infobiblia.blog

Protoewangelia mówi, że jeden z potomków ludu Bożego, czyli kościoła, nazwany „nasieniem niewiasty”, zmiażdży głowę Szatanowi (Rdz 3,15). Tę obietnicę  Bóg powtórzył Abrahamowi (Gal 3,16), oraz Jakubowi (Iz 65,9), a także Dawidowi: „Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem“ (2 Ks. Samuela 7,12-14, BT).

Biblia nie dostarcza nam żadnych informacji, że nasieniem  jest rzekomo już od wieczności preegzystujący „Bóg Syn”, czyli druga osoba Trójcy. Owo przepowiedziane nasienie „Niewiasty“, czyli kościoła (Rdz 3:15) zostało obiecane Abrahamowi,  i w  nasieniu Abrahama miały być błogosławione wszystkie narody ziemi: „Wiarą ofiarował Abraham Izaaka, będąc kuszony, a ofiarował jednorodzonego ten, który był wziął obietnicę. Do którego rzeczono: W Izaaku tobie będzie nazwane nasienie“ (Hbr 11:17-18, BG)

Bóg przysiągł uroczyście Dawidowi, że jego potomek, który wyjdzie z jego wnętrzności, będzie w przyszłości rządził narodami (Dzieje Ap. 2:30). Ta obietnica uczyniona Dawidowi wyklucza definitywnie twierdzenie trynitarian, o preegzystencji Chrystusa. Bóg nie obiecywał Abrahamowi, Jakubowi, oraz Dawidowi, że z ich nasienia wzbudzi im Mesjasza,  który będzie rządził przyszłym światem, a faktycznie jest nim preegzystujący rzekomo od wieczności, jeden z bogów trójgłowego zespołu „Bóg Syn”. Tego rodzaju obietnica dana Dawidowi, byłaby ze strony Boga obietnicą dwuznaczną, nieuczciwą, a wręcz kłamliwą. Izajasz przepowiedział, że Mesjasz wyjdzie z rodu Jessego, i że na nim spocznie Duch Boży i napełni go wszystkimi boskimi cechami charakteru:  „I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej“ (Ks. Izajasza 11,1-2, BT).

Fakt, że na przyszłam Mesjaszu miał spocząć duch Jahwe Zastępów definitywnie wyklucza inkarnację, czyli wcielenie się rzekomej drugiej osoby trójcy Boga – Syna, w poczętego w łonie Marii Jezusa, ponieważ to byłby absurd, aby jeden z bogów trójcy, który uprzednio „wcielił się” w  poczętego Jezusa, miał być namaszczony jeszcze innym bogiem trójcy, zwanym duchem świętym; Nie duch  trzeciej osoby trójcy spoczął na Jezusie, lecz Duch Jahwe Zastępów spoczął na Jezusie: „Wyrośnie gałązka z pnia Jessego i pęd wypuści z jego korzeni. Spocznie na nim Duch Jahwe, Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy, Duch wiedzy i bojaźni Jahwe“ (Iz 11:1-2, Biblia Lubelska).

Narodzenie się Mesjasza zostało przez proroka Daniela przepowiedziane w dniach przyszłych, to znaczy, że Mesjasz miał się narodzić w przewidzianym przez Boga czasie (Dan 9,25). Mesjasz, nie istniał przed stworzeniem świata, on istniał tylko w zamyśle Bożym, o czym pisał Szymon Piotr:  „On był wprawdzie przewidziany przed stworzeniem świata, dopiero jednak w ostatnich czasach się objawił ze względu na was“ (1 List Piotra 1:20). Fakt, że narodzenie Mesjasza było przewidywane dopiero w przyszłości, dowodzi, że nie egzystował on w przeszłości, czyli przed stworzeniem świata, jak głosi trynitaryzm. Pojawienie się na świecie Mesjasza, Syna Bożego, jest powołaniem go do bytu, co zostało zainicjowane przez Boga Ojca w łonie dziewicy. Nadzwyczajne poczęcie jest początkiem egzystencji Mesjasza,  i tylko o takim zrodzeniu Pismo Święte sprawozdaje: „Teraz zaś mówi Jahwe, który ukształtował mnie od łona [matki] na swojego sługę, by sprowadzić Jakuba do Niego i zgromadzić do Niego Izraela; doznałem chwały w oczach Jahwe, a Bóg mój stał się moją mocą. I rzekł: «To zbyt mało, że jesteś moim sługą, by podźwignąć pokolenia Jakuba i sprowadzić pozostałych z Izraela. Ustanawiam cię światłem dla narodów, aby moje zbawienie rozprzestrzeniło się aż po krańce ziemi»   (Iz 49: 5-6, Biblia Lubelska).

