Identyfikacja Wielkiej Nierządnicy: “Potem przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak odezwał się do mnie: Chodź, ukażę ci sąd na Wielką Nierządnicę, która siedzi nad wielu wodami,” (Ks. Apokalipsy 17:1, BT).

Nierządnica – symbol upadłego kościoła  „Potem przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak odezwał się do mnie: Chodź, ukażę ci sąd nad Wielką Nierządnicą, która siedzi nad wielu wodami, z którą nierządu się dopuścili królowie ziemi, a mieszkańcy ziemi się upili winem jej nierządu”.   (Ks. Apokalipsy 17:1-2, Biblia Tysiąclecia)

Niewiasta ukazana w 12 rozdziale Apokalipsy jest symbolem Kościoła Bożego Starego i Nowego Przymierza, który jest przyobleczony światłem prawdy; Kś. Izajasza 60,1-3. Niewiasta obleczona w słońce przedstawia wierny Chrystusowi Kościół: (2 List Koryntów. 11:2; Ap.19:7-8, którego przeciwieństwem jest Wielka Nierządnica odpadła od Chrystusa,  i która przyodziana jest w purpurę i szkarłat; Ap. 17:4. Chrystus Pan objawił swoim naśladowcom, że Wielka Nierządnica, będzie przez wiele wieków krwawo prześladować dzieci Boże:  “I ujrzałem Niewiastę pijaną krwią świętych i krwią świadków Jezusa, a widząc ją zdumiałem się wielce. (Ap 17:6, BT). Wielka Nierządnica zdradziła swojego małżonka Chrystusa i dopuściła się nierządu z rzymskimi bożkami: “bo winem zapalczywości swojego nierządu napoiła wszystkie narody, i królowie ziemi dopuścili się z nią nierządu, a kupcy ziemi doszli do bogactwa przez ogrom jej przepychu” (Ap 18:3)

Niewiasta uprawia nierząd z królami ziemi: Wielka Nierządnica jest oskarżona o zdradę Chrystusa i kumplostwo z królami ziemi, z pomocą których zwiodła narody do czczenia fałszywego boga trójcy. Potęga Kościoła rzymskokatolickiego zaczęła się w czasie panowania cesarza Konstantyna, który użył państwowej władzy do wymuszenia posłuszeństwa katolickiej religii. Rzymskie chrześcijaństwo zostało narodom narzucone przez królów i możnowładców, którzy ustawami świeckiego państwa wymuszali posłuszeństwo dogmatom ogłoszonym przez sobory. Papiestwo było przez całe średniowiecze najwyższą władzą duchową i cywilną, której hołdowali królowie i cesarze, wzajemnie się wspierając. Ta symbioza kościoła z państwem i zjednoczenie się ołtarza z koroną, zapewniła Kościołowi rzymskokatolickiemu religijne panowanie nad narodami.

Papież Leon III dnia 25 grudnia 800 roku, koronuje Karola Wielkiego na cesarza, a Papież Jan XII 2 lutego 962 roku, koronuje w Rzymie Ottona na cesarza Rzymu. Istnieje tylko jeden państwowy kościół na świecie, który w głoszeniu swojej doktryny uciekał się do militarnej siły, i z pomocą cesarzy i królów przymuszał narody do wyznawania jego religii: “Iż z win zapalczywości wszeteczeństwa jego piły wszystkie narody, a królowie ziemi wszeteczeństwo z nim płodzili, i kupcy ziemscy z zbytecznej rozkoszy jego zbogacieli.”(Ks. Apokalipsy 18:3 Biblia Gdańska)

Nierządnica – kościół  jest ulubienicą cesarzy i królów: „I będą płakać i lamentować nad nią królowie ziemi, którzy nierządu z nią się dopuścili i żyli w przepychu, kiedy zobaczą dym jej pożaru”.(Apokalipsa 18:9, Biblia Tysiąclecia)

