystusa, są biblijne terminy: pierworodny, hebrajskie – bekôr oraz greckie – prōtotokos. Nowotestamentowe słowo: jednorodzony czyli greckie monogenēs jest niezawodnym weryfikatorem ukazującym prawdziwe pochodzenie Jezusa Chrystusa, który został zrodzony tylko jeden raz i nie przed wszystkimi wiekami, lecz w Betlejem Judzkim, o czym napisał apostoł Jan (Ew Jana 7:42), natomiast prorok Zachariasz prorokował, że Izrael śmierć Mesjasza opłakiwać będzie jako utratę jedynaka i jako utratę pierworodnego Syna:  Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha pobożności. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym. (Ks. Zachariasza 12:10, BT).

Słowo bekôr pochodzi z wielowiekowej kultury starego Izraela, w którym pierworództwo miało bardzo ważne socjalne znaczenie. Bekôr znaczy “pierwszy syn“, i to słowo nie posiadało w hebrajskim języku ontologicznego znaczenia, jak gmatwają to trynitarni teolodzy, aby zaciemnić  jego biblijne znaczenie. Słowo bekôr wyklucza istnienie dwóch pierworodnych synów, ponieważ tylko pierworodny syn jest dziedzicem i tylko jemu należy się spadek po ojcu, (Ew. Mateusza 21:38). Bóg Ojciec nie posiada dwóch pierworodnych synów, jednego zrodzonego rzekomo przed wszystkimi wiekami, a drugiego zrodzonego w Betlejem.  Tylko ten jeden Syn zrodzony na ziemi, którego widzieli apostołowie, jest Jednorodzonym Synem Bożym (Ew. Jana 1.14).

Nicejsko – konstantynopolitańskie wyznanie wiary jest fałszerstwem Ewangelii Bożej, ponieważ biblijny termin: jednorodzony odnosi się wyłącznie do stworzeń, a nie do Boga, ponieważ kto jest zrodzony, ten nie jest i nie może być Bogiem. Kwintesencją Ewangelii Bożej jest prawda, że, Bóg tak umiłował świat, że powołał do bytu Jednorodzonego Syna, aby uratować ludzi przed wieczną zagładą: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne“ (Ew. Jana 3:16, BT). Egzegeci Pisma Świętego, aby poprzeć trynitarną sofistykę, wzbili się na szczyt absurdu, tłumacząc werset 18 z pierwszego rozdziału Ewangelii Jana, że Bóg dla zbawienia świata zrodził na świat Boga. To sformułowanie: “Ten Jednorodzony Bóg“ (Ew. Jana 1:18, BT), jest absurdem, ponieważ Bóg nie może być zrodzony, gdyż jest bez początku. Mesjańskie przepowiednie demaskują konstantynopolitańskie wyznanie wiary, o zrodzeniu Pana Jezusa Chrystusa przed wszystkimi wiekami, jako nonsens, ponieważ przepowiadać kogoś w mesjańskich proroctwach Biblii, jako kogoś, kto już od wieczności rzekomo egzystuje, jako druga osoba trójcy, jest niedorzecznością. Apostoł Paweł napisał, że gdy nadszedł przez Boga przewidziany czas, wtedy Bóg posłał na świat, czyli zrodził swego Syna, który narodził się z niewiasty: „Lecz kiedy nadeszła [z dawna określona] pełnia czasu, posłał Bóg Syna swego, który narodził się z niewiasty i był poddany przepisom Prawa [żydowskiego]  (List do Gal. 4:4, BWP). Nie nastąpiła ta pełnia czasu przed wszystkimi wiekami. lecz nastąpiła na ziemi w Betlejem, wtedy to  Bóg Ojciec sam wskazał kto jest jego Jednorodzonym Synem, i nie miały tego objawić dopiero w późniejszych wiekach katolickie sobory, lecz Pismo objawia, że umiłowanym synem Boga Ojca,  jest Jezus z Nazaretu: „Jego sam Bóg Ojciec obdarzył czcią i chwałą, kiedy to dał się słyszeć głos pochodzący od Majestatu Bożego: Oto Syn mój miły, w którym znalazłem upodobanie. To myśmy słyszeli ten głos z nieba, będąc razem z Nim na górze świętej“  (2 List Piotra 1:17-18).