Mesjańskie przepowiednie wiele razy mówią o przyjściu na świat Mesjasza, lecz ani jeden raz nie wspominają o jego rzekomej preegzystencji, czyli o jego rzekomym zrodzeniu przed „wszystkimi wiekami”. Syn Boży narodził się na świat z woli Ojca i przyszedł na świat tak, jak każdy człowiek na świat przychodzi, jednak z tą nadzwyczajną różnicą, że narodził się w nadnaturalny sposób z dziewicy, która poczęła z Ducha Świętego, czyli przez  moc Najwyższego Boga (Ps 2;7, BP), dlatego Jahwe Zastępów jest jego ojcem: „Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym “ (Ew. Łukasza 1, 35, BT).

Trynitarianie wyznają że Chrystus został zrodzony przed stworzeniem świata, lecz w Piśmie Świętym o czymś takim jest głucho. Według obietnicy Mesjasz, jako Jednorodzony Syn Boży został zrodzony na ziemi, i o tym tysiące świadków wydało świadectwo, za co wielu zapłaciło swoim życiem:  „A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy” (Ew. Jana 1:14, BT).

Słowo prorocze, przepowiwdające zrodzenie Masjasza stało się ciałem, czyli obietnica został spełniona. Nie mówi Pismo o Chrystusie, że został dwukrotnie zrodzony, lecz Pismo nazywa Mesjasza jednorodzonym Synem Bożym, to znaczy że Jezus, został zrodzony tylko jeden raz, i nie przed stworzeniem świata, lecz w Betlejem. Tak, jak jest tylko jeden Bóg, tak też jest tylko jeden Syn Ojca, zrodzony z dziewicy w czasie wyznaczonym przez Boga. Ten Syn Jezus jest Jednorodzonym Synem Ojca, i oprócz tego jedynego syna, zrodzonego w Betlejem, nie ma Ojciec innego Syna. Rodowód Chrystusa sporządzony przez Mateusza, nic nie mówi o jakimś przed wiecznym synu, lecz tylko o Jezusie, który narodził się w Betlejem. Czy Mateusz uczeń Chrystusa nie znał prawdziwego życiorysu swojego Pana? Czy mógł apostoł Jezusa, sporządzać życiorys swojego mistrza i pominąć tak ważny fakt jego preegzystencji? dlatego też Pismo Święte o rzekomej preegzystencji Mesjasza milczy. Fakt. że Mateusz sporządzając rodowód Mesjasza nic nie mówi o jego preegzystencji, dowodzi, że katolickie wyznanie wiary: „Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego” jest Mateuszowi obce, a w sporządzonym życiorysie Mesjasza wykazał, że Jezus jest genetycznym potomkiem Dawida, (Mt 1:1-16):  „Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida“ (Łk 1:30-32, BT). Nie był Jezus nazwany Synem Najwyższego „przed wszystkimi wiekami“, lecz był nazwany Synem Najwyższego, dopiero po namaszczeniu Jezusa Duchem Jahwe w czasie chrztu Jezusa w Jordanie, (Iz 11:1-2, BP). Teologom trynitaryzmu jest niezręcznie mówić o genealogicznym początku Mesjasza, przeto wolą mówić o porodzie Marii, niż o początku egzystencji Jezusa Chrystusa, Natomiast intencją autora ewangelii Mateusza, było ukazanie potomnym, że Jezus ma początek i został w łonie swojej matki ukształtowany przez  moc Bożą. Dwukrotne występowanie w frazie Mt 1:18 czasownika  ginomai  G1088,  jest dowodem, że autor nie znał preegzystencji Chrystusa, i że poczęcie Jezusa w łonie Marii uważał za początek jego egzystencji. Trynitarianie zaprzeczają rodowodowi Jezusa Chrystusa przekazanego nam przez Pismo Święte i wystawiają Jezusowi fałszywą tożsamość, twierdząc, że jest on wiecznym Bogiem i równocześnie człowiekiem. Dwoiste natury, to demony, które rodzą się tylko w pogańskiej gnozie, natomiast Maria urodziła człowieka z krwi i kości, którego Bóg uroczyście proklamował na swego Syna, przez namaszczenie go swoim duchem: (Mt 3,16-17). Apostołowie nie postrzegali Chrystusa, jako Boga, lecz wierzyli, że jest on człowiekiem wywodzącym się z Izraelitów: „Powiedział przecież Mojżesz: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie” (Dzieje Ap. 3,22, BT).