Słowo “nierząd” odnosi się do nierządu duchowego, którego dopuściła  babilońska Nierządnica, która skumała się z królami ziemi i przestała być wierna swojemu małżonkowi – Chrystusowi. (Jer 3: 8-9; Ez 16:17). Wizja niewiasty siedzącej na Bestii jest przenośnią ukazującą symbiozę kościoła z państwem. Szkarłatna Bestia jest cesarską władzą Rzymu, na której rozsiadła się Wielka Nierządnica. Jeżeli do IV. wieku noszenie purpurowej szaty, zwaną toga purpurea, była zastrzeżona tylko cesarzowi, to już w piątym wieku, na skutek chylenia się cesarstwa ku upadkowi, insygnia cesarza stopniowo przechodziły na biskupa Rzymu, który przyodział się w czerwony płaszcz schlamys purpurea, i zaczął nosić także czerwone buty, jako najważniejsze insygnia cesarskiej władzy. Wielka Nierządnica siedzi na cesarskiej władzy papiestwa, które jest na ziemi duchowym reprezentantem wszystkich pogańskich potęg religijno-politycznych; (Ks. Apokalipsy 13:2). Czerwony jak szkarłat kolor jest symbolem najwyższej cesarskiej władzy i dostojeństwa, którą biskup Rzymu odziedziczył po upadku Imperium Romanum.

Niewiasta siedzi na łonie Bestii  „I zaniósł mnie w stanie zachwycenia na pustynię. I ujrzałem Niewiastę siedzącą na Bestii szkarłatnej, pełen imion bluźnierczych …” (Ks. Apokalipsy 17:3, BT)

Obraz przedstawiający niewiastę ujeżdżającą dziką Bestię, jest skojarzeniem fałszywym. Słowo „Bestia” (θηρίον), odnosi się do władzy państwowej z pomocą której Wielka Nierządnica panuje nad narodami (Ap 18:9). Niewiasta utraciła swoją czystość i niewinność, gdy usiadła na łonie Bestii, która przekazała jej swoją siłę, swój tron, oraz wielką moc (Ap 13:2). Nierządnica wzgardziła opieką Jahwe Zastępów (Iz 54:5), i wybrała opiekę mocarnego państwa (Bestia), która zapewnia jej doczesną chwałę i ziemskie królowanie. Kościół rządzony przez cesarza Konstantyna wywyższył biskupów chrześcijańskich i podniósł ich do rangi dostojników cesarskich, umundurowanych hierarchicznie w sutanny i togi, w celu rozpoznania ich cesarskiej rangi. Kardynałowie , prałaci, oraz biskupi, oznaczeni purpurą i szkarłatem sygnalizowali, że występują w imieniu cesarza, i że ich nakazom nikt bezkarnie nie może się sprzeciwić. Proroctwo informuje, że: Wielka Nierządnica jest przyodziana w purpurę, (17:4), co symbolizuje królewską władzę, natomiast zwierzętom kolor purpury sygnalizuje truciznę i śmierć.

Bluźniercze imiona Bestii na której siedzi Wielka Nierządnica: “I ujrzałem Niewiastę siedzącą na Bestii szkarłatnej, pełen imion bluźnierczych”  (Ap 17:3).

Bestia, na której niewiasta siedzi „ma oczy i usta” (Dan 7:20), co  ukazuje ludzki charakter Bestii, która przywłaszcza sobie boskie tytuły, przynależące tylko Wszechmogącemu Bogu. Daniel prorokował, że „Mały Róg”, czyli Bestia z księgi Objawienia, będzie wypowiadać wielkie słowa; (Dan 7:8.20) i będzie miotała bluźnierstwami przeciw Bogu: „Będzie wypowiadał słowa przeciw Najwyższemu …” (Ks. Daniela 7:25), i wywyższy się ponad wszystkich bogów (Ks. Daniela 11:36). Żadna władza na świecie nie ogłaszała takich pretensji do boskich tytułów, jak papiestwo (2Tes. 2:3-4), i to zostało przepowiedziane zanim biskupi Rzymu pojawili się na arenie dziejów: “Zatem otworzyła swe usta dla bluźnierstw przeciwko Bogu, by bluźnić Jego imieniu i Jego przybytkowi, i mieszkańcom nieba”. (Ap 13:6, BE).