Bóg przez swoich posłańców proroków obwieścił światu, że jego Jednorodzonym Synem, jest Jezus zrodzony w Betlejem Judzkim. Mesjańskie przepowiednie proroków demaskują dogmat o zrodzeniu Syna Bożego przed wszystkimi wiekami, jako kłamstwo, ponieważ wszystkie mesjańskie proroctwa przepowiadają,  że  Mesjasz Syn Boży,  narodzi się dopiero w przyszłości:

Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem, …“  (2 Ks. Samuela 7:12-14, BT)

Bóg Najwyższy mówi przez proroka: „Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem“ ta relacja pomiędzy Ojcem a Synem nastąpiła dopiero po nadzwyczajnym poczęciu Marii, gdy Jachwe Zastępów zecienił Marię, która poczęła i stała się brzemienną: „I odpowiadając anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym.  (Łk 1:35). Nie było Syna Bożego, przed stworzeniem świata, ponieważ został dopiero zrodzony z Marii. Nazwanie Jezusa przez Boga Ojca umiłowanym Synem Bożym, nastąpiło podczas chrztu, jak też na Górze Przemienienia, czego  świadkami byli uczniowie, Piotr, Jakub i Jan: „Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie. I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej“ (2 List Piotra 1:17-18, BT).

Katolicki dogmat, że “Bóg-Logos“ jest drugą osobą Trójcy oraz Pierworodnym Synem Boga Ojca, zrodzonym przed stworzeniem świata, jest oszustwem, w które uwierzyło wiele narodów. Mesjańskie obietnice i narodzenie Mesjasza, przepowiadane przez proroków Bożych, nie mają z trynitarnym bogiem „rzekomo zrodzonym a nie stworzonym“, żadnego związku. Mesjasz Pański przepowiedziany przez Pisma, jest prawdziwie synem Boga, ponieważ był człowiekiem, który był Bogu posłuszny aż do śmierci, dlatego Bóg Ojciec Jezusowi cały świat podda jego władzy: „Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: Oto mój Sługa, którego wybrałem; Umiłowany mój, w którym moje serce ma upodobanie. Położę ducha mojego na Nim, a On zapowie prawo narodom“ (Ew. Mateusza 12:17-18, BT).

Bóg Ojciec wywyższył Jezusa, swego umiłowanego Syna na swoją prawicę, dopiero po dokonaniu przez niego odkupienia świata. Przed czasem stworzenia świata, nikt nie nosił imienia zacniejszego niż Jezus z Nazaretu, który po odkupieniu rodzaju ludzkiego otrzymał imię zacniejsze od aniołów:  “… dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach i stał się o tyle możniejszym od aniołów, o ile znamienitsze od nich odziedziczył imię“ (Hbr 1:3-4, BW).

Autor listu do Hebrajczyków napisał, że Bóg Ojciec nigdy do żadnego mieszkańca nieba nie powiedział, że jest jego synem: Albowiem któremuż kiedy z Aniołów rzekł: Tyś jest syn mój, jam cię dziś spłodził? I zasię: Ja mu będę ojcem, a on mnie będzie synem?  (Hbr 1:5, BG).

Nikt przed stworzeniem świata nie nosił imienia Syn Boży, lecz Chrystus Pan to imię odziedziczył wskutek osiągnięcia duchowej harmonii z Bogiem Ojcem (Ew. Jana 10:30)  i przelaniu swojej krwi za swoich braci ludzi:  „Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych“  (List do Filipian 2: 9-10, BT).

Początek stworzenia [ Kościoła ] Bożego  Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz: To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego“ (Apokalipsa 3:14).

Według trynitarnej wykładni początkiem „Stworzenia Bożego“ jest  „Logos-Bóg“ , czyli druga osoba Trójcy, przez którą rzekomo świat został stworzony, co jest interpretacją całkowicie chybioną, ponieważ zdanie: „Początek stworzenia Bożego“ odnosi się do Syna Człowieczego, który jest pierwszym człowiekiem bez grzechu oraz pierwszym człowiekiem, który na skutek swojej bezgrzeszności mógł zostać z martwych wskrzeszony, (Dzieje Ap. 2:24),  dlatego jest Jezus  początkiem (nowego) „Bożego stworzenia“

„On też jest głową ciała, to jest kościoła, który jest początkiem i pierworodnym z umarłych, aby on między wszystkimi przodkował“ (List do Kolosan 1:18)

Janowy prolog nie odnosi się do stworzenia świata, „a przez nie (słowo) wszystko się stało, co się stało“, jak interpretują to teolodzy, lecz te słowa odnoszą się do zbawienia świata, którego dokonał Jezus Chrystus. Jezus nie przedstawia się kościołowi w Laodycei, jako stwórca, lecz jako ten, który jest pierwszym, z umarłych który zmartwychwstał, czyli jest, „… pierworodnym między wielu braćmi. (List do Rzymian 8:29). 

Paweł nazywa Jezusa Chrystusa nowym Adamem, czyli Pierworodnym Synem Bożym nowego rodu ludzkiego, ponieważ w Jezusie, jako pierwszym człowieku bez grzechu (1List Piotra 2:22), rozpoczyna nowy rozdział rodziny ludzkiej. Pan Jezus jest pierwszym z ludzi, który został z martwych wskrzeszony, (Dzieje Ap. 26:23; 1 List do Kor 15:20. 22-23, BW), dlatego jest nazwany: pierworodnym z umarłych. (Apokalipsa 1:5, BW).