Główny twórca katolickiej teologii św. Augustyn twierdzi w swoich pismach, że Chrystus zmartwychwstał przez własną moc, ponieważ był wcielonym Bogiem, co w świetle Pisma Świętego jest absurdem, ponieważ Pan Jezus został z martwych wskrzeszony przez Boga Ojca, Dz 2:32; 1Kor 6:14. Chrystus Pan po zmartwychwstaniu stanowczo zaprzecza, że jest Bogiem i przekonuje swych uczniów, o swoim zupełnym człowieczeństwie:  „Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam”  (Łk 24:39, BT).

Powyższe słowa Chrystusa : „duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam“,  byłyby kłamstwem, gdyby Jezus był wcielonym Bogiem. Bóg jest Duchem; J 4,24, przeto słowa Jezusa, że „duch nie ma ciała ani kości“ dowodzą, że Chrystus przekonywał swoich uczniów, że to nie Bóg, który jest duchem zmartwychwstał, lecz człowiek, mający ciało i kości, został z martwych wskrzeszony. Zwycięstwo nad grzechem i śmiercią nie zostało osiągnięte przez drugą osobę Trójcy, lecz przez człowieka Jezusa Chrystusa, którego Jahwe Pan uczynił swoim sługą: „Oto sługa mój, którego wybrałem, umiłowany mój, w którym moja dusza ma upodobanie. Złożę na niego Ducha mego, a On obwieści narodom sąd. Nie będzie się spierał i nie będzie krzyczał, i nikt na ulicach nie usłyszy głosu jego. Trzciny nadłamanej nie do łamie, a lnu tlejącego nie zagasi, dopóki nie doprowadzi do zwycięstwa sprawiedliwości. A w imieniu jego narody pokładać będą nadzieję“ Mt 12:18-21 Bw.

Chrystus trynitarian jest demonem o dwóch naturach, który przyszedł ze świata grecko-rzymskiej mitologii, natomiast Pismo święte mówi, że Chrystus Pan jest człowiekiem wywodzącym się z nasienia Dawida:  „Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa“ (Dz 13, 23, BT).

Apostoł Paweł napomina Tymoteusza, aby nigdy nie zapomniał i starał się zrozumieć fundament prawdziwej Ewangelii, według, której Syn Boży Jezus Chrystus, jest genetycznym synem Dawida:  „Rozumiej, co mówię, a Pan niech ci da we wszystkim wyrozumienie. Pamiętaj, iż Jezus Chrystus powstał z martwych, który jest z nasienia Dawidowego, według Ewangelii mojej“ (2 Tm 2:7-9, BG)