Proroctwo mówi, że Mały Róg, czyli człowiek grzechu, będzie się wywyższał i uwielbi w sercu sam siebie; Dan 7:11.25; 2Tes 2:4. Tak jak wszyscy cesarze antycznego Rzymu uznawali się za bogów, tak samo papieże twierdzą, że nie tylko są widzialnymi zastępcami Chrystusa na ziemi, Vicarius Filii Dei,  lecz także bogami: „Papież siedzi sam w katedrze Świętego Piotra, a nie jako zwykły człowiek, lecz jako człowiek i Bóg.”  (Papież Jan XXII. 1316 – 1334)

• “Dominum Deum nostrum Papam” … Pan Bóg nasz Papież” (Declaramus, Papież Jan XXII. ,”Extravagentes” 1584).
• “Na tej ziemi zajmujemy miejsce Boga Wszechmogącego” (Paież Leon XIII. Encyklika z dnia 20.06.1894).

Niewiasta ozdobiona złotem i perłami „A Niewiasta była odziana w purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogi kamień i perły, miała w swej ręce złoty puchar pełen obrzydliwości i brudów swego nierządu”. (Ap 17:4, BT).

Purpura, szkarłat, złoto, oraz perły mogą być symbolami piękności, lecz w tym miejscu proroctwo ukazuje je, jako symbole fałszywej religii. Bogactwo Wielkiej Nierządnicy zostało nabyte bezprawnie: przez handel odpustami, rozbój, ludobójstwo, fałszowanie testamentów, oraz wiele innych wstrętnych grzechów, których dopuściła się Nierządnica, czyli Kościół rzymskokatolicki w swojej niechlubnej historii.

Bogaty przez Inkwizycję – Niewyczerpanym źródłem dochodów dla Kościoła katolickiego była Inkwizycja. Podstawą prawną do torturowania i mordowania heretyków i czarownic w Europie była aprobata papieża Innocentego VIII. dla księgi „Młot na czarownice“wydanej w roku 1487. Perfidne oblicze Inkwizycji ukazuje zarządzenie papieża Innocentego III. który rozkazał, że własność heretyków podlega konfiskacie na rzecz stolicy piotrowej. Jak tylko jakiś podejrzany o herezję był aresztowany jego majątek został natychmiast skonfiskowany, jeszcze zanim rozpoczął się jego proces i przesłuchanie. Ażeby do kasy papieskiej bez przerwy wpływały pieniądze, i ażeby wcześniej skonfiskowany majątek oskarżonego o herezję nie trzeba było zwrócić, oskarżeni byli brutalnie torturowani, aby wymusić obciążające ich zeznania. Jak perwersyjne były metody Inkwizycji ukazuje prawo, które zezwalało oskarżyć o herezję nie żyjących już przodków, była to perfidna metoda pozwalająca majątek zmarłego odebrać jego spadkobiercom, i to był bardzo skuteczny sposób walki przeciw świadkom prawdy, których kościół katolicki tak nienawidził, że prześladował ich nawet po ich śmierci, wydobywając prochy heretyków z grobów, aby je publicznie hańbić, natomiast majątkiem heretyków się nie brzydził, lecz odebrany heretykom i kacerzom majątek stawał się własnością Pontifex Maximus oraz inkwizytorów. Fakt, że za majątki odebrane heretykom zbudowano wiele katolickich katedr, ukazuje jak zakłamany i przeciwny duchowi Chrystusa jest to religijny system.

Bogaty przez zrabowane złoto Indian – Setki tysięcy Indian zostało zamordowanych w czasie zdobywania Ameryki z powodu złota, które Kościół rzymskokatolicki zrabował narodom Indian. Pierwszym złotem zrabowanym z Południowej Ameryki papież Aleksander VI polecił ozdobić sufit kościoła Santa Maria Maggiore w Rzymie. ^{1) strona 115} Wymownym symbolem rabunku na indiańskim narodzie jest prawie trzy metry wysoka monstrancja, którą kardynał Cisneros kazał sporządzić dla katedry w Toledo ze złota, które Kolumb przywiózł z Ameryki. ^{1) Strona 114}