A gdy przyszedł Jezus w strony Cezarei Filipowej, pytał uczniów swoich, mówiąc: Kimże mię powiadają być ludzie Syna człowieczego? A oni rzekli: Jedni Janem Chrzcicielem, a drudzy Eliaszem, insi Jeremiaszem, albo jednym z proroków. I zapytał ich Jezus: A wy kim mię być powiadacie? Nie zapytał się Chrystus uczniów, czy ludzie uważają Jezusa za Boga, lecz zapytał ich, za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego;  A odpowiadając Szymon Piotr rzekł: Tyś jest Chrystus, on Syn Boga żywego. Nie odpowiedział Piotr, że jest jeden Syn Człowieczy, zrodzony w Betlejem, a drugim jest Syn-Logos, zrodzony przed wszystkimi wiekami, lecz odpowiedział, że Jezus jest Synem Boga żywego. Nie skorygował Pan Jezus, mniemania uczniów, że on Jezus,  jest Synem Boga żywego, i że oprócz niego istnieje jeszcze jakiś Syn, zrodzony przed wszystkimi wiekami, będący rzekomo drugą osobą trójcy. Czy inny jest Syn zrodzony rzekomo przed wszystkimi wiekami, a inny jest Syn zrodzony w Betlejem? Pismo święte mówi, że Bóg Ojciec ma wielu synów, i wszyscy ludzie, którzy wierzą Ewangelii Bożej, są synami Bożymi, „Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi“ (Rz 8:14, BT). Trynitaryzm tworzy dwóch synów, czyli dwie osoby. Tak jak jednemu bytowi odpowiada jeden syn, tak też dwa byty, tworzą dwóch synów. Dowodem, że Jezus nie uważał siebie za prawdziwego Boga, zrodzonego przed wszystkimi wiekami, jest świadectwo Piłata, który nie potwierdzał oskarżenia żydowskich kapłanów, oczerniających Jezusa, że czyni się równym Bogu: „Piłat więc oświadczył arcykapłanom i tłumom: Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku“ (Łk 23:4). Gdy Go ujrzeli arcykapłani i słudzy, zawołali: Ukrzyżuj! Ukrzyżuj! Rzekł do nich Piłat: Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ja bowiem nie znajduję w Nim winy“ (Ew Jana 19:6)

Nie powiedział Piłat: „Nie znajduję żadnej winy w tym Bogu”, lecz widział w Chrystusie człowieka prawdziwie sprawiedliwego, czyli Syna Bożego. W księdze Apokalipsy Pan Jezus napomina swój pielgrzymujący kościół, aby pamiętał o jego ludzkiej tożsamości. To świadectwo samego Jezusa o swoim pochodzeniu, jest ostrzeżeniem dla tych, co wystawiają Jezusowi fałszywą tożsamość i czynią z niego demona o podwójnej naturze: „Ja, Jezus, wysłałem anioła mego, by poświadczył wam to w zborach. Jam jest korzeń i ród Dawidowy, gwiazda jasna poranna”  (Ap 22:16, BW).

Jednorodzony wpośród wielu braci – Trynitaryzm interpretuje słowo pierworodny gr. πρωτοστάτης  G4416, jako boski tytuł przedwiecznego Chrystusa, czyli Boga-logosa, fałszując tym rzeczywiste znaczenie słowa „pierworodny“. Słowo pierworodny jest biblijnym terminem, który nie ma żadnego związku z jakimś demonem, rzekomo zrodzonym przed wszystkimi wiekami, lecz odnosi się do biblijnej struktury rodziny ludzkiej, w której najstarszy syn po śmierci ojca sprawował patriarchalne przełożeństwo w rodzinie. Trynitaryzm sfałszował znaczenie słowa pierworodny, i  przypisuje mu filozoficzne znaczenie, mające potwierdzać boskość drugiej osoby trójcy – Boga Syna, który, jako pierworodny Bóg-Syn, rzekomo preegzystował od wieczności w niebie. Jest to interpretacja fałszywa wykręcająca Pismo Święte, któremu nie są znane techniczne definicje, terminów wymyślonych przez teologów. Osoba Boga nie może być nazwana „pierworodnym Synem“, co zakłada początek, ponieważ prawdziwy Bóg nie posiada początku.  Biblia mówi bez dwuznaczności, że Mesjasz jest pierworodnym  ludzkim Synem Boga Ojca, powołanym do bytu w łonie Marii przez moc Bożą: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida”  (Łk 1,31-32, BT).