Kardynał Cisneros był inkwizytorem i oprócz polecenia sporządzenia wspaniałej monstrancji, osądził również 2500 hiszpańskich Maurów na śmierć przez spalenie na stosie. Hiszpańscy Konkwistadorzy nawracający Indian w imieniu papieża na katolicyzm okazali się niesłychanie chciwi złota, dla którego pozbawili życia tysiące Indian. W oczach zdobywców Ameryki życie nienawróconego Indianina nie przedstawiało żadnej wartości. Moralnie wspierani bullą   ogłoszoną przez papieża Aleksandra VI. w 1493 roku, która nakazywała barbarzyńskie narody siłą ujarzmiać i przymuszać do katolickiej wiary.

Fałszerstwo testamentów – Ażeby kościołowi bogactwa przymnożyć katolickie zakony fałszowały testamenty. Jeżeli biskup czy opat chciał swoją posiadłość powiększyć polecił sporządzić fałszywy zapis dla klasztoru, który następnie zbiegiem dziwnych okoliczności był odnaleziony w biskupim archiwum, z którego rzekomo wynikało, że jakiś księże większą część swojego majątku rzekomo przepisał biskupstwu lub klasztorowi. Wobec tych perfidnych praktyk prawowici właściciele ziemi byli bezsilni. Niektóre klasztory były wyspecjalizowane do fałszowania dokumentów i w tym kierunku kształcili zakonników, którzy wędrowali od klasztoru do klasztoru, aby przez fałszowanie testamentów wspierać zakony i biskupstwa. Zakonnik Gueron wyznał na łożu śmierci, że przeszedł całą Francję, aby dla klasztorów i kościołów sporządzać fałszywe testamenty. ^{2) strona 83}

Bogaty przez wyłudzanie spadków  Ażeby nie być posądzonym o kacerstwo, każdy posiadacz gruntów w chwili śmierci przepisywał część swojej posiadłości Kościołowi, ponieważ także zmarły mógł być oskarżony o kacerstwo, aby można jego potomstwu zrabować odziedziczony majątek. Zmarły członek rodziny podejrzany o kacerstwo nie mógł być pogrzebany na poświęconym przez biskupa cmentarzu i pod wpływem tego moralnego nacisku rosły majątki ziemskie katolickiego Kościoła. Papież Aleksander III. nakazał w roku 1170, że żaden testament nie jest ważny, przy spisywaniu, którego nie był obecny katolicki kapłan. Świecki notariusz, który odważyłby się sporządzić testament bez obecności księdza, albo zakonnika, był ukarany klątwą kościelną, a kościół katolicki zastrzegał sobie prawo, że każdy świecki testament jest tylko wtedy prawomocny, jeżeli został przez kancelarię biskupią potwierdzony. Majątek przepisany kościołowi, według katolickiej nauki uważany był za niezawodny środek, aby cierpienia w czyśćcu skrócić. Przez wiele wieków kościół katolicki teologią piekła terroryzował ludzi, strasząc ich niekończącymi się cierpieniami, i to był bardzo skuteczny sposób bogacenia się kościoła. Nauka o wiecznych mękach piekielnych, była w średniowieczu przyczyną wielu psychicznych chorób dręczących ludzi. „Ojciec Kościoła Salvian głosił otwarcie w piątym wieku, że kto swój majątek przepisuje swoim dzieciom, ten postępuje niezgodnie z wolą Boga” ^{3) Strona 504}

Bogaty przez  handlowanie odpustami: Kupowanie odpustów jest niesłychaną drwiną z Bożej łaski (Efez 1:6), lecz Papież Sykstus IV. ogłosił w 1467, że katolickie odpusty skutecznie przyczyniają się do skrócenia kary dusz znajdujących się w czyśćcu i osiągnięcia zbawienia.

1) Von Othegraven Friedhelm, Litanei des weißen Mannes, Struckum 1986.

2) Schmitz Emil-Heinz, Die Kirche und das liebe Geld, Münster 1998.

3) Deschner Karlheinz, Kriminalgeschichte des Christentums, Bd. 3, Rowohlt 1990.