W Biblii słowo „pierworodny“ posiada dosłowne znaczenie, i odnosi się do pierwszego syna spośród całego rodzeństwa. Trynitaryzm interpretuje słowo „pierworodny“ w oderwaniu od kontekstu Biblii i przypisuje mu nie biblijne znaczenie. Słowo pierworodny nie jest terminem technicznym, mającym potwierdzać rzekomą preegzystencję Chrystusa-logosa. Prawo pierworództwa zostało ustanowione w Izraelu przez Boga Izraela; Łk 2:23-24, i to prawo, dane Izraelowi, było przez całą historię Izraela przestrzegane (Lb 3:13). Doktryna trynitarna neguje dosłowne pierworództwo Chrystusa, ponieważ nie potwierdza ono atanazjańskiego wyznania wiary, o wcielonym Bogu. Psalm 89 przedstawia Chrystusa, jako człowieka powołanego do bytu przez moc Boga Ojca, dlatego jest nazwany pierworodnym synem Bożym: „On będzie wołał do Mnie: Ty jesteś moim Ojcem, Bogiem moim i Skałą mojego ocalenia. A Ja go ustanowię pierworodnym, największym wśród królów ziemi. Zachowam dla niego łaskawość swą na wieki i wierne będzie moje z nim przymierze. Sprawię, że potomstwo jego będzie wieczne, a jego tron – [trwały] jak dni nieba”  (Ps 89,27-30,

 

Teraz zaś mówi Jahwe, który ukształtował mnie od łona [matki] na swojego sługę, by sprowadzić Jakuba do Niego i zgromadzić do Niego Izraela; doznałem chwały w oczach Jahwe, a Bóg mój stał się moją mocą. I rzekł: «To zbyt mało, że jesteś moim sługą, by podźwignąć pokolenia Jakuba i sprowadzić pozostałych z Izraela. Ustanawiam cię światłem dla narodów, aby moje zbawienie rozprzestrzeniło się aż po krańce ziemi». (Iz 49:5-6, BL)

Zachariasz ojciec Jana Chrzciciela, nie prorokował, że Jezus-Logos już egzystuje w niebie, lecz prorokował, że Mesjasz, będzie dopiero w przyszłości powołany do bytu z potomków Dawida: „Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go, i moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida: jak zapowiedział to z dawien dawna przez usta swych świętych proroków“ (Łk 1:68-70, BT).

Przez nadzwyczajne zrodzenie Syna Bożego w łonie dziewicy (Łk 1:35), Bóg Ojciec wprowadził na świat nowy ród ludzki: „I znowu, kiedy wprowadza Pierworodnego na świat, mówi: Niechże mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży“ (Hbr 1:6, BW).  Jeżeli Jezus Chrystus według trynitarnej doktryny jest stworzycielem świata i aniołów,  to dlaczego  według rozkazu Jahwe aniołowie niebiescy mają się kłaniać narodzonemu w Betlejem Pierworodnemu Synowi? Jakiego pierworodnego Syna, Bóg Ojciec wprowadził na świat? Tego zrodzonego przed wszystkimi wiekami, czy tego, zrodzonego w Betlejem i przepowiedzianego przez proroków? Jezus, jako ludzki Syn Boga Ojca,  został wybrany przez Boga, aby był pierworodnym Synem nowego odrodzonego rodzaju ludzkiego, i w Chrystusie rozpoczyna się nowa karta rodziny ludzkiej: „Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi”  (Rz 8:29, BT).