Tajemnicze imię wypisane na czole Wielkiej Nierządnicy: “A na czole jej wypisane było imię o tajemniczym znaczeniu: Wielki Babilon, matka wszetecznic i obrzydliwości ziemi”.  (Ks. Apokalipsy 17:5, Biblia Warszawska).

Imię wypisane na czole niewiasty jest imieniem tajemniczego boga, który się maskuje i ukrywa swoją tożsamość. Występujące w oryginalnym tekście słowo: „musterion”, wskazuje, że nie jest to imię Boga objawionego w Biblii, lecz jest to moc tajemnicza, którą niewiasta reprezentuje i czci. Cześć oddawana tajemniczemu bogu nazwana jest: „bdelugma”, (βδέλυγμα) co znaczy: „obrzydliwy kult”, albo „przeklęty kult”, # H946. Wiersz drugi siedemnastego rozdziału mówi: że niewiasta dopuściła się nierządu, co w biblijnej przenośni odnosi się do oddawania czci fałszywym bogom; Sędź 8:33-34; 1Kron 5:25; Jer 3:7-9. Słowo „nierząd”, zostało przetłumaczone z greckiego słowa porneias (πορνείας), i w księdze Apokalipsy porneias odnosi się tylko do czczenia obcych bogów, tak jak to zostało zakazane w pierwszym i drugim przykazaniu dekalogu. Niektóre przekłady Pisma Świętego tłumaczą słowo „porneias” na „wszeteczeństwo”, i to jest mylącym uogólnieniem, co jest  błędnie rozumiane, że to słowo odnosi się  do  cudzołóstwa, i nierządu  zabronionego przez siódme przykazanie. W księdze Apokalipsy słowo „porneias” odnosi się wyłącznie czczenia fałszywych bożków, czyli do bałwochwalstwa. Tak jak królowa Jezabel skłoniła króla Achaba do czczenia Baala; 1Krl 16:30-31, tak też Kościół rzymskokatolicki, którego symbolem jest królowa Jezabel, zwiódł świat do czczenia fałszywego boga:

“… ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę i spożywali ofiary składane bożkom.” (Ks. Apokalipsy 2:20, Biblia Tysiąclecia)

Nagana jaką Chrystus udzielił kościołowi w Tiatyrze odnosi się do czczenia fałszywego boga. Bóg Pana Jezusa i apostołów nie jest Bogiem, trójgłowym; Ew. Jana 17:3; Ks. Apokalipsy 3:12; 2List do Koryntów 6:16; List do Efezów 4:5. W przeciwieństwie do Wielkiej Wszetecznicy, która ma na czole wypisane imię tajemniczego boga, „bdelugma” czciciele żywego Boga mają na czole wypisane imię Boga Izraela – Jahwe:

Potymem patrzył, a oto Baranek stojąc na górze Syon, a z nim sto czterdzieści i cztery tysiące, mając imię Ojca jego napisane na czelech swych. (Ks. Apokalipsy 14:1, Biblia Brzeska).

Wielka Nierządnica matką nierządnic  „A na jej czole wypisane imię – tajemnica: „Wielki Babilon. Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi”.(Ks. Apokalipsy 17:5, Biblia Tysiąclecia).

Wielka Nierządnica, która nierządem skaziła całą ziemię i jest matką innych nierządnic-kościołów, które również zapierają się żywego Boga Stwórcy. Wszetecznice naśladujące swoją wielką matkę, to są córki Wielkiej Nierządnicy, które otrzymały w posagu naukę o Trójcy  i głoszą narodom fałszywą ewangelię piekła i nieśmiertelnej duszy. Wielka Nierządnica nie reprezentuje jakiegoś „zbiorowego Babilonu”, jak niektórzy to interpretują, lecz Wielka Nierządnica jest matką kościołów, które wyszły z matczynego domu i poszły własną drogą. Proroctwo mówi, że Wielka Nierządnica jest realnym kościołem, mającym siedzibę w Wielkim Mieście: “A Niewiasta, którą widziałeś, jest to Wielkie Miasto, mające władzę królewską nad królami ziemi” (Ap 17:18, BT).