Słowa Psalmu drugiego: „Tyś Synem moim, Ja ciebie dziś zrodziłem“, odnoszą się do zrodzenia pierworodnego Syna Bożego, i tego jednorodzonego Syna Bożego, mieszkańcy Jeruzalem zawiesili na krzyżu i przebili:  „I wyleję na dom Dawidowy, i na obywateli Jeruzalemskich Ducha łaski i modlitw, a patrzyć będą na mię, którego przebodli; i płakać będą nad nim płaczem, jako nad jednorodzonym; gorzko, mówię, płakać będą nad nim, jako gorzko płaczą nad pierworodnym“ (Zach 12:10 BG).

 Nie płakali mieszkańcy Jerozolimy na Pierworodnym zrodzonym przed wszystkimi wiekami, lecz płakali nad Pierworodnym zrodzonym w Betlejem, którego bezbożni, którego przebodli miecze.  Fakt, że pierworodny Syn Boży został zrodzony na ziemi, a nie przed stworzeniem świata, potwierdza apostoł Paweł, który słowa Psalmu drugiego odnosi do zrodzenia Jezusa w Betlejem: „I my wam opowiadamy tę obietnicę, która się ojcom stała, iż ją Bóg wypełnił nam, dziatkom ich, wzbudziwszy Jezusa. Jako też w Psalmie wtórym napisane jest: Syn mój jesteś ty, jam ciebie dziś spłodził” (Dzieje Ap 13:32-33, Biblia Gdańska).  Nie jest napisane w Psalmie drugim, wykrętnie że Mesjasz został  z martwych  wskrzeszony, lecz jest napisane, że  Mesjasz Syn Boży został zrodzony:  Chcę wam ogłosić wolę Boga, który do mnie powiedział: Synem moim jesteś, zrodziłem Cię dzisiaj. (Ps 2:7, BWP)

Biblia sprawozdaje tylko o jednym zrodzeniu Mesjasza, które zostało Marii przez anioła Gabriela zwiastowane. To nadzwyczajne wydarzenie mające dla rodzaju ludzkiego egzystencjalne znaczenie, przepowiadały mesjańskie proroctwa od najdawniejszych pokoleń, przeto nie mogą one odnosić się do zaprzeszłej wieczności, lecz odnosiły się do przyszłości, co znalazło swoje wypełnienie w Betlejem: „Czyż Pismo nie mówi, że Mesjasz będzie pochodził z potomstwa Dawidowego i z miasteczka Betlejem?”   (J 7:42, BT).

Trynitarna filozofia, czyli gnoza wymyśla jakieś wcześniejsze zrodzenie Mesjasza Syna Bożego, o którym Biblia nic nie mówi. Fakt, że ten, którego Maria w cudowny sposób porodziła, miał dopiero w przyszłości być nazwanym Synem Najwyższego, jest dowodem, że nie istniał on przed cudownym poczęciem Marii: „Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida“ (Łk 1,32)

Słowa anioła Gabriela: „Będzie on wielki„ dowodzą , że nie był on wielki wcześniej, jako rzekomy „Bóg-Syn“ i druga osoba Trójcy, przez którą rzekomo świat został stworzony? Natomiast trynitaryzm twierdzi, że Logos był już wielki „przed wszystkimi wiekami? Kolejnym faktem wykluczającym preegzystencję jest fraza: „będzie nazwany Synem Najwyższego“, ponieważ, jest to kolejny absurd, aby jednej i tej samej osobie nadawać dwukrotnie imię Syna Bożego? Bóg nigdy wcześniej nie powiedział do nikogo, że jest jego Synem, (Hbr 1:5), to nastąpiło dopiero gdy Jezus został zrodzony w Betlejem, a następnie zostało to potwierdzone na górze Przemienienia w obecności uczniów,  i uczniowie Pana Jezusa są świadkami tej proklamacji: „Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!” (Mt 17:5-6, BT).

Poprzez wielowiekową indoktrynację, trynitaryzm wmówił chrześcijańskiemu światu, że słowa Psalmu drugiego: „Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem“ odnoszą się do zrodzenia „Syna Boga“ przed stworzeniem świata. Co jest wrogim Biblii przekrętem, podważającym prawdomówność Słowa Bożego i wszystkich mesjańskich przepowiedni. Świadectwo zrodzenia Syna Bożego zostało przez Pismo tak jasno i dobitnie udokumentowane, że wyraźniejszego świadectwa Bóg nie mógł już światu ukazać. Lecz trynitarianie doszukują się jakiejś preegzystencji Chrystusa, w przedwiecznej ciemności, natomiast światła gwiazdy betlejemskiej, nie chcą widzieć: „Lud, pogrążony w mroku, ujrzał światłość wielką, i tym, którzy siedzieli w krainie i cieniu śmierci, rozbłysła jasność” (Mt 4:16, BW).

W Biblii znajduje się wiele mesjańskich przepowiedni, opisujących pochodzenie i cechy przyszłego Mesjasza, lecz nie ma żadnego świadectwa o jego preegzystencji. Teoria, że „Bóg Syn” porzucił swoje boskie tronowanie w niebie i wcielił się w człowieka Jezusa, jest filozofią, którą do chrześcijańskiego kościoła wprowadzili greccy oraz rzymscy Ojcowie Kościoła. Wszystkie biblijne argumenty trynitarian mające potwierdzać istnienie Trójcy, a także potwierdzać preegzystencję oraz bóstwo Chrystusa, nie wytrzymują krytyki rzetelnej egzegezy Pisma Świętego. Natomiast frazy nowoczesnych przekładów Pisma Świętego, na których trynitaryzm się opiera, są zmanipulowane. Argumenty trynitarian mające rzekomo potwierdzać istnienie Trójcy, są oparte na filozoficznych spekulacjach, oraz na fałszywych przekładach Biblii. Jedno z szkaradnych fałszerstw Pisma świętego, którego dopuszczono się w Psalmie 110:3, w którym zamieniono rzeczownik; מֵרֶ֣חֶם / rechem (H7358) na „jutrzenkę”, aby zatuszować, że Mesjasz, Syn Boży zaczął istnieć, czyli został powołany do bytu w łonie macicy, (the womb): „Wyrocznia Boga dla Pana mego: Siądź po mojej prawicy, aż Twych wrogów położę jako podnóżek pod Twoje stopy. Twoje potężne berło niech Pan rozciągnie z Syjonu: Panuj wśród swych nieprzyjaciół! „Przy Tobie panowanie w dniu Twej potęgi, w świętych szatach [będziesz chodził]. Z łona jutrzenki jak rosę Cię zrodziłem“ (Ps 110:3, BT). Nie z łona „jutrzenki“ Jahwe Zastępów zrodził Syna Bożego, lecz z macicy czystej dziewicy, rechem H7358, którą była Maria matka zbawiciela Jezusa: „Przetoż da wam sam PAN znamię. Oto Panna pocznie i porodzi syna, i nazową imię jego Emanuel“ (Iz 7:14, Biblia J. Wujka).