Apokalipsa zwiastuje rychły sąd nad Wielką Nierządnicą za to, że kazi ziemię bałwochwalstwem, oraz za jej niezmierzone zbrodnie na wiernych sługach Bożych: (Ks. Apokalipsy 19:2).

Bóg oskarża Wielką Nierządnicę o uprawianie magii i czarów:” bo kupcy twoi byli możnowładcami na ziemi, bo twymi czarami omamione zostały wszystkie narody” (Ks. Apokalipsy 18:23.

Wszystkie nauki Wielkiej Nierządnicy posiadają charakter magii i czarów, przez które zwodzi mieszkańców ziemi. Wielka Nierządnica zamiast czcić Boga jedynego czci Boga trójgłowego. Ona czci ludzi zmarłych, których kanonizuje i ogłasza za żywych, rzekomo orędujących za ludźmi żywymi. Wielka Nierządnica jest mistrzynią w inscenizacji ceremonii, zwanych mszami świętymi. Ten akt czarodziejstwa odprawiany w Kościele rzymskokatolickim zwany jest wielkim aktem magii, w który lud katolicki, uczestniczący w tym akcie, jest zobowiązany bezwzględnie wierzyć, że ciało Chrystusa jest dosłownie w hostii. Przeistoczenie, zwane przez katolickich teologów: „transsubstancjacją”, która rzekomo następuje podczas mszy świętej, przez wypowiedzenie przez kapłana słów: „Hoc est enim Corpus Meum”, opłatek przemienia się w rzeczywiste ciało Jezusa, a wino w rzeczywistą krew Pana Jezusa. Przeistoczenie zwane przez teologów:  „transsubstancjacją”, jest ceremonią pochodzącą z pogańskiego Rzymu, która została przez Kościół katolicki ogłoszona światu, jako dogmat, w który bezwzględnie wszystkie narody powinne wierzyć, jako warunek zbawienia. Lud katolicki nie jest tego świadomy, że jest przez kapłanów – celebrantów omamiany magicznymi ceremoniami mszy świętej, którzy sugerują ludziom, że są w posiadaniu boskiej mocy, którą mogą manipulować w dowolny sposób, (Hbr 9:27-28).

Siedlisko demonów i nieczystych duchów: „Potem ujrzałem innego anioła – zstępującego z nieba i mającego wielką władzę, a ziemia od chwały jego rozbłysła.  I głosem potężnym tak zawołał: Upadł, upadł Babilon – stolica. I stała się siedliskiem demonów i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego, i kryjówką wszelkiego ptaka nieczystego i budzącego wstręt”  (Ks. Apokalipsy 18:1-2, Biblia Tysiąclecia)

Kościół rzymskokatolicki jest sukcesorem wszystkich praktyk i wierzeń religijnych pogańskiego Rzymu, do których należy szczególnie kult zmarłych, potępiony przez Słowo Boże, które zabrania czcić osoby zmarłe i wznosić do nich modlitwy. (Iz. 8:19). Wiara w świętych obcowanie jest nauką demoniczną, która posiada w Kościele rzymskokatolickim wiele przybudówek, jak: nauka o nieśmiertelnej duszy, nauka o piekle i czyśćcu, oraz kult świętych, a także czczenie szczątków zmarłych, jako relikwii. Nie ma bardziej zakłamanej i demonicznej nauki, jak wiara, że umarli żyją i wstawiają się przed tronem Bożym za żywych. Chrystus Pan udzielił Jezabel, która jest symbolem Wielkiej Nierządnicy surową naganę za składanie bałwanom ofiar i modlenie się do bożków o pomoc i wstawiennictwo przed Bogiem: “ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę i spożywali ofiary składane bożkom. Dałem jej czas, by się mogła nawrócić, a ona nie chce się odwrócić od swojej rozpusty. Oto rzucam ją na łoże boleści, a tych, co z nią cudzołożą – w wielkie utrapienie, jeśli od czynów jej się nie odwrócą; i dzieci jej porażę śmiercią. A wszystkie Kościoły poznają, że Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca; i dam każdemu z was według waszych czynów. (Ap 2:20-23, BT).

Niewiasta pijana krwią świadków Jezusa   “I widziałem tę kobietę pijaną krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych. A ujrzawszy ją, zdumiałem się bardzo”. (Ks. Apokalipsy. 17:6 BT).

Chrystus Pan ukazał w proroczej wizji, że chrześcijański kościół, gdy stanie się wielki, przerodzi się w zbrodniczy system religijno-polityczny, który będzie bezlitośnie niszczył tych, co trwać będą wiernie w nauce Pana Jezusa. (Ew. Jana 16:1-3; Dzieje Ap 20:29-30). Rzym cesarski nie znosił opornych i tę cechę odziedziczyła po cesarskim Rzymie Wielka Nierządnica, która z pomocą ognia i żelaza nawracała narody do katolickiej wiary. Moralne prawo do stosowania siły i gwałtu w nawracaniu narodów na religię katolicką, dostarczyli kościołowi święty Augustyn, oraz święty Tomasz z Akwinu, którzy propagowali i twierdzili, że nawracanie narodów do katolicyzmu siłą, jest wolą Bożą. Skutki teologicznego usprawiedliwienia świętych wojen, przez Ojców Kościoła są tragiczne i przyczyniły się do ludobójstwa, którego dopuścił się Kościół katolicki. Z błogosławieństwem papieża oraz w imieniu Przenajświętszej Trójcy, chrześcijańscy rycerze wyruszali do wojny nawracać innowierców i niszczyć heretyków, a także konfiskować ich majątki na rzecz świętej matki kościoła, dopuszczając się niesłychanych okrucieństw, za które otrzymywali papieskie odpuszczenie grzechów. „Ecclesia Militans“, to kościół Antychrysta, który, siłą nawracał narody okrył hańbą imię Boga Ojca i jego Syna Jezusa. (Ew. Jana 16:2-3 BT). Ogrom zbrodni Wielkiej Nierządnicy jest przerażający, o czym świadczą fakty historyczne oraz dokumenty Inkwizycji. Trudno jest uwierzyć, że to ludobójstwo dokonane zostało na rozkaz tych, którzy twierdzą, że zastępują na ziemi Chrystusa. Tak jak apostoł Jan został wprawiony w zdumienie, gdy Chrystus ukazał mu w proroczej wizji zbrodnie Wielkiej Nierządnicy, tak też narody świata zostaną wprawione w zdumienie, gdy ujrzą plagi spadające na religijną stolicę świata (Ks. Apokalipsy. 18:6-8), która upiła się krwią wiernych świadków Jezusa i oskarżona jest o splugawienie ziemi bałwochwalstwem: Potem usłyszałem jakby donośny głos licznego tłumu w niebie, który mówił: Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc Bogu naszemu, gdyż prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego; osądził bowiem wielką wszetecznicę, która skaziła ziemię wszeteczeństwem swoim, i pomścił na niej krew sług swoich. (Ks. Apokalipsy. 19:1-2, Biblia Tysiąclecia)

Zagłada Wielkiej Nierządnicy  Gdy czas się wypełni i sądy Boże spadną na Wielką Nierządnicę i jej stolicę narody świata uwielbiające Wielką Nierządnicą nie będą rozumiały tych wyroków i będą lamentować nad świętym miastem, które przez nich uważane było za stolicę Chrystusa i za ostoję prawdy:

“I będą płakać i lamentować nad nią królowie ziemi, którzy nierządu z nią się dopuścili i żyli w przepychu, kiedy zobaczą dym jej pożaru. Stanąwszy z daleka ze strachu przed jej katuszami, powiedzą: ” Biada, biada, wielka stolico, Babilonie, stolico potężna! Bo w jednej godzinie sąd na ciebie przyszedł!”  (Ap 18:9-10, BT). Siedemnasty rozdział Apokalipsy kończy się zaskakującą przepowiednią, że Wielka Nierządnica zostanie przez dziesięć rogów (królestw) oraz Bestię  spustoszona: “A dziesięć rogów, które widziałeś, i Bestia – ci nienawidzić będą Nierządnicy i sprawią, że będzie spustoszona i naga, i będą jedli jej ciało, i spalą ją ogniem”,   (Ap 17:16, BT).