Czy w niebie są panny dziewice? Jeżeli panna dziewica zrodziła Emanuela, jak twierdzą profesorowie trynitaryzmu, czyli zrodziła  Boga-logosa, to większego absurdu nie można już dowodzić. Panną i dziewicą była Maria matka Jezusa, która porodziła Jezusa, i to zrodzenie mało miejsce na ziemi, a nie przed wszystkimi wiekami, ponieważ w niebie nie ma dziewic, posiadających macice. Chrześcijańskie kościoły chełpią się uczonością swoich teologów, lecz żaden z nich nie odważył się tego fałszerstwa w Psalmie 110:3, zdemaskować i potępić. Przekład tego wersetu w trynitarnych wydaniach Biblii, jest bezczelnym fałszerstwem.  Abrahamowi jako ojcu wierzących Bóg obiecał, że w jego nasieniu błogosławione będą wszystkie narody ziemi: “Już Abrahamowi oznajmiło tę radosną nowinę: W tobie będą błogosławione wszystkie narody” (Gl 3:8). Nie poprzez spłodzenie Boga-Logosa, przed wszystkimi wiekami, miały być błogosławione wszystkie narody ziemi, lecz w nasieniu Abrahama, któremu Bóg Najwyższy wzbudził obiecanego potomka Gl 3:16. Trynitarna filozofia w narodzeniu Mesjasza widzi inkarnację “Boga -Syna” lecz to jest przekręt Pisma, które mówi, że Mesjasz będzie człowiekiem, tak samo jak Mojżesz, a nie jakimś mieszańcem o podwójnej naturze: „Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co rozkażę“ (5 Pwt 18,18). Nie ma żadnego biblijnego potwierdzenia, że zrodzony w Betlejem Mesjasz, jest preegzystującym od przedwieczności Bogiem – Logosem, który zstąpił z nieba i wcielił się w nazareńskiego Jezusa. Pismo Święte wielokrotnie mówi, że początek Mesjasza, czyli Syna Bożego, będzie miał miejsce w łonie jego matki: „Wyspy posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze uważajcie! Powołał mnie Jahwe już z łona matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię” (Iz 49,1, BT). Proroctwa nie mówią, że Chrystus Syn Boży już istnieje, lecz przepowiadały, że Syn Boży zostanie zrodzony w przyszłości i ta przepowiednia wypełniła się w Betlejem. Syn Boży został stworzony przez nadzwyczajne poczęcie, i o tym powołaniu do bytu  Syna Bożego prorokował Izajasz:  „Teraz zaś mówi Jahwe, który ukształtował mnie od łona [matki] na swojego sługę, by sprowadzić Jakuba do Niego i zgromadzić do Niego Izraela; doznałem chwały w oczach Jahwe, a Bóg mój stał się moją mocą“ (Iz 49:5, BL). 

Jahwe Zastępów przysiągł królowi Dawidowi, że jego potomek, który wyjdzie z jego wnętrzności, będzie panował w królestwie Bożym: „Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo“  (2 Sam 7:12, BT).  Izajasz natchniony Duchem Bożym obwieścił królowi Achazowi, że nadzwyczajnym znakiem narodzenia się Mesjasza będzie poczęcie dziewicy; Izaj 7: 14, i to dziewicze poczęcie jest największym cudem Bożym, uczynionym dla zbawienia rodzaju ludzkiego: „Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona; Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi mej matki. Tobie mnie poruczono przed urodzeniem, Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki“  (Ks. Psalmów 22:10 -11, BT).  Jezus, Syn Boży pochodzi od Boga Ojca, tak jak każdy człowiek pochodzi od Boga Ojca: „W ten sposób wszyscy pochodzą od jednego [Ojca]: zarówno ten, który uświęca, jak i ci, którzy uświęcenia dostępują. Dlatego Jezus nie wstydzi się nazywać ludzi swymi braćmi, mówiąc: Ogłoszę [o Boże] Twoje imię moim braciom, będę Cię wychwalał wobec całego zgromadzenia”  (Hbr 2:11-12, BP).

Ojcem Jezusa jest Wszechmogący Bóg i przez Jego moc Chrystus został, jako drugi Adam powołany do bytu, i On jako pierworodny Syn Boży przez swoją niewinnie przelaną krwią, wykupił i usprawiedliwił z przekleństwa grzechu rodzaj ludzki: (Ap 1:5), dlatego tylko Jezusa nazareńskiego Bóg Ojciec uznał za swojego syna „Albowiem któremuż kiedy z Aniołów rzekł: Tyś jest syn mój, jam cię dziś spłodził? I zasię: Ja mu będę ojcem, a on mnie będzie synem? A zasię, gdy wprowadza pierworodnego na okrąg świata, mówi: A niech się mu kłaniają wszyscy Aniołowie Boży“ (Hbr 1:5-6 Bg.