Dziesięć rogów i Bestia to są ci królowie, pojawiający się na arenie dziejów po upadku Imperium Romanum, czyli po czwartej Bestii, którzy dokonają spustoszenia Wielkiej Nierządnicy. Chociaż  obecnie nie rozumiemy szczegółów tego dramatycznego scenariusza, zapowiadającego zagładę Wielkiej Nierządnicy, to możemy być pewni, że prorocze przepowiednie Apokalipsy na pewno się spełnią. Proroctwo mówi, że dziesięć królestw powstałych po upadku Rzymu oraz Bestia zjednoczy się i będą działać jednomyślnie według woli Boga. Bóg natchnie ich serca, aby znienawidzili Wielką Nierządnicę i wykonali Boży zamysł: “bo Bóg natchnął ich serca, aby wykonali Jego zamysł i to jeden zamysł wykonali – i dali Bestii królewską swą władzę, aż Boże słowa się spełnią”. (Ks. Apokalipsy 17:17, BT).

Tak jak Jahwe przepowiedział przez Eliasza tragiczną śmierć Izabeli i pożarcie jej ciała przez psy; (1 Ks. Królewska 9:36), tak samo Wielka Nierządnica zostanie spustoszona i spalona przez Bestię i dziesięć królestw. Bóg obwieścił przez proroków, że Babilon – religijne centrum świata, za swoje zbrodnie i bałwochwalstwo, zostanie starte z powierzchni ziemi, i nie uratują ją żadne magiczne zaklęcia, ani żadne ceremonie. Czciciele Wielkiej Nierządnicy, będą wołać do przenajświętszej Trójcy o ratunek dla świętego miasta i będą także wołać o ratunek do niepokalanego serca Maryji, lecz nikt nie przyjdzie na pomoc świętemu miastu. Nie uchroni tego bałwochwalczego miasta żaden cudowny obraz, ani żadna święta relikwia, i nie pomoże żaden kanonizowany święty, i nie pomoże Maryja z Fatimy, ani Maryja z Guadalupe, ani też Maryja z Medziugorie. Nie pomoże obelisk Baala stojący na placu świętego Piotra. Ponieważ wielkie miasto, uchodzące w oczach świata zamiasto święte, odwróciło się od Wszechmogącego Boga Jahwe Zastępów i cudzołoży z licznymi bożkami, dlatego jest skazane na wieczną hańbę i klęskę: I będą płakać i lamentować nad nią królowie ziemi, którzy nierządu z nią się dopuścili i żyli w przepychu, kiedy zobaczą dym jej pożaru. Stanąwszy z daleka ze strachu przed jej katuszami, powiedzą: ” Biada, biada, wielka stolico, Babilonie, stolico potężna! Bo w jednej godzinie sąd na ciebie przyszedł! (Ks. Apokalipsy. 18:9-10, Biblia Tysiąclecia),

Ludu mój wyjdź Babilonu!!!   Zanim wyroki Boże dotkną Wielką Nierządnicę, zwiedzione i oszukane narody muszą być ostrzeżone. Chrześcijańskie narody nie są świadome zagrażającego im niebezpieczeństwa, ponieważ zostały odurzone magią i czarami Wielkiej Nierządnicy: “I światło lampy już w tobie nie rozbłyśnie. I głosu oblubieńca i oblubienicy już w tobie się nie usłyszy: bo kupcy twoi byli możnowładcami na ziemi, bo twymi czarami omamione zostały wszystkie narody – (24) i w niej znalazła się krew proroków i świętych, i wszystkich zabitych na ziemi”  (Ap 18:23-24)

Chrystus Pan woła do swego ludu znajdującego się duchowo w Babilonie, aby niezwłocznie porzucił religijne praktyki Wielkiej Nierządnicy, oddał chwałę prawdziwemu Bogu: “I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: Ludu mój, wyjdźcie z niej, byście nie mieli udziału w jej grzechach i żadnej z jej plag nie ponieśli: bo grzechy jej narosły – aż do nieba, i wspomniał Bóg na jej zbrodnie.”(Ks. Apokalipsy 18:4-5, Biblia Tysiąclecia)